ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

Μεγάλη συζήτηση διεξάγεται το τελευταίο διάστημα σχετικά με τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.
Πολλοί είναι εκείνοι που έσπευσαν να υιοθετήσουν τις πρακτικές των αγανακτισμένων πολιτών, όμως  δεν είναι λίγοι κι εκείνοι που εξεδήλωσαν προβληματισμό έως καχυποψία για τα τεκταινόμενα.

Εμείς παρακάμπτοντας το δίπολο της συζήτησης όπως αυτή διεξάγεται και τοποθετώντας τον προβληματισμό μας σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
 Ως "Πολιτικό Σύστημα" είναι απαράδεκτο να νοείται αποκλειστικά η πολιτική τάξη, η οποία εκλέγεται και αντιπροσωπεύει τους πολίτες στα κέντρα λήψης αποφάσεων όπως ανοήτως επικρατεί, αλλά το σύνολο των ενεργών στοιχείων της δημοκρατίας, δηλαδή πολίτες και πολιτικοί.
Άρα όταν ομιλούμε περί κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος, προφανώς εννοούμε το γκρέμισμα ολόκληρου του οικοδομήματος κι όχι μόνον των τελευταίων ορόφων...

Είτε  αρέσει, είτε όχι, αυτό που συνιστά σήμερα την πολιτική τάξη στην Ελλάδα, ουδείς το επέβαλλε με βίαια και αντιδημοκρατικά μέσα- αντίθετα προέκυψε μέσα από  δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες.
Η ανάδειξη των αντιπροσώπων του λαού σε όλα τα επίπεδα διοίκησης δεν είναι πράξη που αφορά μονομερώς τους αιτούμενους την εκλογή πολιτικών, αλλά και τους έχοντες την ευθύνη επιλογής τους πολίτες-ψηφοφόρους.
Άρα όσοι και όποιοι εκλέγονται από το λαό απηχούν τις απόψεις του, ενσαρκώνουν τα οράματά του και εντέλει υπηρετούν τον αξιακό του κόσμο.
Ο ευτραφής δικομματισμός του 80-85% από τη μεταπολίτευση κι εντεύθεν αποτελεί δημιούργημα του εκλογικού σώματος, που επέμενε να μετακινείται από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη της πολιτικής και οικονομικής μας Οδύσσειας.

Το επιχείρημα της ανακολουθίας των κομμάτων εξουσίας και κατάχρησης της λαϊκής εμπιστοσύνης όταν αυτά κυβερνούν, θα είχε κάποια αξία αν κι εφόσον το εκλογικό σώμα βίωνε την εξαπάτηση σπάνια και αιφνιδιαστικά!
Αντίθετα έχουμε την εικόνα ενός λαού που ηδονίζεται με το ψέμα και επιβραβεύει απατηλές υποσχέσεις  επί τρείς δεκαετίες!

Είναι εξαιρετικά ισοπεδωτικό να εκτοξεύονται ύβρεις και κατάρες σε βάρος πλευρών του πολιτικού κόσμου που όχι μόνο δεν ευθύνονται για το κατάντημα της χώρας, αλλά αποδοκιμάστηκαν εκλογικά κατ' εξακολούθηση στο πρόσφατο ακόμη παρελθόν από μεγάλη μερίδα αυτών που σήμερα ωρύονται με συνθήματα του τύπου "να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή", παρά το γεγονός ότι προειδοποιούσαν και σχεδόν προφήτευαν τα όσα σπαρακτικά βιώνουμε στις μέρες μας.
Είναι φασισμός του αισχίστου είδους να συγκαταλέγεται το ΚΚΕ για παράδειγμα στους "κλέφτες πολιτικούς", όταν η δικαίωσή του για την Ευρώπη του κεφαλαίου πέρασε μέσα από την συστηματική του απαξίωση από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού στις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών.

Η Παγκάλειος ατάκα "μαζί τα φάγαμε" ασφαλώς και είναι κραυγαλέα αναληθής, ασφαλώς και απηχεί το θράσος και το ποιόν του εμπνευστή της, που σε κάποια άλλη χώρα με σοβαρότερους πολίτες και πιο υγιές πολιτικό σύστημα θα είχε εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο, μετά τις επιδόσεις του σε γεγονότα τύπου "κρίση Ιμίων", "κρίση Οτσαλάν"...
Η διαπίστωση όμως ότι  το πολιτικό οικοδόμημα της σύγχρονης Ελλάδας, "ΜΑΖΙ ΤΟ ΦΤΙΑΞΑΜΕ" δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα μα κανένα απολύτως πολίτη.

Κυρίως από αυτούς οι οποίοι  ανήκουν στο τεράστιο ποσοστό του 85% του δικομματισμού και έχουν τεράστιες ευθύνες για το σημερινό μας κατάντημα και στρέφουν τα φάσκελα κατά του "ναού της δημοκρατίας", αντί να τα στρέψουν στα μούτρα τους ως έσχατο μέσο αυτοεξιλέωσης !!