Του Μάκη Νοδάρου
Ο ρόλος των δημοσιογράφων, με βάση τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας αλλά και τους άγραφους νόμους ηθικής στο επάγγελμά μας, είναι να ελέγχουμε την εκάστοτε εξουσία και να ασκούμε έλεγχο και αυστηρή κριτική στα πεπραγμένα των δημοσίων προσώπων.
Οσοι από εμάς ακολουθούμε τον παραπάνω κανόνα βιώνουμε την παραπομπή μας σε δικαστήρια για ψύλλου πήδημα, την ταλαιπωρία μας με αγωγές εκφοβισμού, τις απειλές από τα κυκλώματα της νύχτας και την απομόνωση στο επάγγελμα από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που ελέγχουν πολλά ΜΜΕ στη χώρα μας.
Γι' αυτό και θεωρείται «τρελός» ή «γραφικός» όποιος από το σινάφι μας κάνει σήμερα δημοσιογραφική έρευνα και ασκεί με την στοιχειώδη αξιοπρέπεια το επάγγελμά του, με σκοπό την ανάδειξη και τη δημοσιοποίηση της αλήθειας σε περιπτώσεις προκλητικής παρανομίας δημοσίων προσώπων.
«Εχω γράψει αρκετές φορές, πως το σύστημα των media και η αντίληψη για το πώς ασκείται η δημοσιογραφία στη χώρα μας είναι ένας από τους τρεις πυλώνες της διαφθοράς. Οι άλλοι δύο είναι το πολιτικό σύστημα και η επιχειρηματική-οικονομική ελίτ. Ζούμε όσα ζούμε, γιατί οι δημοσιογράφοι ξέχασαν το ρόλο τους. Αντί για εξουσία απέναντι στις άλλες εξουσίες, έγιναν μία από τις εξουσίες που αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες και τη διαφθορά. Οι δημοσιογράφοι όχι μόνο σιωπούσαν όταν έπρεπε να γράφουν και να μιλάνε, αλλά έγιναν ο μανδύας επιμελούς συγκάλυψης. Δεν σώπαιναν από αδιαφορία αλλά από συνειδητή επιλογή» - έγραψε πρόσφατα σε άρθρο του ο συνάδελφος Κώστας Βαξεβάνης, θέλοντας να καυτηριάσει τον τρόπο με τον οποίον ασκούσαν και ασκούν σήμερα δημοσιογραφία οι «βολεμένοι» του επαγγέλματος.
Εκείνοι που αντί να ελέγχουν, «γλείφουν, λιβανίζουν και χαϊδεύουν» τα διεφθαρμένα πλοκάμια της εξουσίας και τα λαδωμένα με μαύρο χρήμα γρανάζια του κρατικού μηχανισμού. Εκείνοι που «ποτέ δεν είδαν ούτε άκουσαν... » για τα όσα η δημοσιογραφική έρευνα αποκαλύπτει με κόπο και κίνδυνο.
Από τη συμπεριφορά των παραπάνω τείνει να απαξιωθεί στα μάτια της κοινωνίας το επάγγελμά μας. Είναι στο χέρι μας να πείσουμε τους πολίτες για το αντίθετο.
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Ο ρόλος των δημοσιογράφων, με βάση τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας αλλά και τους άγραφους νόμους ηθικής στο επάγγελμά μας, είναι να ελέγχουμε την εκάστοτε εξουσία και να ασκούμε έλεγχο και αυστηρή κριτική στα πεπραγμένα των δημοσίων προσώπων.
Οσοι από εμάς ακολουθούμε τον παραπάνω κανόνα βιώνουμε την παραπομπή μας σε δικαστήρια για ψύλλου πήδημα, την ταλαιπωρία μας με αγωγές εκφοβισμού, τις απειλές από τα κυκλώματα της νύχτας και την απομόνωση στο επάγγελμα από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που ελέγχουν πολλά ΜΜΕ στη χώρα μας.
Γι' αυτό και θεωρείται «τρελός» ή «γραφικός» όποιος από το σινάφι μας κάνει σήμερα δημοσιογραφική έρευνα και ασκεί με την στοιχειώδη αξιοπρέπεια το επάγγελμά του, με σκοπό την ανάδειξη και τη δημοσιοποίηση της αλήθειας σε περιπτώσεις προκλητικής παρανομίας δημοσίων προσώπων.
«Εχω γράψει αρκετές φορές, πως το σύστημα των media και η αντίληψη για το πώς ασκείται η δημοσιογραφία στη χώρα μας είναι ένας από τους τρεις πυλώνες της διαφθοράς. Οι άλλοι δύο είναι το πολιτικό σύστημα και η επιχειρηματική-οικονομική ελίτ. Ζούμε όσα ζούμε, γιατί οι δημοσιογράφοι ξέχασαν το ρόλο τους. Αντί για εξουσία απέναντι στις άλλες εξουσίες, έγιναν μία από τις εξουσίες που αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες και τη διαφθορά. Οι δημοσιογράφοι όχι μόνο σιωπούσαν όταν έπρεπε να γράφουν και να μιλάνε, αλλά έγιναν ο μανδύας επιμελούς συγκάλυψης. Δεν σώπαιναν από αδιαφορία αλλά από συνειδητή επιλογή» - έγραψε πρόσφατα σε άρθρο του ο συνάδελφος Κώστας Βαξεβάνης, θέλοντας να καυτηριάσει τον τρόπο με τον οποίον ασκούσαν και ασκούν σήμερα δημοσιογραφία οι «βολεμένοι» του επαγγέλματος.
Εκείνοι που αντί να ελέγχουν, «γλείφουν, λιβανίζουν και χαϊδεύουν» τα διεφθαρμένα πλοκάμια της εξουσίας και τα λαδωμένα με μαύρο χρήμα γρανάζια του κρατικού μηχανισμού. Εκείνοι που «ποτέ δεν είδαν ούτε άκουσαν... » για τα όσα η δημοσιογραφική έρευνα αποκαλύπτει με κόπο και κίνδυνο.
Από τη συμπεριφορά των παραπάνω τείνει να απαξιωθεί στα μάτια της κοινωνίας το επάγγελμά μας. Είναι στο χέρι μας να πείσουμε τους πολίτες για το αντίθετο.
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου