Θα έχετε ασφαλώς ακούσει (ή διαβάσει) πολλούς και διάφορους, ειδικούς και μη, ν' αναφέρονται στη δυνατότητα ειρηνικής συνύπαρξης του άναρχου τουρισμού με άλλους τομείς οικονομικής δραστηριότητας, όπως επί παραδείγματι ο πρωτογενής τομέας.
Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι, που διατείνονται πως ο άναρχος τουρισμός λειτουργεί θετικά στη διατήρηση και ενίσχυση του πρωτογενή τομέα!
Ανακαλύπτουν επιπροσθέτως και μεγάλα περιθώρια περαιτέρω τουριστικής ανάπτυξης στα εδώ και καιρό κορεσμένα νησιά μας!!
Οπότε -εισηγούνται- ας αφήσουμε το αφηνιασμένο άλογο της τουριστικής ανάπτυξης να συνεχίσει την ξέφρενη πορεία του...
Όλα αυτά φυσικά, δεν είναι παρά τρίχες κατσαρές κι αν θέλει κάποιος να πάρει μια γεύση περί την ορθότητα τέτοιου είδους κατασκευών/φληναφημάτων δεν έχει παρά να προστρέξει στη διεθνή εμπειρία.
Θ' αρκεστώ σ' ένα παράδειγμα ιδιαίτερα ενδεικτικό και διδακτικό για εμάς τους κατοίκους ενός "τουριστικού προορισμού"...
Αυτό της Προβηγκίας* στη Γαλλία.
Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, η Γαλλία είναι μια από τις υπερδυνάμεις του παγκόσμιου τουρισμού.
Η επαρχία της Προβηγκίας λοιπόν, μέσα σε 30 χρόνια μεταλλάχθηκε από περιοχή με έντονη δραστηριότητα στον πρωτογενή τομέα, σε καθαρά τουριστική περιοχή.
Όταν μιλάμε για πρωτογενή τομέα στην Προβηγκία αναφερόμαστε κυρίως στην καλλιέργεια αρωματικών φυτών και βοτάνων, κάποια από τα οποία στην χώρα μας ευδοκιμούν σε άγρια μορφή ως ενδημικά αυτοφυή.
Η καλλιέργεια αυτών των ειδών τροφοδοτούσε μια από τις πιο "βαριές βιομηχανίες" της Γαλλίας, την αρωματοποιία, τομέα όπου παγκοσμίως η χώρα αυτή πλην των ΗΠΑ, δεν έχει άλλο σοβαρό ανταγωνιστή.
Αυτό ίσχυε μέχρι περίπου τα τέλη του 20ου αιώνα, οπότε λόγω της ραγδαίας τουριστικής ανάπτυξης παρατηρήθηκε μεταστροφή στην αξιοποίηση της γης ως οικόπεδα προς ανέγερση παραθεριστικών κατοικιών.
Μη ξεχνάμε άλλωστε πως οι ακτές αυτής της επαρχίας είναι κομμάτι της Γαλλικής ριβιέρας.
Δηλαδή από τις πλέον ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές του κόσμου, ήδη από τις αρχές του 20 αιώνα!
Η καλλιέργεια των αρωματικών φυτών (φασκόμηλο, θυμάρι και κυρίως λεβάντα, ρόδα, γιασεμί, κλπ) μεταφέρθηκε σε άλλες χώρες (Βουλγαρία, Ινδία, Μαρόκο, Τουρκία) όπου το κόστος ήταν αισθητά χαμηλότερο και οι αποδόσεις αρκετά υψηλότερες.
Η μετάλλαξη αυτή επέφερε κλυδωνισμούς εκτός από τον πρωτογενή τομέα και στην αρωματοποιία.
Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποδίδουν την κρίση που έπληξε κολοσσούς του κλάδου (κάποιοι κατέρρευσαν) σε αυτήν ακριβώς τη μετάλλαξη, που δεν επέτρεψε την ομαλή μετάβαση στις νέες συνθήκες.
Η εξέλιξη αυτή μόνο ως θετική δεν εξελήφθη από το σύνολο των Γάλλων οικονομικών αναλυτών (αφήνω κατά μέρος τους περιβαλλοντολόγους) κι αν ανατρέξει κανείς σε σχετικές θεωρητικές επεξεργασίες, θα διαπιστώσει πως το παράδειγμα της Προβηγκίας, προβάλλεται ως το πιο αρνητικό αποτέλεσμα της άκριτης και ανεξέλεγκτης τουριστικής ανάπτυξης στον πρωτογενή τομέα και στο περιβάλλον.
Παράδειγμα δηλαδή προς αποφυγή!!!
Αυτά προς ενημέρωση όσων αφελών υιοθετούν εύπεπτες σαχλαμάρες είτε πονηρών ειδικών, είτε ασχέτων που παριστάνουν τους ειδήμονες...
*περιοχή την οποία επισκέφθηκα σε δυο φάσεις, αρχές της δεκαετίας του 80 και εικοσιδύο χρόνια μετά, σχηματίζοντας προσωπική άποψη επί του θέματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου