του Θανάση Καρτερού
Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης είναι ως γνωστόν υπουργός Ναυτιλίας. Θα έπρεπε να είναι πρώην υπουργός Ναυτιλίας, αν είχε φιλότιμο, ευαισθησία, πολιτική υπευθυνότητα, ή έστω τη στοιχειώδη αίσθηση τι σημαίνει να πνίγονται μικρά παιδιά και οι μανάδες τους στο Αιγαίο. Στα χέρια των ένστολων τους οποίους διοικεί και για τους οποίους αυτός φέρει την πλήρη ευθύνη -και πολιτική και ανθρώπινη.
Ο Μιλτιάδης όμως προτιμά από την παραίτηση το τρόπαιο των πνιγμένων παιδιών. Δεν καταδέχτηκε ούτε να κατέβει στο λιμάνι για να πει μια κουβέντα παρηγοριάς στους τραγικούς πατεράδες. Δεν εδέησε να ψελλίσει ούτε εκείνη την άχαρη και προσχηματική φρασούλα που συνηθίζει η κυβέρνησή του -ότι θα διερευνηθεί το θέμα, θα αποδοθούν ευθύνες αν υπάρχουν και λοιπά και λοιπά. Δεν φρόντισε ούτε να στείλει έναν υπάλληλο του υπουργείου του να υποδεχτεί τους διασωθέντες, ούτε ένα αυτοκίνητο να τους μεταφέρει στο κατάλυμα που άλλοι βρήκαν γι' αυτούς.
Τίποτε απ' όλα αυτά. Εντελώς το αντίθετο μάλιστα.
Ασυγκίνητος στη γοητευτική του -έτσι νομίζει- κόμμωση, ψυχρός στην εκτέλεση -έτσι νομίζει- της εθνικής του αποστολής, αμείλικτος -έτσι νομίζει- στην επιβολή της νέας σαμαρικής τάξης, ξεκαθάρισε με όλο το θράσος και την άγνοια κινδύνου ενός γιου το μπαμπά του στο Σκάι: Δεν μπορούν όλα αυτά να αποτελούν αντικείμενο χαζής εκμετάλλευσης, δεν πιστεύω ότι κανείς θέλει να ανοίξουμε τις πύλες και όλοι οι μετανάστες να απολαμβάνουν άσυλου στη χώρα.
Όλα αυτά -δηλαδή τα πνιγμένα παιδιά. Χαζής εκμετάλλευσης -από τον Ευρωπαίο επίτροπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, από τη διεθνή αμνηστία, από οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, από το ΣΥΡΙΖΑ, από το ΠΑΣΟΚ, από τη ΔΗΜΑΡ, από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Έτσι αντιδρά ο υπεύθυνος για τις ζωές των ανθρώπων (όλων των ανθρώπων) στο Αιγαίο. Που δεν μπορεί καν να καταλάβει (λόγω IQ; λόγω ευαισθησίας βουβάλου; άγνωστο) ακόμα και το στοιχειώδες: ότι ανάμεσα στις κλειστές πόρτες και στους ανοιχτούς τάφους υπάρχει το βασικό, το θεμελιακό, το απαράγραπτο και διεθνώς κατοχυρωμένο: Η προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Χάνεις τα λόγια σου μπροστά σε τέτοια στάση. Να κρεμάσεις στο γραφείο σου τις φωτογραφίες των εννιά πνιγμένων παιδιών, Βαρβιτσιώτη. Για να τις δείχνεις στους επισκέπτες -αυτό που βλέπετε είναι δικό μου έργο...
Avgi.gr
Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης είναι ως γνωστόν υπουργός Ναυτιλίας. Θα έπρεπε να είναι πρώην υπουργός Ναυτιλίας, αν είχε φιλότιμο, ευαισθησία, πολιτική υπευθυνότητα, ή έστω τη στοιχειώδη αίσθηση τι σημαίνει να πνίγονται μικρά παιδιά και οι μανάδες τους στο Αιγαίο. Στα χέρια των ένστολων τους οποίους διοικεί και για τους οποίους αυτός φέρει την πλήρη ευθύνη -και πολιτική και ανθρώπινη.
Ο Μιλτιάδης όμως προτιμά από την παραίτηση το τρόπαιο των πνιγμένων παιδιών. Δεν καταδέχτηκε ούτε να κατέβει στο λιμάνι για να πει μια κουβέντα παρηγοριάς στους τραγικούς πατεράδες. Δεν εδέησε να ψελλίσει ούτε εκείνη την άχαρη και προσχηματική φρασούλα που συνηθίζει η κυβέρνησή του -ότι θα διερευνηθεί το θέμα, θα αποδοθούν ευθύνες αν υπάρχουν και λοιπά και λοιπά. Δεν φρόντισε ούτε να στείλει έναν υπάλληλο του υπουργείου του να υποδεχτεί τους διασωθέντες, ούτε ένα αυτοκίνητο να τους μεταφέρει στο κατάλυμα που άλλοι βρήκαν γι' αυτούς.
Τίποτε απ' όλα αυτά. Εντελώς το αντίθετο μάλιστα.
Ασυγκίνητος στη γοητευτική του -έτσι νομίζει- κόμμωση, ψυχρός στην εκτέλεση -έτσι νομίζει- της εθνικής του αποστολής, αμείλικτος -έτσι νομίζει- στην επιβολή της νέας σαμαρικής τάξης, ξεκαθάρισε με όλο το θράσος και την άγνοια κινδύνου ενός γιου το μπαμπά του στο Σκάι: Δεν μπορούν όλα αυτά να αποτελούν αντικείμενο χαζής εκμετάλλευσης, δεν πιστεύω ότι κανείς θέλει να ανοίξουμε τις πύλες και όλοι οι μετανάστες να απολαμβάνουν άσυλου στη χώρα.
Όλα αυτά -δηλαδή τα πνιγμένα παιδιά. Χαζής εκμετάλλευσης -από τον Ευρωπαίο επίτροπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, από τη διεθνή αμνηστία, από οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, από το ΣΥΡΙΖΑ, από το ΠΑΣΟΚ, από τη ΔΗΜΑΡ, από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Έτσι αντιδρά ο υπεύθυνος για τις ζωές των ανθρώπων (όλων των ανθρώπων) στο Αιγαίο. Που δεν μπορεί καν να καταλάβει (λόγω IQ; λόγω ευαισθησίας βουβάλου; άγνωστο) ακόμα και το στοιχειώδες: ότι ανάμεσα στις κλειστές πόρτες και στους ανοιχτούς τάφους υπάρχει το βασικό, το θεμελιακό, το απαράγραπτο και διεθνώς κατοχυρωμένο: Η προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Χάνεις τα λόγια σου μπροστά σε τέτοια στάση. Να κρεμάσεις στο γραφείο σου τις φωτογραφίες των εννιά πνιγμένων παιδιών, Βαρβιτσιώτη. Για να τις δείχνεις στους επισκέπτες -αυτό που βλέπετε είναι δικό μου έργο...
Avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου