Η νησίδα Γλαρόπουντα νότια της Πάρου, είναι ένα από τα 35 περίπου σημεία-καταφύγια όπου απαντάται το σπάνιο αυτό θαλασσοπούλι, το οποίο ξεχωρίζει εμφανισιακά από το ξαδερφάκι του τον ασημόγλαρο, από το χρώμα του ράμφους (σκούρο κόκκινο/κίτρινο) το χρώμα των ποδιών(μαύρα/κίτρινα) και από το έντονο και περισσότερο μαύρο χρώμα στα ακροπτέρυγα.
Η ονομασία του Αιγαιόγλαρος (αλλιώς κοκκινομύτης), κάθε άλλο παρά υποδηλώνει την προέλευσή του ή τον τόπο όπου επιλέγει για διαμονή, αφού σύμφωνα με επιστημονικές καταγραφές (pr. LIFE 1997-1999) και βιβλιογραφικές αναφορές(Ν.G.), το 90% και πλέον του πληθυσμού του είναι συγκεντρωμένο σε 2 μόνο αποικίες στην Ισπανία (16.000 ζευγάρια) και στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 750 ζευγάρια, διάσπαρτα σε 35 περίπου σημεία στο Αιγαίο!
Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης των σκαφών που προσεγγίζουν την περιοχή (Γλαρόπουντα) όπου αναπαράγονται, τα ζευγάρια που εξακολουθούν να διαβιούν εκεί, κατά την δική μας εκτίμηση, δεν ξεπερνούν τα 2(δύο), ενώ παλαιότερα είχαμε μετρήσει τουλάχιστον 7(επτά), γεγονός που πρέπει να σημάνει συναγερμό στις αρμόδιες αρχές και στην επιστημονική κοινότητα, προκειμένου να προστατευθεί με κάποιο τρόπο η περιοχή αυτή από την εισβολή των εκπροσώπων του καταναλωτικού "πολιτισμού" και να διασφαλιστεί η αναπαραγωγική δυνατότητα στον σπάνιο αυτό εκπρόσωπο της ορνιθοπανίδας μας.
Η αδιαφορία που επέδειξαν όλοι όσοι εμπλέκονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, επέτρεψαν πριν από 20 περίπου χρόνια να εξοντωθούν σε γειτονική νησίδα από ασυνείδητους κυνηγούς, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν φουσκωτό για την προσέγγιση στο σημείο, τα δύο μοναδικά ζευγάρια γεράκια-"σαΐτες" που την χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο-ορμητήριο.
Ελπίζουμε το πάθημα να έγινε μάθημα...
Η ονομασία του Αιγαιόγλαρος (αλλιώς κοκκινομύτης), κάθε άλλο παρά υποδηλώνει την προέλευσή του ή τον τόπο όπου επιλέγει για διαμονή, αφού σύμφωνα με επιστημονικές καταγραφές (pr. LIFE 1997-1999) και βιβλιογραφικές αναφορές(Ν.G.), το 90% και πλέον του πληθυσμού του είναι συγκεντρωμένο σε 2 μόνο αποικίες στην Ισπανία (16.000 ζευγάρια) και στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 750 ζευγάρια, διάσπαρτα σε 35 περίπου σημεία στο Αιγαίο!
Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης των σκαφών που προσεγγίζουν την περιοχή (Γλαρόπουντα) όπου αναπαράγονται, τα ζευγάρια που εξακολουθούν να διαβιούν εκεί, κατά την δική μας εκτίμηση, δεν ξεπερνούν τα 2(δύο), ενώ παλαιότερα είχαμε μετρήσει τουλάχιστον 7(επτά), γεγονός που πρέπει να σημάνει συναγερμό στις αρμόδιες αρχές και στην επιστημονική κοινότητα, προκειμένου να προστατευθεί με κάποιο τρόπο η περιοχή αυτή από την εισβολή των εκπροσώπων του καταναλωτικού "πολιτισμού" και να διασφαλιστεί η αναπαραγωγική δυνατότητα στον σπάνιο αυτό εκπρόσωπο της ορνιθοπανίδας μας.
Η αδιαφορία που επέδειξαν όλοι όσοι εμπλέκονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, επέτρεψαν πριν από 20 περίπου χρόνια να εξοντωθούν σε γειτονική νησίδα από ασυνείδητους κυνηγούς, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν φουσκωτό για την προσέγγιση στο σημείο, τα δύο μοναδικά ζευγάρια γεράκια-"σαΐτες" που την χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο-ορμητήριο.
Ελπίζουμε το πάθημα να έγινε μάθημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου