Τη δεκαετία του 2000 την χαρακτήρισε ένα σαρωτικό φαινόμενο:
Όλα σχεδόν τα κράτη σύρθηκαν στο χορό της παγκοσμιοποίησης!
Ο πλανήτης γνώρισε μια νέα περίοδο κατακτήσεων, ανάλογη με εκείνη της αποικιοκρατίας.
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ αποικιοκρατίας και παγκοσμιοποίησης, είναι ότι στη μεν πρώτη ήταν τα κράτη που υποδούλωναν άλλα κράτη και τους λαούς τους, στη δεύτερη είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις (χρηματιστικοί και βιομηχανικοί όμιλοι) που χαλκεύουν δεσμά για τους πολίτες των χωρών-θυμάτων.
Οι άνθρωποι που συγκεντρώνουν την οικονομική και συνακόλουθα την πολιτική εξουσία, ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν τόσο λίγοι...
Στο "πολιτισμένο" νεοφιλελεύθερο κόσμο μας κι ενώ τα παραγόμενα διατροφικά αγαθά είναι κατά 25% περισσότερα από τις υπάρχουσες ανάγκες, 36 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα σε ετήσια βάση και σχεδόν 1 δισεκατομμύριο υποσιτίζονται προς δόξαν των "αγορών"...
Επί συνόλου 7 περίπου δισεκατομμυρίων ανθρώπων μόλις και μετά βίας 600 εκατομμύρια ζούνε με άνεση, ενώ οι υπόλοιποι ζούνε μέσα στη στέρηση.
Σε πολλές χώρες καταλύθηκε η κρατική κυριαρχία είτε με πολεμικές επιχειρήσεις, είτε με οικονομική ασφυξία και δημιουργήθηκαν μορφώματα ρευστά και αδύναμα να σταθούν στο παγκόσμιο στάτους.
Η φρενίτιδα του κέρδους οδήγησε σε αλλεπάλληλα διατροφικά σκάνδαλα και συνεχίζουμε με νέα...
Σχεδόν ταυτόχρονα με την παγκοσμιοποίηση προέκυψαν και νέοι κίνδυνοι από την νέα υπερ-τρομοκρατία μέχρι τα μαφιόζικα δίκτυα και την εκτεταμένη κρατική διαφθορά, αλλά και τεράστιες οικολογικές καταστροφές, φαινόμενο του θερμοκηπίου, ερημοποίηση κλπ.
Η δημοκρατία και η ελευθερία στο όνομα των οποίων επικράτησε ο νεοφιλελευθερισμός, πετσοκόβονται καθημερινά και μια σκληρή λογοκρισία "νέου τύπου" απλώνεται σαν επιδημία , όπου οι έχοντες οικονομική δύναμη αγοράζουν και πουλάνε την είδηση και την πληροφορία κατά το δοκούν...
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Ευρωπαϊκή Ένωση, από όραμα για μια γηραιά ήπειρο ειρήνης και συνεργασίας των λαών, εξελίχθηκε στον εφιάλτη των τραπεζοχρηματιστών-αλογομούρηδων και στη τραγωδία του στραγγαλισμού του λεγόμενου κοινωνικού κεκτημένου .
Όλα σχεδόν τα κράτη σύρθηκαν στο χορό της παγκοσμιοποίησης!
Ο πλανήτης γνώρισε μια νέα περίοδο κατακτήσεων, ανάλογη με εκείνη της αποικιοκρατίας.
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ αποικιοκρατίας και παγκοσμιοποίησης, είναι ότι στη μεν πρώτη ήταν τα κράτη που υποδούλωναν άλλα κράτη και τους λαούς τους, στη δεύτερη είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις (χρηματιστικοί και βιομηχανικοί όμιλοι) που χαλκεύουν δεσμά για τους πολίτες των χωρών-θυμάτων.
Οι άνθρωποι που συγκεντρώνουν την οικονομική και συνακόλουθα την πολιτική εξουσία, ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν τόσο λίγοι...
Στο "πολιτισμένο" νεοφιλελεύθερο κόσμο μας κι ενώ τα παραγόμενα διατροφικά αγαθά είναι κατά 25% περισσότερα από τις υπάρχουσες ανάγκες, 36 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα σε ετήσια βάση και σχεδόν 1 δισεκατομμύριο υποσιτίζονται προς δόξαν των "αγορών"...
Επί συνόλου 7 περίπου δισεκατομμυρίων ανθρώπων μόλις και μετά βίας 600 εκατομμύρια ζούνε με άνεση, ενώ οι υπόλοιποι ζούνε μέσα στη στέρηση.
Σε πολλές χώρες καταλύθηκε η κρατική κυριαρχία είτε με πολεμικές επιχειρήσεις, είτε με οικονομική ασφυξία και δημιουργήθηκαν μορφώματα ρευστά και αδύναμα να σταθούν στο παγκόσμιο στάτους.
Η φρενίτιδα του κέρδους οδήγησε σε αλλεπάλληλα διατροφικά σκάνδαλα και συνεχίζουμε με νέα...
Σχεδόν ταυτόχρονα με την παγκοσμιοποίηση προέκυψαν και νέοι κίνδυνοι από την νέα υπερ-τρομοκρατία μέχρι τα μαφιόζικα δίκτυα και την εκτεταμένη κρατική διαφθορά, αλλά και τεράστιες οικολογικές καταστροφές, φαινόμενο του θερμοκηπίου, ερημοποίηση κλπ.
Η δημοκρατία και η ελευθερία στο όνομα των οποίων επικράτησε ο νεοφιλελευθερισμός, πετσοκόβονται καθημερινά και μια σκληρή λογοκρισία "νέου τύπου" απλώνεται σαν επιδημία , όπου οι έχοντες οικονομική δύναμη αγοράζουν και πουλάνε την είδηση και την πληροφορία κατά το δοκούν...
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Ευρωπαϊκή Ένωση, από όραμα για μια γηραιά ήπειρο ειρήνης και συνεργασίας των λαών, εξελίχθηκε στον εφιάλτη των τραπεζοχρηματιστών-αλογομούρηδων και στη τραγωδία του στραγγαλισμού του λεγόμενου κοινωνικού κεκτημένου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου