Εξορκίζοντας τον καλικάντζαρο

Ζούμε την εποχή  της χαμένης οδού…
Στον απόηχο του ασήμαντου που ωραιοποιείται και σχηματοποιείται  σε περίλαμπρο και ωραίο!
Έρμαια αναλυτών, εκτιμητών και μεσαζόντων, διασχίζουμε την ανυδρία των ιδεών, οδοιπορούμε, χωρίς ίχνος στοχασμού και οραμάτων, διαχρονικοί ναρκισσιστές της αθλιότητας και της ασχημίας που μας περιβάλλει.

Κι έτσι μας προλάβανε «εταίροι» και «τοκογλύφοι», κωφούς στους ήχους των καιρών, ανήμπορους να εκτιμήσουμε μεγέθη, να αντιληφθούμε και να αναλύσουμε γεγονότα του χθες και του σήμερα, μικρούς να ατενίσουμε το αύριο που ρέει και διαχέεται ως έννοια απώλειας, ως ταγγισμένη οσμή πολυκαιρισμένων ιδεών και παρωχημένων επαναστάσεων.

Δε φταίνε κανένας άλλος, φταίμε εμείς που μετά πάθους ανακηρύξαμε σε «σωτήρες» σπιθαμιαίους ηγήτορες,  εμείς  που πιστέψαμε  ή που φάνηκε να πιστεύουμε  ότι μπορούσαμε να αναδείξουμε σε εθνάρχες τα ανθρωποειδή ομοιώματα με τα ετερογενή μέλη και της ανοητικές διεργασίες.

Και να που μας πρόβαλε ο πόλεμος, η μεγάλη μάχη,  που ως «καλικάντζαρος» καιροφυλακτούσε να εκδικηθεί την επίπλαστη ισορροπία των  επιπεδοποιημένων  φιλοσοφημάτων, την υποκρισία των κίβδηλων προσφωνήσεων, την αναντιστοιχία λόγων και έργων, τη στρεβλή έννοια κατανόησης των αξιών και του δημόσιου βίου.

Χοροπηδούσε χρόνια ο «καλικάντζαρος» αποπατώντας σε βουλευτικά έδρανα και σε γραφεία, σε αίθουσες συμβουλίων και δώματα, σε τηλεοπτικά στούντιο και ψηφοδόχους…  Η κίβδηλη υπερκαταναλωτική, όμως, ευδαιμονία μας δεν μας επέτρεπε να κατανοήσουμε την ύπαρξή του. Τα χαλκευμένα τεχνάσματα των κυβερνώντων και η μακάρια δική μας υποταγή δεν επέτρεψαν σε κανέναν να διαισθανθεί την παρουσία του.

Ώσπου άνοιξαν οι ουρανοί του χρόνου και ήρθε «μπουρίνι» η εποχή της ντροπής και της καταισχύνης, μαζί κι η απογύμνωση του ψεύδους, κι η αποκάλυψη της πολιτικής ανικανότητας και θρασύτητας…
Και ω του θαύματος πιστέψαμε πάλι! Και εν μια νυκτί μετατράπηκαν οι ανίκανοι σε ικανούς, και οι γυρολόγοι σε θαυματοποιούς…
Και έβρεξε έκπληξη και μωρία, φόβο και εκδικητικότητα και πολλαπλασιασμό του ψεύδους και του θράσους και όλη την χώρα την αγκάλιασε η εφιαλτική εικόνα της αβεβαιότητας, ο πανικός και ο φόβος…

Και δε βρέθηκε ακόμη κανένας να εξορκίσει τον «καλικάντζαρο»…

Χάρρυ Κλυνν