ΜΕΑΣ ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ.
Έτος ίδρυσης 1976.
Πέρασαν κιόλας 40 ολόκληρα χρόνια από τότε!
Χάρη κυρίως στον Χ.Γεωργούση, καθηγητή μου στο Γυμνάσιο, βρέθηκα νωρίς-νωρίς (παιδί αμούστακο που λένε) να συμμετέχω στις δραστηριότητες του συλλόγου, ιδιαίτερα δε στις μουσικές.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.
Είχα την τιμή να μετάσχω και στα διοικητικά του συλλόγου, δύο φορές στην μακρόχρονη πορεία του.
Ξεκινήσαμε από το μηδέν, περάσαμε από χίλια μύρια κύματα, συναντήσαμε αντιδράσεις, δυσπιστία, κάποιες φορές και κακοβουλία έως ανοιχτή εχθρότητα.
Ωστόσο ο σύλλογος επιβίωσε και προχώρησε.
Εισήγαγε μια άλλη νοοτροπία, μια αιρετική θεώρηση ζωής, προκάλεσε κατεστημένες αντιλήψεις, εκόμισε πράγματα σημαντικά.
Κάποια από αυτά βραχείας διαρκείας, κάποια μακράς πνοής που άντεξαν σθεναρά στο χρόνο, όπως είναι η περίπτωση της Κινηματογραφικής Λέσχης, για την οποία νοιώθω ιδιαίτερα περήφανος μια και υπήρξα εισηγητής της ιδέας και υπεύθυνος λειτουργίας στα πρώτα μετέωρα βήματά της μαζί με τους Γιώργο Κολέμπα, Χρυσούλα Σαμαριάδου (καθηγητές και οι δύο) και Σπύρο Μητρογιάννη.
Ο σύλλογος τόλμησε να παρουσιάσει καλλιτεχνικές εκδηλώσεις πρωτοποριακές όχι μόνο για το νησί, αλλά και σε εθνική κλίμακα.
Αξέχαστη και ανεπανάληπτη παραμένει π.χ. η παράσταση παντομίμας με τον απίστευτο και μοναδικό Βασίλη Γιακουμή.
Ο σύλλογος υπήρξε η μήτρα από όπου ξεπήδησαν ουκ ολίγοι μουσικοί, κάποιοι από αυτούς ακολούθησαν επαγγελματική αξιόλογη σταδιοδρομία, άλλοι συνεχίζουν στο πεδίο του ερασιτεχνισμού ακάθεκτοι.
Η παρουσία δύο καταπληκτικών παιδιών και ξεχωριστών μουσικών (Νίκος και Βασίλης Ασπιώτης) βοήθησε τα μέγιστα στην προσπάθεια να καθιερωθεί ως μόνιμη εστία μουσικών εκδηλώσεων η αίθουσα του συλλόγου με τις ανεπανάληπτες σαββατοβραδυάτικες συναυλίες.
Και μια και αναφέρθηκα στη μουσική, ποιος ξεχνά το τεράστιο εγχείρημα να παρουσιάσει ο Αρχίλοχος το "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" και μάλιστα όχι μια φορά την δεκαετία του ΄80, αλλά να το ξαναεπιχειρήσει το ίδιο επιτυχώς σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, πάντοτε υπό την καθοδήγηση του Νίκου Σαρρή;
Ο Αρχίλοχος πρώτος ετόλμησε να φέρει στο νησί ξεχωριστές μουσικές παραστάσεις με μεγάλους καλλιτέχνες και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες να τύχουν εντυπωσιακής ανταπόκρισης από το μουσικό κοινό.
Ο σύλλογος λειτούργησε επίσης ως φυτώριο παραγωγής τοπικών στελεχών.
Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού το ελεύθερο βήμα του υπήρξε βήμα δημοκρατικής έκφρασης, η στέγη του χώρος ανταλλαγής ιδεών, ενίοτε και πολιτικών συγκρούσεων.
Από την κοιτίδα αυτή του τοπικού πολιτισμού ξεπήδησαν δραστηριότητες που επιβιώνουν στο σήμερα, όπως τα θεατρικά σχήματα, τα χορευτικά συγκροτήματα κ.α.
Η συμβολή του υπήρξε καθοριστική και στην οικολογική αφύπνιση σημαντικής μερίδας παριανών πολιτών.
Ο Αρχίλοχος εισέφερε τουλάχιστον μέχρι το 1987 και στα αθλητικά πράγματα, προσφορά ιδιαίτερα υποτιμημένη για να μην πω παρεξηγημένη, ακόμα κι από φανατικούς φίλους του.
Διατήρησε το ποδοσφαιρικό τμήμα,(ανδρικό και παιδικό) ακόμα και μετά την αποχώρηση πολλών αθλητών οι οποίοι συγκρότησαν τον Ν.Α.Ο.Π. συμμετέχοντας στα τοπικά πρωταθλήματα ανελλιπώς, στη συνέχεια δε προχώρησε στη δημιουργία τμήματος μπάσκετ (ανδρικό και γυναικείο).
Είχα την ευκαιρία, την ευλογία θα έλεγα καλύτερα, να ζήσω από κοντά τον οργασμό στα αθλητικά δρώμενα, ως υπεύθυνος των εφοριών νεολαίας-αθλητισμού και ως προπονητής της παιδικής ομάδας ποδοσφαίρου, εμπειρία καθοριστική και ανεξίτηλη.
Όλα τα άλλα που λέχθηκαν ή γράφτηκαν κατά καιρούς για τη σχέση Αρχίλοχου-αθλητισμού είναι απλώς ανακρίβειες.
Επίσης σημαντική υπήρξε η συμβολή του συλλόγου στην επαφή των πολιτών με την επιστήμη (αρχαιολογία, ιστορία, υγεία, γεωλογία κ.α.) για μια σειρά ζητήματα που μας αφορούν.
Αυτά εν ολίγοις και ως προσωπικό βίωμα-μαρτυρία, αν και τα λόγια αποδεικνύονται φτωχά αν θέλεις να αποτιμήσεις έστω και επιγραμματικά μια πορεία 40 ετών ενός τόσο σημαντικού φορέα, γι αυτό σταματώ εδώ, ευχόμενος μακροημέρευση και νέες επιτυχίες.
Ακολουθούν φωτογραφίες από τις πρώτες συνελεύσεις στην αίθουσα του συλλόγου
Έτος ίδρυσης 1976.
Πέρασαν κιόλας 40 ολόκληρα χρόνια από τότε!
Χάρη κυρίως στον Χ.Γεωργούση, καθηγητή μου στο Γυμνάσιο, βρέθηκα νωρίς-νωρίς (παιδί αμούστακο που λένε) να συμμετέχω στις δραστηριότητες του συλλόγου, ιδιαίτερα δε στις μουσικές.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.
Είχα την τιμή να μετάσχω και στα διοικητικά του συλλόγου, δύο φορές στην μακρόχρονη πορεία του.
Ξεκινήσαμε από το μηδέν, περάσαμε από χίλια μύρια κύματα, συναντήσαμε αντιδράσεις, δυσπιστία, κάποιες φορές και κακοβουλία έως ανοιχτή εχθρότητα.
Ωστόσο ο σύλλογος επιβίωσε και προχώρησε.
Εισήγαγε μια άλλη νοοτροπία, μια αιρετική θεώρηση ζωής, προκάλεσε κατεστημένες αντιλήψεις, εκόμισε πράγματα σημαντικά.
Κάποια από αυτά βραχείας διαρκείας, κάποια μακράς πνοής που άντεξαν σθεναρά στο χρόνο, όπως είναι η περίπτωση της Κινηματογραφικής Λέσχης, για την οποία νοιώθω ιδιαίτερα περήφανος μια και υπήρξα εισηγητής της ιδέας και υπεύθυνος λειτουργίας στα πρώτα μετέωρα βήματά της μαζί με τους Γιώργο Κολέμπα, Χρυσούλα Σαμαριάδου (καθηγητές και οι δύο) και Σπύρο Μητρογιάννη.
Ο σύλλογος τόλμησε να παρουσιάσει καλλιτεχνικές εκδηλώσεις πρωτοποριακές όχι μόνο για το νησί, αλλά και σε εθνική κλίμακα.
Αξέχαστη και ανεπανάληπτη παραμένει π.χ. η παράσταση παντομίμας με τον απίστευτο και μοναδικό Βασίλη Γιακουμή.
Ο σύλλογος υπήρξε η μήτρα από όπου ξεπήδησαν ουκ ολίγοι μουσικοί, κάποιοι από αυτούς ακολούθησαν επαγγελματική αξιόλογη σταδιοδρομία, άλλοι συνεχίζουν στο πεδίο του ερασιτεχνισμού ακάθεκτοι.
Η παρουσία δύο καταπληκτικών παιδιών και ξεχωριστών μουσικών (Νίκος και Βασίλης Ασπιώτης) βοήθησε τα μέγιστα στην προσπάθεια να καθιερωθεί ως μόνιμη εστία μουσικών εκδηλώσεων η αίθουσα του συλλόγου με τις ανεπανάληπτες σαββατοβραδυάτικες συναυλίες.
Και μια και αναφέρθηκα στη μουσική, ποιος ξεχνά το τεράστιο εγχείρημα να παρουσιάσει ο Αρχίλοχος το "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" και μάλιστα όχι μια φορά την δεκαετία του ΄80, αλλά να το ξαναεπιχειρήσει το ίδιο επιτυχώς σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, πάντοτε υπό την καθοδήγηση του Νίκου Σαρρή;
Ο Αρχίλοχος πρώτος ετόλμησε να φέρει στο νησί ξεχωριστές μουσικές παραστάσεις με μεγάλους καλλιτέχνες και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες να τύχουν εντυπωσιακής ανταπόκρισης από το μουσικό κοινό.
Ο σύλλογος λειτούργησε επίσης ως φυτώριο παραγωγής τοπικών στελεχών.
Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού το ελεύθερο βήμα του υπήρξε βήμα δημοκρατικής έκφρασης, η στέγη του χώρος ανταλλαγής ιδεών, ενίοτε και πολιτικών συγκρούσεων.
Από την κοιτίδα αυτή του τοπικού πολιτισμού ξεπήδησαν δραστηριότητες που επιβιώνουν στο σήμερα, όπως τα θεατρικά σχήματα, τα χορευτικά συγκροτήματα κ.α.
Η συμβολή του υπήρξε καθοριστική και στην οικολογική αφύπνιση σημαντικής μερίδας παριανών πολιτών.
Ο Αρχίλοχος εισέφερε τουλάχιστον μέχρι το 1987 και στα αθλητικά πράγματα, προσφορά ιδιαίτερα υποτιμημένη για να μην πω παρεξηγημένη, ακόμα κι από φανατικούς φίλους του.
Διατήρησε το ποδοσφαιρικό τμήμα,(ανδρικό και παιδικό) ακόμα και μετά την αποχώρηση πολλών αθλητών οι οποίοι συγκρότησαν τον Ν.Α.Ο.Π. συμμετέχοντας στα τοπικά πρωταθλήματα ανελλιπώς, στη συνέχεια δε προχώρησε στη δημιουργία τμήματος μπάσκετ (ανδρικό και γυναικείο).
Είχα την ευκαιρία, την ευλογία θα έλεγα καλύτερα, να ζήσω από κοντά τον οργασμό στα αθλητικά δρώμενα, ως υπεύθυνος των εφοριών νεολαίας-αθλητισμού και ως προπονητής της παιδικής ομάδας ποδοσφαίρου, εμπειρία καθοριστική και ανεξίτηλη.
Όλα τα άλλα που λέχθηκαν ή γράφτηκαν κατά καιρούς για τη σχέση Αρχίλοχου-αθλητισμού είναι απλώς ανακρίβειες.
Επίσης σημαντική υπήρξε η συμβολή του συλλόγου στην επαφή των πολιτών με την επιστήμη (αρχαιολογία, ιστορία, υγεία, γεωλογία κ.α.) για μια σειρά ζητήματα που μας αφορούν.
Αυτά εν ολίγοις και ως προσωπικό βίωμα-μαρτυρία, αν και τα λόγια αποδεικνύονται φτωχά αν θέλεις να αποτιμήσεις έστω και επιγραμματικά μια πορεία 40 ετών ενός τόσο σημαντικού φορέα, γι αυτό σταματώ εδώ, ευχόμενος μακροημέρευση και νέες επιτυχίες.
Ακολουθούν φωτογραφίες από τις πρώτες συνελεύσεις στην αίθουσα του συλλόγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου