Η "καλλιτεχνική" προβοκάτσια των 10 αρχιμαλακισμένων-χιμπατζήδων που σκοπίμως προβλήθηκε ως "αμφισβήτηση", "επανάσταση" κ.α. συνήθεις για τέτοιες περιστάσεις σαχλαμάρες από μερίδα ΜΜΕ, καθώς και ικανό αριθμό φορέων και ατόμων με δημόσιο λόγο, καταδεικνύει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την βαθειά κρίση, ηθική και ταυτολογική, στην οποία έχει περιέλθει εδώ και χρόνια η Ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία αδύναμη να υπερασπιστεί τα όσια και ιερά της, να επιβάλλει τον σεβασμό στην ιστορική μνήμη, να διαφυλάξει την πολιτισμική της ταυτότητα, να αναδείξει υπερήφανα την ιδιαίτερη καταγωγή της, να αισθανθεί υπερηφάνεια για την εθνική της υπόσταση/καταβολή. Σημειολογία μιας αυτοκαταστροφικής πορείας χωρίς επιστροφή...
Παρακολουθώντας τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και ειδικά τα τηλεοπτικά
κανάλια, με τη εν Φαλήρω «ναυαρχίδα» τους, σχετικά με τις εξελίξεις στη
Συρία και την τουρκική εισβολή, διαπιστώνεται το «μήκος κύματος» στο
οποίο διακυμαίνεται το κυρίαρχο «αφήγημα» της...
Οι πιστωτικές κάρτες και οι το e-banking είναι οι δύο βασικές πηγές
εσόδων των τραπεζών κατά τα τελευταία χρόνια, αφού με βάση τα υπάρχοντα
στοιχεία αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο από τις συνολικές προμήθειες του
τραπεζικού συστήματος.
Τα μεγέθη αυτά εξηγούν και τους λόγους που οι έλληνες τραπεζίτες μετά
την συνάντησή τους με τον Πρωθυπουργό την περασμένη βδομάδα, συμφώνησαν
να λάβουν κάποια μέτρα μείωση των υπερβολικών χρεώσεων «για τα μάτια
του κόσμου» .
Στην ουσία δεν πρόκειται – αυτό μένει να φανεί τις αμέσως επόμενες
μέρες- να προχωρήσουν σε γενναίες μειώσεις των παράλογων χρεώσεων απλά
θα …κάνουν το χατίρι της κυβέρνησης μειώνοντας ίσως τις προμήθειες των
ΑΤΜ σε περιοχές της χώρας στις οποίες δεν υπάρχουν δίκτυα ΑΤΜ όλων των
τραπεζών. Πρόκειται για συμπαιγνία όπως αποκαλύψαμε την περασμένη
εβδομάδα των δύο πλευρών για να τονωθεί το προφίλ του Κ. Μητσοτάκη στην
κοινή γνώμη και να εμφανιστεί ότι δήθεν τα ..έβαλε με την τραπεζοκρατία !
Το μέγεθος της εξαπάτησης της κοινής γνώμης αποδεικνύεται από τα
στοιχεία . Περίπου 1,5 δις ευρώ εισπράττουν ετησίως οι τράπεζες από
προμήθειες σε πάσης φύσεως συναλλαγές πελατών τους και για παροχή
υπηρεσιών. Ειδικότερα το ένα τρίτο των εσόδων αυτών ( με πολύ χαμηλό
κόστος για τις τράπεζες) πρόκειται για προμήθειες από πιστωτικές κάρτες,
συναλλαγές «πλαστικού χρήματος» και υπηρεσίες e-banking.
Όπως προκύπτει από τα δημοσιευμένα στοιχεία των τεσσάρων συστημικών
τραπεζών (Εθνική, Πειραιώς, Εurobank και ΑlphaBank) κατά το πρώτο
εξάμηνο του 2019 χρέωσαν τους πελάτες τους με συνολικές προμήθειες 700
εκατ. ευρώ. Σημειώνεται ότι από το α΄εξάμηνο έχουν γίνει αυξήσεις
προμηθειών σε διάφορες κατηγορίες συναλλαγών και παρεχόμενων υπηρεσιών.
Αυτές πρόσθεσαν περίπου 5% στα συνολικά έσοδα από προμήθειες, τα οποία
αυξήθηκαν από 673,7 σε 699,5 εκατ. ευρώ στο εξάμηνο ( ακολουθεί
πίνακας). Έσοδα από προμήθειες (σε εκατ.ευρώ)
Τράπεζα Α΄ εξάμ,2018 Α’ εξάμ.2019
Εθνική 158 164
Πειραιώς 180 188
Εurobank 138 156
AlphaBank 197,7 191,5
ΣΥΝΟΛΟ 673, 7
Οι δηλώσεις του Ζ. Ζάεφ συνιστούν κόλαφο για
την Αθήνα και συνολικά για το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, το οποίο,
είτε έτσι είτε αλλιώς, έσπευσε, με εντολές της Γερμανίας και των ΗΠΑ, να στηρίξει άρον-άρον, εξαρχής ή εκ των υστέρων τη διάτρητη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία κατέληξε σε φιάσκο και σε αέρα κοπανιστό με τις πρώτες δυσκολίες.
Γιατί μόνο ως “αέρας κοπανιστός” μπορεί να χαρακτηριστεί μιά διμερής Συμφωνία, της οποίας η μιά πλευρά ισχυρίζεται με τον πιο επίσημο τρόπο, δια του πρωθυπουργού της Ζ. Ζάεφ, ότι “θα προσπαθήσει(!) να υλοποιήσει κάποιες(!) διατάξεις της“!!!
Ακόμα πιο αξιοθρήνητη είναι η εξήγηση που έδωσε γι’ αυτήν την πρωτοφανή“κωλοτούμπα”
ο Ζ. Ζάεφ. Η αιτία της “κωλοτούμπας” οφείλεται σε ένα γεγονός που
συνέβη πέρα και έξω από την βούληση της Ελλάδας και είναι η άρνηση της Ε.Ε να προσφέρει στην πρόσφατη Σύνοδο της στην γείτονα ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων για την ένταξη της.
Και χαρακτηρίζω ως αξιοθρήνητη και ανυπόστατη αυτήν την αιτιολόγηση της υπαναχώρησης Ζάεφ,
αν και, δυστυχώς, διαθέτει ερείσματα στο γράμμα διατάξεων της
Συμφωνίας, που “επιπόλαια” και “βεβιασμένα”, για να ευχαριστήσει τους “προστάτες” της, υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, διότι αυτή η αιτιολόγηση δείχνει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν εξαρχής πουκάμισο αδειανό
για τα Σκόπια, το οποίο έμελλε να χρησιμοποιηθεί από την ηγεσία τους
μόνο και μόνο ως αναγκαίο κακό και ως όχημα για να διασφαλίσουν την
πορεία προς την Ε.Ε και μετά να το πετάξουν στον κάλαθο.
Διότι μιά Συμφωνία και συγκεκριμένα η Συμφωνία των Πρεσπών, είτε είναι επωφελής και θετική αυτή καθ’ εαυτή και στηρίζεται είτε με ημερομηνία ένταξης είτε όχι ή είναι για τα Σκόπια μόνο το πρόσχημα
για ένταξη στην Ε.Ε, η οποία εφόσον μετατίθεται για το αόριστο μέλλον, η
Συμφωνία καθίσταται αχρείαστη και επιζήμια και χρησιμοποιείται ως βάση
για περισσότερες απαιτήσεις από την Ελλάδα και επιστροφή στην προτέρα
κατάσταση με πιο ευνοϊκούς τώρα όρους
Ο Ζ. Ζάεφ παίζει παιχνίδια
εσωτερικά και ευρωπαϊκά με το χαρτί της Συμφωνίας, ενώ η Ελλάδα
προσέφερε, με την συγκατάθεσή της στις Πρέσπες, την συμφωνία της σε
σειρά από αρνητικές διατάξεις τους, οι οποίες τώρα μπορεί να γίνουν μιά πολύ κακή αφετηρία για ακόμα πιο επώδυνες απαιτήσεις από τους γείτονες. Το φιάσκο των Πρεσπών είναι για το βιβλίο Γκίνες!
Πάντα η 28η
Οκτωβρίου,γίνεται αντικείμενο αχαλίνωτης πατριδοκαπηλίας δεξιάς και ακροδεξιάς
ρητορικής εμπορίας. Η υποκρισία δεν έχει όρια και αναστολές. Οι δυνάμεις της δεξιάς,
σε όλες τις ποικιλίες. κερδοσκοπούν πολιτικά πάνω στο «Όχι» του Μεταξά…
Θα αναδημοσιεύσουμε, λοιπόν, ένα παλιό μας κείμενο, το
οποίο αποκαλύπτει ΟΛΑ τα ψεύδη των πατριδοκάπηλων και όλο το μέγεθος της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ
τους.
Το άρθρο γράφτηκε στις,28 Οκτώβρη 2012 Τα κατάλοιπα υποπροϊόντων της μεταξικής δικτατορίας Οι
ιδεολογικοί υμνητές και τα πολιτικά τέκνα των πιο αποτρόπαιων,
δικτατορικών μορφών εξουσίας του κεφαλαίου επιδίδονται, τα τελευταία
χρόνια, κάθε 28η Οκτωβρίου, σε μια αχαλίνωτη υμνολογική δημαγωγία και
αποκρουστική εμπορική κερδοσκοπία γύρω από το «ΟΧΙ» του Μεταξά.
Σε όλους εκείνους τους ξενόδουλους και υποτακτικούς, που ξεχειλίζουν από πατριωτισμό (του κώλου) και καταλαμβάνονται από αισθήματα εθνικής ανάτασης αυτές τις μέρες...
"Πότε ακούστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας να πραγματοποιείται η
απελευθέρωση μέσω της μπαγαποντιάς; Ποτέ. Η λευτεριά δεν κερδίζεται με
ξόρκια, αλλά με αγώνες και θύματα!
Μα κι αν το θέλαμε, δεν είχαμε αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα δηλαδή να
κηλιδώσουμε την ιστορία της πατρίδας μας. Αυτό θα ήτανε ασέβεια στη
μνήμη των ηρωικών μας προγόνων..."
Σήμερα η απάντηση είναι μπροστά μας και μας προκαλεί...
Είναι ο ιστορικός λόγος του Πρωτοκαπετάνιου στη Λαμία (22 Οκτώβρη 1944):
ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ
Στις 19 Οκτωβρίου απελευθερώνεται η Λαμία. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ,
αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ, καταφτάνουν στην πόλη. Στις 29
Οκτωβρίου και με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, συγκαλείται στην...
Το νόμπελ οικονομικών απονεμήθηκε
φέτος στον Ινδό οικονομολόγο Αμπιτζίτ Μπανερτζί, από κοινού με την Εστέρ
Ντιφλό και τον Μάικλ Κρέμερ, «για την πειραματική προσέγγιση στην
ανακούφιση της παγκόσμιας φτώχειας».
Ο Αμπιτζίτ Μπανερτζί, μαζί με άλλους 40 οικονομολόγους, είχε απαντήσει τον Φεβρουάριο του 2015 σε ερωτήσεις του πανεπιστημίου του Σικάγου σχετικά με την ελληνική κρίση, τα αιτήματα της τρόικας και τις επιπτώσεις που θα είχε για τον ελληνικό πληθυσμό μια αθέτηση πληρωμών.
Ο ίδιος σημείωσε ότι η διακοπή της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους θα είχε θετικά αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία, ενώ έκανε λόγο και για αλλαγή της ισοτιμίας του νομίσματος, κάτι που μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με έξοδο από το ευρώ.
Οι ερωτηθέντες έπρεπε να απαντήσουν μονολεκτικά αν συμφωνούν ή
διαφωνούν με μια πρόταση που τους παρουσιαζόταν και να τεκμηριώσουν την
σκέψη τους με μια πρόταση.
Οι τρεις ερωτήσεις και οι αντίστοιχες απαντήσεις του – νομπελίστα πλέον – οικονομολόγου ήταν οι εξής: 1) O μέσος Έλληνας πολίτης θα ευνοηθεί (οικονομικά) εάν
επικρατήσει το “ναι” στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου για το αν θα πρέπει
να γίνουν δεκτοί οι όροι που προσφέρουν οι δανειστές της Ελλάδας.
– Διαφωνώ. Πιστεύω ότι μια αλλαγή της νομισματικής ισοτιμίας μπορεί
να επιφέρει μια πιο βιώσιμη κατεύθυνση για την ελληνική οικονομία. 2) Σε δέκα χρόνια, η κατά κεφαλήν αγοραστική δύναμη στην
Ελλάδα θα είναι υψηλότερη εάν – αντί να συνεχίσουν την αποπληρωμή του
χρέους για την επόμενη δεκαετία και αποδεχτούν τους δημοσιονομικούς
κανόνες που επικρατούν αυτή τη στιγμή – αρνηθεί να συνεχίσει το
πρόγραμμα της Τρόικας και προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών.
– Συμφωνώ. Η συσσώρευση δημοσίου χρέους είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα ενώ
η εσωτερική ζήτηση αποτελεί σημαντικό πρόβλημα. Η κυβέρνηση αναλώνεται
σε προσπάθειες (οικονομικής) πυρόσβεσης αντί να ασκεί πραγματική
πολιτική. 3) Η υπερπροσφορά για την έκδοση ομολόγων από την Ελλάδα και
την Πορτογαλία, σημαίνει ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο στάσης πληρωμών από
κάποιο κράτος στο προσεχές μέλλον.
– Διαφωνώ. Πρόκειται για μικρές χώρες. Αν και δεν είναι πολύ πιθανό,
δεν είναι αδύνατο να υπάρξει κάποιο πολιτικό σοκ για κάποια μεγαλύτερη
χώρα. Και τότε όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοιχτά. *Πηγή: info-war.gr
Δικό μου σχόλιο: Αυτά να τα βλέπουν όσοι αποδοκίμαζαν ως αστήρικτα τα επιχειρήματα που προέβαλλα την κρίσιμη εκείνη περίοδο υπέρ της άρνησης του χρέους και της αποχώρησης από την ευρωζώνη. Κάθε μέρα που περνάει όλο και κάποιο γεγονός σαν αυτό δικαιώνει τις θέσεις μου.
Στην ανακοίνωση της "Λ.Συσπείρωσης" απάντησε με δελτίο τύπου που εξέδωσε ο Δήμαρχος σήμερα.
Ανεξάρτητα από την άποψη που μπορεί να σχηματίσει κανείς αναφορικά με τις δύο ανακοινώσεις και το ποιος έχει δίκιο στα επίμαχα ζητήματα, αυτό που είναι όχι απλά εμφανές αλλά κραυγαλέο, είναι η αποσιώπηση της τελευταίας από τις αιτιάσεις της παράταξης Ροκονίδα, η οποία θίγει το χρόνιο θέμα διασπάθισης δημοτικού χρήματος μέσω της συμμετοχής του δήμου Πάρου σε διεθνείς τουριστικές εκθέσεις.
Και όσο κι αν επιχειρεί ο Μάρκος να υποβαθμίσει και να κάνει "γαργάρα" το Θέμα δια της αποσιώπησης, η απαράδεκτη κατάσταση που υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια με τους τουρίστες της επιτροπής τουρισμού αποτελεί όνειδος για το νησί.
Άλλωστε κι ο ίδιος παλαιότερα καταδίκαζε (τα ηρωικά χρόνια της ΕΔΚΠ Πάρου να του θυμίσω) την χρηματοδότηση επαγγελματικών ταξιδιών και ταξιδιών αναψυχής με δημοτικό χρήμα διαφόρων "ειδικών" επί των τουριστικών θεμάτων.
Υπήρξε (του θυμίζω) στέλεχος της παράταξης που υποστήριζε πως η μανιέρα αυτή δεν εξυπηρετούσε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την προσπάθεια προσεταιρισμού πολιτικών φίλων και συμμάχων.
Τι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα και η ΑΣΚΟΠΗ* δαπάνη όχι μόνο δεν μειώνεται, αντίθετα ολοένα και διευρύνεται, είναι κάτι που καλείται να μας απαντήσει ο ίδιος.
*Για το άσκοπο της δαπάνης έχω εξαντλητικά αναλύσει το θέμα σε αλλεπάλληλες αναρτήσεις μου κι έχω διεξοδικά αναφερθεί και σε σχετικές συνεδριάσεις δημοτικού συμβουλίου.
Έχει γίνει νόμος πλέον στην καθημερινή ζωή πως ό,τι πιάνει στα χέρια του ο ΣΥΡΙΖΑ το γελοιοποιεί σε πρωτοφανή βαθμό. Κάτι που είδαμε με την προβολή της ταινίας Joker. Η ίδια η ταινία αναλύθηκε δεκάδες φορές τις τελευταίες μέρες και γράφτηκαν πάμπολες κριτικές όλων των αποχρώσεων. Όμως το θέμα μας δεν είναι η ταινία αυτή καθαυτή αλλά η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του πρώην Πρωθυπουργού Α. Τσίπρα.
Κάθε χρόνο την ίδια εποχή απολαμβάνουμε το πινγκ-πονγκ μεταξύ δήμου-περιφέρειας για το θέμα της αντιπλημμυρικής προστασίας. Το μπαλάκι των ευθυνών πάει κι έρχεται με ταχύτητες υπερηχητικές. Λόγια με στόμφο, παραθέσεις κι αντιπαραθέσεις άρθρων και διατάξεων, παραγράφων ανθυποπαραγράφων και λημμάτων, όλα στο ίδιο μήκος κύματος. Στη λογική πως θα φύγει η ευθύνη από την καμπούρα μας. Κι αν βρέξει παραπάνω από το κανονικό και πνιγούμε; Για μια ακόμη φορά θα επιστρατευθούν τα συνηθισμένα κλισέ: "Η εκδίκηση της φύσης", "η σφοδρότητα του φαινομένου", "η αδυναμία του ανθρώπου" κοκ. Περί ευθυνών ούτε λόγος....
Έκπληκτοι δηλώνουν πολλοί συμπολίτες, φίλοι και στελέχη της Λαϊκής Συσπείρωσης από την συμπεριφορά της δημοτικής πλειοψηφίας. Έκπληκτοι γιατί άραγε; Μήπως επειδή κατέρρευσε το επιχείρημα/αυταπάτη της "δυναμικής αντιπολίτευσης λόγω του οριακού της νίκης της παράταξης Κωβαίου"; Ελπίζω φίλοι μου, τώρα πια να έχετε πειστεί για την λανθασμένη προσέγγιση που είχατε σε σχέση με τη στρατηγική του προεκλογικού σας αγώνα. Αυτή και όχι η ικανότητα ή η υπεροχή του θιάσου του Μάρκου σας στέρησε την εκλογική νίκη. Και μάλιστα νίκη πανηγυρική, όπως έδειξε η "ανατομία" του αποτελέσματος.
Στη Συρία ο πόλεμος καλά κρατεί κι από ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να σταματήσει για πολύ καιρό ακόμα. Αρκεί να δει κανείς τι συμβαίνει τα τελευταία είκοσι χρόνια στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ποια είναι επίσης η κατάσταση στην Λιβύη και την Υεμένη. Διάβασε τη συνέχεια
Την Τρίτη 8/10 συνεδρίασε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο
(Κ.Α.Σ) με θέμα τη γνωμοδότηση επί της τροποποίησης των περιβαλλοντικών όρων
της μελέτης για την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων για τα νησιά Πάρο, Νάξο,
Άνδρο και Τήνο.
Για το γεγονός αυτό ο Δήμαρχος Πάρου ενημερώθηκε από το
Υπουργείο Πολιτισμού την Παρασκευή 4/10.
Χωρίς όμως να ενημερώσει όπως όφειλε για τη συνεδρίαση αυτή,
την αρμόδια Δημοτική Επιτροπή αποφάσισε να παραστεί στην συνεδρίαση του ΚΑΣ,
για λογαριασμό της Πάρου ο αντιδήμαρχος Η. Κουντρομιχάλης. Χαρακτηριστικό της
προετοιμασίας τους είναι ότι ο Δήμαρχος ζήτησε από μέλος της Δημοτικής
Επιτροπής κατά των ανεμογεννητριών, πληροφοριακό υλικό για την ενημέρωση του
αντιδημάρχου, το βράδυ της Δευτέρας 7/10!
Οι αιρετοί και οι εκπρόσωποι των φορέων που είναι μέλη της
Δημοτικής Επιτροπής κατά των ανεμογεννητριών, έχουν δώσει μάχες επί σειρά ετών
για την ενημέρωση του Παριανού λαού, την ανάπτυξη του κινήματος αντίστασης κατά
της καταστροφής του νησιού μας και επάξια έχουν εκπροσωπήσει την Πάρο στα
Μ.Μ.Ε. και σε σχετικές συναντήσεις.
Η απαξιωτική στάση του δημάρχου απέναντι στα μέλη της
Δημοτικής Επιτροπής δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά.
Μέλη της επιτροπήςέχουν διαθέσει άπειρες εργατοώρες για να υπάρξουν τεκμηριωμένα
επιχειρήματα που αναδεικνύουν τους κινδύνους που διατρέχουν τα μνημεία της
πολιτιστικής μας κληρονομιάς, το περιβάλλον, η υγεία των κατοίκων, η οικονομία
του νησιού από τις αδηφάγες ορέξεις των «επενδυτών».
Η Πάρος είχε την ευκαιρία και το δικαίωμα να παρασταθεί στο
ΚΑΣ και να αναπτύξει ολοκληρωμένα, σθεναρά και τεκμηριωμένα την
επιχειρηματολογία της εναντίον των αιολικών πάρκων στο νησί μας, με τρόπο που
δε θα άφηνε περιθώρια διαπραγμάτευσης. Αντί γι αυτό εκπροσωπήθηκε από τον
αντιδήμαρχο Η. Κουντρομιχάλη, που ποτέ στο παρελθόν, ενεργά τουλάχιστον, δεν
μετείχε στο κίνημα κατά της εγκατάστασης των αιολικών πάρκων στο νησί μας και
παρουσιάστηκε στο ΚΑΣ με λανθασμένα στοιχεία που του είχαν δοθεί από τον Δήμο.
Δεν προδικάζουμε ότι με άλλη εκπροσώπηση, η γνωμοδότηση του
ΚΑΣ θα είχε για μας σίγουρα αίσιο τέλος. Θα είχαμε όμως εξαντλήσει από μέρους
μας τις δυνατότητες.
Γνωρίζουμε τις σκοπιμότητες που καθορίζουν τις αποφάσεις των
γνωμοδοτικών οργάνων, όταν υπάρχουν συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές για
επενδύσεις στην περιβόητη «πράσινη ανάπτυξη».
Με τη στάση του ο Δήμαρχος έδωσε ένα ακόμα δείγμα, πως
εννοεί τη συνεργασία με όσους «δεν είναι δικοί του». Είναι χαρακτηριστικό ότι
όταν έγινε κριτική από μέλη της Δημοτικής Επιτροπήςγια τη συμπεριφορά του αυτή, είπε «θα
μπορούσα να σας αποκρύψω ότι γνώριζα για τη συνεδρίαση του ΚΑΣ»!
Στο παρελθόν στο όνομα του παν-Παριανού κινήματος κατά της
εγκατάστασης των αιολικών πάρκων, αγνοήσαμε«γκέλες» του Δημάρχου σε σχέση με τη δέσμευση της Δημοτικής Επιτροπής
απέναντι στον Παριανό λαό. Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η στάση μας παρεξηγήθηκε.
Ξεκαθαρίζουμε όμως ότι δεν θα έχει συνέχεια.
Απέναντι στις διεκδικήσεις που έχουν υιοθετηθεί από το
παριανό λαό εμείς, και όχι μόνο εμείς, είμαστε αμετακίνητοι και καλούμε τις
παριανές και τους παριανούς σε εγρήγορση, για να παλέψουμε να μη περάσουν τα
συμφέροντα της καταστροφής του τόπου.
Μόνο τον αέρα που αναπνέουμε δεν έχουν εκμεταλλευτεί ακόμη τα αρρωστημένα μυαλά που ελέγχουν τις τράπεζες στην Ελλάδα. Αφού έσπρωξαν τον κοσμάκη με το ζόρι στη χρήση καρτών (αλήθεια, πως ΚΑΙ στην περίπτωση αυτή οι "αδέκαστοι" του ΣτΕ δεν διέγνωσαν αντισυνταγματικότητα;) προβάλλοντας το "δωρεάν" ως βασικό επιχείρημα, τώρα όπως ήταν αναμενόμενο -για μένα τουλάχιστον που γνωρίζω τις κουφάλες εκ των έσω- άρχισαν το "ξύρισμα". Και μάλιστα κόντρα ξύρισμα. Και ο ραγιάς υπομένει αδιαμαρτύρητα. Αντί να ξεσηκωθεί και να τους τσακίσει τα κόκαλα που τον χρέωσαν με πάνω από 120 δις για την "σωτηρία" των τραπεζών και στο καπάκι του ζητάνε να πληρώνει προκειμένου να κινεί τα χρήματά του, κάθεται και τους καμαρώνει. Συμπέρασμα: Μαλάκα νεοέλληνα. Τα θέλει ο κωλαράκος σου...
Δυσκολότερο και κοπιαστικότερο πράγμα από το να προσπαθείς ν΄αποδείξεις το αυτονόητο σ΄έναν διάλογο, δεν υπάρχει. Πολύ περισσότερο όταν αυτός ο διάλογος αφορά στα κοινά. Δηλαδή στο δημόσιο διάλογο. Στο νησί μας δυστυχώς -και
δεν θα σταματήσω να το επαναλαμβάνω όσο κι αν αυτό ενοχλεί πολλούς- η
προσπάθεια να καταδειχθεί το αυτονόητο είναι διαρκής και αενάως
επαναλαμβανόμενη. Βασική αιτία αυτού του
φαινομένου η ΑΡΝΗΣΗ των εκάστοτε διοικούντων όχι να εισακούσουν, αλλά
ακόμη και ν΄ακούσουν επιχειρήματα που θέτουν εν αμφιβόλλω ή ακυρώνουν
τις εν θερμώ ειλημμένες αποφάσεις τους. Στο βωμό της
"αποφασιστικότητάς" τους λοιπόν να παρουσιάσουν όσο γίνεται πιο
εντυπωσιακά και ελκυστικά για τον μέσο ψηφοφόρο "επιτεύγματα" και να
εγγράψουν επιτυχίες στο ενεργητικό κατά τη διάρκεια της θητείας τους,
δρομολογούν και πραγματοποιούν έργα και προβαίνουν σε παρεμβάσεις οι
οποίες αντί να επιλύσουν προβλήματα και να θεραπεύσουν πληγές, προκαλούν
το ακριβώς αντίθετο: περιπλέκουν τα υπάρχοντα προβλήματα και ανοίγουν
νέες πιο οδυνηρές πληγές. Ενίοτε αθεράπευτες! Ο κατάλογος είναι μακρύς και σε κάθε νέα δημοτική περίοδο δυστυχώς μακραίνει ακόμη περισσότερο. Δείτε για παράδειγμα τι συνέβη με το περιβόητο νέο αεροδρόμιο. Προ διετίας εγκαινιάστηκε
(εις διπλούν μάλιστα...) μέσα σ' ένα κλίμα που καλλιεργούσε μεγάλες
προσδοκίες περί αναβάθμισης του "τουριστικού προϊόντος", περί αύξησης
των εσόδων από τον τουρισμό και διάφορα άλλα ζαβά που συνηθίζονται να
προβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις, με απώτερο σκοπό ν' αποσπάσουν την
εύνοια των πολιτών. Η συνέχεια κατέδειξε την ΑΝΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΟΨΗ του νησιού να λειτουργήσει ένα μεγαλύτερο αεροδρόμιο. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά
επέτεινε και περιέπλεξε μια σειρά άλλα που ήδη υφίσταντο και ούτε η
κεντρική διοίκηση, ούτε η τοπική αυτοδιοίκηση είχε καταφέρει να τα
αντιμετωπίσει στοιχειωδώς. Παράδειγμα πρώτο το
κυκλοφοριακό, το οποίο πλέον ξεπέρασε τα στενά όρια των οικιστικών ιστών
Παροικίας και Νάουσας και έχει προκαλέσει μόνιμη εικόνα
μποτιλιαρίσματος ΚΑΙ στο οδικό δίκτυο της νότιας Πάρου. Παράδειγμα δεύτερο το πρόβλημα της ευρύτατα διαδεδομένης παραξενοδοχείας: Το νέο αεροδρόμιο εξασφάλισε
προνομιακά πελατεία σε παραοικονομούντες καταλυματίες (διαφόρων
ηλεκτρονικών πλατφορμών και όχι μόνο) που εισπράττουν τεράστια ποσά, από
τα οποία ελάχιστα έως καθόλου "ακουμπάνε" στο νησί ή εισέρχονται στον
οικονομικό του κύκλο (τζίρος αγοράς). Βέβαια για τις συνθήκες
λειτουργίας του νέου αεροδρομίου ας μην αναφερθώ καλύτερα (το έχω κάνει
ήδη αρκετές φορές) γιατί το πόσο τραγελαφική είναι η κατάσταση το
γνωρίζετε οι περισσότεροι από πρώτο χέρι. Κάτι ανάλογο συνέβη παλαιότερα (1989-1990) και στην υπόθεση της επέκτασης του λιμανιού της Παροικίας. Θυμίζω τις ομηρικές μάχες
μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, κατ΄ακολουθία και των τοπικών
κομματικών οργανώσεων, σχετικά με το αν έπρεπε να επεκταθεί ανατολικά ή
δυτικά το υπάρχον λιμάνι. Άπαντες είχαν εγκλωβιστεί
τεχνηέντως στο ψευτοδίλημμα δύσης/ανατολής και κανείς δεν καταδέχτηκε ν'
ακούσει στα σοβαρά την πρότασή μου περί μεταφοράς του λιμανιού στην
περιοχή του Αμπελά. Η συνέχεια γνωστή: Η πρωτεύουσα του νησιού, εξ
αιτίας ΚΥΡΙΩΣ του λιμανιού, έχει απαξιωθεί πλήρως και κατόπιν εορτής
τρέχουν και δεν φθάνουν οι Παροικιώτες να διορθώσουν τα αδιόρθωτα. Έτσι όμως δεν γίνεται δουλειά. Έτσι δεν πας πουθενά, ή μάλλον πας. Κατά διαόλου. Και όσο αυτό δεν γίνεται
κατανοητό από τους πολλούς, αυτούς που αποτελούν την κρίσιμη μάζα και
ανεβοκατεβάζουν τους τοπικούς μας άρχοντες, το μέλλον του τόπου μας
διαγράφεται ολοένα και πιο ζοφερό, σε πείσμα των σαχλαμαριστών και των
ολακαλάδων του διαδικτύου. Γιατί η ήττα του αυτονόητου είναι ήττα της κοινωνίας (των πολιτών εν συνόλω δηλαδή) και όχι των λίγων και πονηρών.
Είναι ν' απορεί κανείς με τη χοντροκεφαλιά(;) του Μάρκου και της παρέας του. Ακόμα κι ο πλέον πωρωμένος φίλος του
ΝΕΟΥ-ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ έχει κατανοήσει την τεράστια επιβάρυνση που
επέφερε στο νησί, τα φοβερά κυκλοφοριακά βάρη που πρόσθεσε σε όλο το
οδικό δίκτυο, από Αγκαιριά μέχρι περιφερειακό Παροικίας. Κι αντί εδώ και δύο χρόνια να προτάξει
π.χ. τη βελτίωση κι ενίσχυση του εν λόγω οδικού δικτύου που αποτελεί το
πρώτο και κυριότερο θύμα της πρωθύστερης επιλογής "του λαού της Πάρου"να
φτιάξει ένα αεροδρόμιο αναντίστοιχο με τις υπάρχουσες υποδομές,
"αγωνίζεται" να περιπλέξει περισσότερο το πράγμα, να χειροτερέψει ακόμα
πιο πολύ την κατάσταση διεκδικώντας την εντός διετίας επέκτασή του!! Κάνει τα πάντα προκειμένου να δικαιώσει
εκείνους που τον μέμφονται, πως αυτό που προέχει για τον ίδιο και την
παράταξή του είναι τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που λυμαίνονται την Πάρο
και στοχεύουν στην πλήρη άλωσή της και όχι η ομαλή λειτουργία του
νησιού, κοντολογίς το πραγματικό συμφέρον του τόπου....
Κάποιοι – άθλιοι «πολιτικώς ορθοί» – κουνάνε το δάχτυλο στην συντριπτική πλειονότητα του Ελληνικού λαού και ρωτάνε;
--Ξεχάσατε πως και οι Έλληνες υπήρξαν κάποτε και πρόσφυγες και μετανάστες;
Δηλαδή εξομοιώνουν την τραγωδία του Ελληνισμού τον 20ο Αιώνα με την …«μπίζνα» της λαθρομετανάστευσης σήμερα!
Ε λοιπόν, επειδή συμβαίνει να είμαι γόνος ΚΑΙ προσφύγων (από τη Μικρά Ασία) ΚΑΙ μεταναστών,
κι επειδή μεγάλωσα με ιστορίες ΚΑΙ από την προσφυγιά του 1922 ΚΑΙ από
τη μετανάστευση (όλα τα επόμενα χρόνια, και αλλεπάλληλες φορές μάλιστα),
ΔΕΝ δέχομαι καμία «εξομοίωση», με αυτό που βιώνει η Ελλάδα σήμερα. Καμία απολύτως!
Κι όσοι επιχειρούν τέτοιους «παραλληλισμούς», προσβάλλουν βάναυσα της μνήμη των γονέων και των παππούδων μας.
Πρώτον,
οι παππούδες μας, όταν ήλθαν με την ψυχή στο στόμα στην Ελλάδα, από τον
Πόντο και τη Σμύρνη και την Καππαδοκία, από την Έφεσο, την Αλικαρνασσό,
το Τσανάκαλε, την Ινέπολη, την Προύσα, τα Μουδανιά και την Ανατολική
Θράκη, ήλθαν για να σωθούν από τους Τούρκους που τους κυνηγούσαν γιατί ήταν Έλληνες!
Η ήττα του Ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία τους υποχρέωσε να ξεριζωθούν.
Τότε η χώρα που τους υποδεχόταν – η Ελλάδα - είχε ευθύνες για τον ξεριζωμό τους.
Τώρα η Ελλάδα δεν έχει καμία ευθύνη για όσους της έρχονται.
Οι περισσότεροι των οποίων δεν τρέχουν να σωθούν από κανένα – ούτε από το Μαρόκο, ούτε από την Τυνησία, ούτε από την Αλγερία, ούτε από το Πακιστάν!
Δεύτερον, όταν οι πρόγονοί μας έρχονταν στην Ελλάδα δεν άλλαζαν την κοινωνική και πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας! Ήταν Έλληνες και την έκαναν πιο Ελλάδα!
Τρίτον, όταν έρχονταν εδώ δεν τους έφερναν «διακινητές» με το αζημίωτο. Δεν υπήρχε κανείς να τους περιμένει και να τους τακτοποιεί και να εισπράττει και «πριμ» για κάθε κεφάλι. Έτρεχαν να σωθούν. Από δολοφονίες, αιχμαλωσία, βασανιστήρια και βιασμούς.
Η προσφυγιά τους ήταν αγώνας επιβίωσης. Δεν ήταν μπίζνα διακίνησης!
[Ούτε Διεθνής Σύμβαση προσφύγων υπήρχε το 1922 - έγινε πολύ αργότερα, το 1951…]
Τέταρτον, όλοι οι πρόγονοι μας είχαν μαζί τους επίσημα χαρτιά που πιστοποιούσαν την ταυτότητά τους. Κι αν κάποιοι δεν είχαν, αναγνωρίστηκαν από συγγενείς τους που έφεραν στοιχεία ταυτότητας και είχαν πλήρως ταυτοποιηθεί.
Και το Ελληνικό κράτος της εποχής τους κατέγραψε όλους μέσα σε δύο-τρία χρόνια (κι ας έφταναν τελικά το 1,5 εκατομμύριο τότε!)
Δεν δήλωναν όλοι, όπως συμβαίνει σήμερα, ότι έχουν «χάσει τα χαρτιά» τους (ενώ κανείς δεν έχασε το κινητό του!).
Ούτε δήλωναν ψευδήστοιχεία, όπως κάνουν οι τωρινοί.
Ούτε δήλωναν ψεύτικες «οικογένειες» και ψεύτικα «παιδιά» (που μιλάνε διαφορετική γλώσσα από τους υποτιθέμενους «πατεράδες» τους)…
Ούτε βούλιαζαν μόνοι τους τις βάρκες τους για να το παίξουν μετά asylum seekers.
Καμία σχέση οι άνθρωποι που έφταναν τότε στην Ελλάδα για να σωθούν, με τους «λάθρο» που μας έρχονται τώρα.
Πέμπτον, οι πρόγονοί μας ήλθαν εδώ για να ριζώσουν! Όχι για να περάσουν transit
και να πάνε μετά σε άλλη χώρα της αρεσκείας τους, όπως κάνουν οι
σημερινοί «λάθρο». Γιατί αυτό τους υποσχέθηκαν όταν ξεκίνησαν από τις
χώρες τους.
Όσοι μας έρχονται σήμερα – τουλάχιστον οι ενήλικες – ΔΕΝ πρόκειται να «ενσωματωθούν», γιατί:
Πρώτον είναι πολιτιστικά εντελώς διαφορετικοί από μας (δεν μπορείς να ενσωματώσεις σε δυτική κοινωνία, ομάδες νεοφερμένων που κάνουν κλειτοριδοεκτομή στα κορίτσια τους!) και
Δεύτερον, ΔΕΝ θέλουν να μείνουν εδώ! «Περαστικοί» νιώθουν…
Αλλού θέλουν να καταλήξουν. Γι’ αυτό ΔΕΝ είναι «ενσωματώσιμοι».
Έκτον,
όσοι από τους προγόνους μας μετά το 1922 αναγκάστηκαν να φύγουν από την
Ελλάδα και να ξενητευθούν στις ΗΠΑ, στον Καναδά - ή στην Αυστραλία
αργότερα, δεν πήγαν παράνομα εκεί.
Πήγαν μέσα από επίσημα προγράμματα, ή μετά από «προσκλήσεις» συγγενών τους, και πάντα υπό τον έλεγχο των αμερικανικών ή καναδικών ή αυστραλιανών αρχών.
Στις ΗΠΑ μάλιστα υπήρχε το Ellis Island, όπου έμεναν οι νεοφερμένοι για κάποιο διάστημα απομονωμένοι, τους έκαναν εξονυχιστική έρευνα προσωπικών στοιχείων και έλεγχο υγειονομικής κατάστασης – κι αν κάτι δεν πήγαινε καλά τους έβαζαν στο επόμενο πλοίο να επιστρέψουν πίσω από εκεί που ήλθαν.
Κι αν κάποιοι έπαιρναν προσωρινή άδεια παραμονής κι ύστερα παραβίαζαν τους όρους της, τους επέστρεφαν πίσω άρον-άρον, χωρίς πολλά-πολλά…
Τι συγκρίνετε με τη σημερινή λαθρο-εισβολή;
Έβδομον, καμία χώρα υποδοχής μεταναστών δεν έχασε τον έλεγχο των αφίξεων. Ποτέ!
Σε καμία δεν πέρασε ο έλεγχος των καταυλισμών τους σε… αγνώστων λοιπών στοιχείων εξωχώριες ΜΚΟ!
Ποτέ δεν βγήκε τοπικός υπουργός να πει δημόσια: δεν μπορώ να μπω στον καταυλισμό, γιατί… δεν με άφησε η ΜΚΟ που τον ελέγχει!
Αυτό είναι ομολογία failed state – διαλυμένου κράτους!
Δεν το «φορτώνουμε» στην τωρινή κυβέρνηση!
Το ξέρουμε: Η προηγούμενη το έκανε…
Αλλά η τωρινή οφείλει να το διορθώσει – αυτό τουλάχιστον κατά προτεραιότητα. Άμεσα!
Διότι αν δεν ελεγχθούν οι ΜΚΟ των διακινητών, δεν μπορεί να ελεγχθεί τίποτε…
Όγδοον, οι παππούδες μας ήταν είτε πρόσφυγες, είτε μετανάστες.
Κάποιοι ήταν ΚΑΙ πρόσφυγες ΚΑΙ μετανάστες…
Οι σημερινοί δεν είναι ΟΥΤΕ πρόσφυγες, ΟΥΤΕ μετανάστες!
Οι παππούδες μας, όσοι ήταν πρόσφυγες, αν μπορούσαν να επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες τους, θα επέστρεφαν!
Τα «άγια χώματα» όπου γεννήθηκαν θυμούνταν πάντα και δάκρυζαν.
Οι σημερινοί «λαθρο» – στην συντριπτική τους πλειονότητα – μπορούν να επιστρέψουν πίσω στις πατρίδες τους και ούτε που το σκέπτονται!
Κάποιοι ήλθαν πράγματι, να εργαστούν – παράνομα…
Άλλοι ήλθαν να στήσουν κυκλώματα παράνομης διακίνησης– πάσης φύσεως.
Γι’ αυτό και πληρώνουν χιλιάδες δολάρια στους διακινητές, να τους φέρουν από τα βάθη της Ασίας ή από το άλλο άκρο της Αφρικής, στην Ευρώπη.
Που τα βρήκαν τόσα χρήματα στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν ή στο Μαρόκο;
Προφανώς δεν τα είχαν εκεί! Πώς τα ξεπληρώνουν;
Μόνο από λαθρεμπόριο ή άλλες εγκληματικές δραστηριότητες.
Μ’ αυτές τις συμμορίες της λαθροδιακίνησης εξομοιώνετε τους προγόνους μας;
Οι παππούδες μας και οι γονείς μας που πήγαν μετανάστες, πήγαν και δούλεψαν σκληρά. Δεν πήγαν για να παίρνουν επιδόματα– με το «καλώς ήλθατε»!
Οι σημερινοί «λάθρο» παίρνουν περισσότερα απ’ όσο οι Έλληνες άνεργοι!
Κι έχουν προτεραιότητα στα δημόσια νοσοκομεία!
Ένατο:
οι πρόγονοί μας που ήλθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα δούλεψαν στην Ελλάδα,
της έδωσαν ζωή, κίνησαν την οικονομία της, έφτιαξαν επιχειρήσεις,
κτήματα, ανέστησαν οικογένειες, έδωσαν στη χώρα δύναμη ανάπτυξης και
ώθηση προκοπής.
Τι απ’ όλα αυτά θα δώσουν οι… αλαου-αχμπάρ, που έρχονται σήμερα περαστικοί για να φύγουν;
Οι προγονοί μας έζησαν εδώ ως Έλληνες και έβγαλαν Έλληνες.
Κι όσοι μετά πήγαν μετανάστες δούλευαν και έστελναν λεφτά πίσω στην Ελλάδα.
Πόσοι από τους τωρινούς μετανάστες ήλθαν για να ζήσουν ως Έλληνες και να δουλέψουν για την προκοπή της χώρας;
Δέκατο: Η μείζων οικογένεια του παππού μου που έφτασε εδώ το 1922 – δηλαδή τα παιδιά τους, κυρίως – έβγαλαν έξη μεγαλόσταυρους ανδρείας, στους Πολέμους που ακολούθησαν:
Έναν χρυσό μεγαλόσταυρο μετά ξιφών, δύο αργυρούς μετά ξιφών, και τρείς σκέτους.
Χώρια τα 12 θύματα
για το Έθνος, τρεις στα πεδία των μαχών, και εννιά εκτελεσμένους επί
Κατοχής λόγω συμμετοχής στην Αντίσταση, εκ των οποίων 4 νέες γυναίκες!
Ο άλλος παππούς μου ήταν ήδη στην Αμερική πριν το 1905. Το 1912-13 ήλθε εθελοντής μαζί με άλλους ομογενείς, με τον «Ιερό Λόχο» της Νέας Υόρκης!
Πολέμησαν ως χειροβομβιστές!Αποδεκατίστηκαν κατά 85%!
Οι περισσότεροι μίλαγαν ελάχιστα Ελληνικά (είχαν ξενητευθεί από τη Μικρά Ασία σε πολύ μικρή ηλικία).
Ο παππούς μου ήταν από τους ελάχιστους που επιβίωσαν, αν και βαριά τραυματισμένος. Έζησε μετά μια πλήρη και έντονη ζωή - πότε στην Ελλάδα πότε στις ΗΠΑ. Πέθανε το 1978. Στην κηδεία του μάθαμε για τα παράσημα που είχε πάρει «επ’ ανδραγαθία» κι αυτός (στη Μάχη του Σκρά). Ποτέ δεν μίλαγε γι’ αυτά.
Ο ξάδελφός του, (που τον βλέπαμε σπάνια, γιατί έλειπε κι αυτός στη Διασπορά) μας εξήγησε τότε:
--Δεν μίλαγε ποτέ για τα παράσημά του. Τι να πει; Το καθήκον του έκανε, όπως το ένιωθε…
Αυτούς τους ανθρώπους εξομοιώνουν τώρα με τις ροές την «λάθρο»;
Δεν ντρέπονται!
ΥΓ. Τα τρία τέταρτα των σημερινών Ελλήνων (πολλοί υπολογίζουν τα τέσσερα πέμπτα) έχουν καταγωγή είτε από πρόσφυγες είτε από μετανάστες. Είτε και τα δύο.
Γνωρίζουμε πολύ καλά τι θα πει προσφυγιά και τι θα πει μετανάστευση.
Μεγαλώσαμε μέσα σε συγκλονιστικές αφηγήσεις, από ανθρώπους που τα έζησαν από πρώτο χέρι.
Από ανθρώπους που θυμούνταν με
λεπτομέρειες, δεκαετίες μετά, τα σπίτια και τα αρχοντικά τους, τα
υποστατικά και τα παραθεριστικά τους, τους συγγενείς που τους είδαν να
σφάζονται μπροστά στα μάτια τους, τα κειμήλια που άφησαν πίσω τους.
Όλα αυτά που έχασαν αλλά ποτέ δεν ξέχασαν!
Δεν υπήρχε οικογενειακή μάζωξη -
Χριστούγεννα, Πάσχα, Καθαρά Δευτέρα, Δεκαπεντάγουστο ή ονομαστική εορτή -
να μην παρακαλέσουμε, τα εγγόνια, κάποιον παππού - ή κάποια γιαγιά - να
μας διηγηθεί κάτι από τα «άγια χώματα».
Στην αρχή άρχιζε πρόσχαρα. Μετά συνέχιζε συνεπαρμένα. Στο τέλος βούρκωνε.
Και κάθε φορά οι ίδιες διηγήσεις, διανθισμένες, όμως, με νέες λεπτομέρειες. Καμία φορά και εντελώς καινούργιες.
Λες κάτι σαν ψυχοθεραπεία για εκείνους. Ή σαν μάθημα Πατριδογνωσίας για «τα μικρά», για μας…
Αμέσως μετά έπιαναν το τραγούδι, για να εκτονωθούν. Με βιολί ο παππους και μαντολίνο η γιαγιά.
Και μας έφτιαχναν με ερωτικά Σμυρναίικα,
ευρωπαϊκούς ήχους του Μικρασιατικού Ελληνισμού, κλείνοντας πάντα με το
οργιαστικό εκείνο:
«τικ-τικ-τίκιτικι τακ κάνει η καρδιά μου, σας σε βλέπω να διαβαίνεις…»
Και εκπληκτικές φωνές όλοι τους, ιδίως οι γυναίκες! (Στους φάλτσους είχε απαγορευτεί να τραγουδάνε…)
Μια μυσταγωγία χαρμολύπης, με φωτινά κατακόκκινα πρόσωπα ολόγυρά μας.
Δεν καταλαβαίναμε τότε γιατί ήταν τόσο ξαναμμένα. Μετά μεγαλώσαμε και καταλάβαμε…
Δεν ήταν απλώς η νοσταλγία. Ήταν ότι
ξανάσμιγαν νοερά με ό,τι είχαν πάντα μέσα τους. Δεν βίωναν την απώλεια.
Ξαναζούσαν το «χαμένο». Δεν αιμοραγούσε το τραύμα του ξεριζωμού.
Είχαν βγάλει καινούργιες ρίζες. Μπολιάζοντας τις μνήμες τους πάνω στις ψυχές των εγγονιών τους!
Μ’ αυτά μεγαλώσαμε.
Και θα μας πείτε τώρα, ότι έχουν καμία σχέση αυτά, τα συγκλονιστικά προσωπικά βιώματα, με την τωρινή μπίζνα της λαθρο-εισβολής;
Κάποιοι από μας έχουμε ξενητευθεί οι ίδιοι. Έχουμε κάνει μετανάστες για κάμποσα χρόνια της ζωής μας. Όχι μόνο για σπουδές. Αλλά και για εργασία.
Έχουμε ζήσει μέσα σε υπερπόντιες μεταναστευτικές κοινότητες. Ελλήνων και όχι μόνο - και Ιταλών και Ιρλανδών και Εβραίων.
Έχουμε χορέψει ταραντέλα σε Ιταλικούς γάμους.
Έχουμε παραβρεθεί στο μυσταγωγία του river side dance, σε ιρλανδέζικα γλέντια.
Έχουμε χορέψει και Klezmer, σε ξεφαντώματα της εβραϊκής Διασποράς.
Ξέρουμε πολύ καλά και τι θα πει μετανάστευση!
Το έχουμε βιώσει στο πετσί μας…
Θα μας πείτε τώρα, ότι έχει καμία σχέση η μετανάστευση με την λαθρο-εισβολή που βιώνει σήμερα η χώρα μας;
Αφήστε παιδιά. Είπαμε να συζητήσουμε ψύχραιμα.
Μη μας εκνευρίζετε.
Μη προσβάλλετε τη νοημοσύνη μας! Κυρίως, μη προσβάλετε τις μνήμες των γονιών και τον προγόνων μας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «φρόντισε» με τον «Κλεισθένη» να κάνει ακόμα πιο εχθρική την τοπική διοίκηση απέναντι στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, ακόμα πιο φιλική στις επενδύσεις και τη κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, στις δραστηριότητες δήμων και περιφερειών (απορρίμματα, υποδομές, αξιοποίηση δημοτικής περιουσίας κλπ).
Η ΝΔ παίρνοντας τη κυβερνητική σκυτάλη το πήγε παραπέρα και ήδη επεξεργάζεται νέο νομοθετικό πλαίσιο για την τοπική διοίκηση. Με πρόφαση την υποτιθέμενη «ακυβερνησία» των δήμων λόγω της εφαρμογής της απλής αναλογικής, η κυβέρνηση έφερε μια σειρά τροπολογιών σχετικών με τη διοίκηση τους, όπου η «κεντρική ιδέα» είναι:
Ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα και τη λαϊκή θέληση, απόλυτος «άρχοντας του παιχνιδιού» ο Δήμαρχος. Δικλείδα ασφαλείας της εξουσίας του η Εκτελεστική Επιτροπή του δήμου (αποτελούμενη μόνο από αιρετούς της πλειοψηφίας). Ταυτόχρονα μια σειρά ουσιαστικές αρμοδιότητες του δημοτικού συμβουλίου πέρασαν στην οικονομική επιτροπή, που είναι 7μελής με 5 μέλη από την πλειοψηφία και 2 από την μειοψηφία. Αυτή είναι η δημοκρατία που έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνητικοί για το 50% των παριανών ψηφοφόρων στις πρόσφατες εκλογές.
Για τα διοικητικά συμβούλια των Νομικών προσώπων, των επιχειρήσεων και εταιρειών του Δήμου το 60% επί του συνόλου των μελών του Δ.Σ υποδεικνύεταιυποχρεωτικά από το Δήμαρχο. Για να καταλάβει κανείς τι τελικά επεδίωκαν όταν νομοθετούσαν αναφέρουμε δύο παραδείγματα:
Α) η κάθε σχολική επιτροπή του Δήμου μας είναι 9/μελής. Μετέχουν δύο διευθυντές σχολείων, ένας εκπρόσωπος της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων, ένας μαθητής ή νηπιαγωγός και πέντε οριζόμενοι από το Δημοτικό Συμβούλιο. Βάση της τροπολογίας όμως το 60% των 9 μελών, λόγω στρογγυλοποίησης στην αμέσως επόμενη μονάδα είναι 6.
Ενώ οι οριζόμενοι είναι πέντε ο Δήμαρχος πρέπει να ορίσει έξι!
Β) Το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Πάρου-Αντιπάρου έχει 11 μέλη. Ορίζονται από τη Πάρο πέντε και από την Αντίπαρο τρεις. Ο Δήμαρχος Πάρου ορίζει τέσσερις και έναν η Λαϊκή Συσπείρωση. Ο Δήμαρχος Αντιπάρου δύο και έναν η αντιπολίτευση.
Άρα το 50% του Παριανού λαού θα εκφράζεται με τέσσερις ενώ το υπόλοιπο 50% με έναν !
Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, ορίστηκαν κάτω από ανάλογη διαδικασία, σχεδόν όλα τα διοικητικά συμβούλια δημοτικών Νομικών Προσώπων και εταιριών.
Καταθέσαμε ψήφισμα διαμαρτυρίας για τις κυβερνητικές τροπολογίες που βιάζουν την πρόσφατη λαϊκή θέληση, το οποίο με ευθύνη της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου δεν έγινε αποδεκτό.
Άλλοι δεν το αποδέχθηκαν προασπιζόμενοι τη κομματική τους ταυτότητα και άλλοι αναγνωρίζοντας το δίκιο μας στα λόγια, συντάχθηκαν τελικά με τους πρώτους, στέλνοντας όλοι τους «περίπατο» την προεκλογική τους ανεξαρτησία.
Ο δήμαρχος και η πλειοψηφία του δεν χάνουν ευκαιρία να διαλαλούν ότι επιδιώκουν συναίνεση και συνεργασία με την αντιπολίτευση. Άλλα όμως τα λόγια και άλλες οι πράξεις. Στις σχολικές επιτροπές δεν πρότεινε κανένα σύμβουλο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ενώ αυτή διαθέτει τρείς εκλεγμένους εκπαιδευτικούς. Αντίθετα πρότεινε και έκανε πρόεδρό τους δημότη!
Στην Επιτροπή υποστήριξης του Γραφείου Αθλητισμού και Νέας Γενιάς δεν πρότεινε κανένα της αντιπολίτευσης αιρετό ή υποψήφιο ενώ διαθέτουμε και αθλητές και ενδιαφερόμενους.
Έτσι αντιλαμβάνονται τη συνεργασία και τη συνυπευθυνότητα. Οι επιλογές προφανώς, είναι δικές τους και η δική μας πορεία είναι προδιαγεγραμμένη:
Μπροστά οι ανάγκες του παριανού λαού, η καθημερινότητα του, η ποιότητα της ζωής του, κόντρα στα συμφέροντα των λίγων.
Στη χώρα που τα λιμάνια ανήκουν σε Κινέζους,
τα αεροδρόμια σε Γερμανούς, τα τρένα σε Ιταλούς και τα υπόλοιπα στους
Λάτσηδες, οι βάσεις οι στρατιωτικές ανήκουν – φυσικά – στους
Αμερικάνους. Τώρα μάλιστα οι βάσεις των ΗΠΑ επεκτείνονται και
αναβαθμίζονται και επισήμως από την κυβέρνηση του κ.Μητσοτάκη, η οποία
κινείται – και σε αυτό το θέμα – πάνω στο έδαφος που της έστρωσε η
ψευτοαριστερή κυβέρνηση του κ.Τσίπρα, γνωστού και ως λάτρη του
«αγγελικού Τραμπ». Άλλωστε οι Αμερικάνοι, πρακτικοί άνθρωποι καθώς
είναι, ποτέ δεν είχαν πρόβλημα αν οι αμερικανοτσολιάδες τους δηλώνουν
«δεξιοί», αριστεροί» ή «κεντρώοι». Ας έρθουμε τώρα στη χυδαιότητα με την οποία οι
κλακαδόροι άρχισαν ήδη να γλύφουν την αμερικανική μπότα, αλλά και να
ξεσκονίζουν την νυν και πρώην κυβέρνηση για την αμερικανοφροσύνη τους,
λέγοντας σε εμάς τους… δογματικούς ότι πρέπει να βλέπουμε το θέμα των
σχέσεών μας με τις ΗΠΑ όχι «στενά» και «ιδεοληπτικά», αλλά «ρεαλιστικά»
και υπό το πρίσμα των… «ανταλλαγμάτων» που κερδίζει η Ελλάδα. Παρακάπτουμε την αηδία που νιώθουμε για κάτι
τέτοιους «πατριώτες» και για τον «ρεαλισμό» τους, και απευθυνόμενοι
στους ανθρώπους με τσίπα, φιλότιμο και στοιχειώδη λογική, σημειώνουμε τα
εξής: Έχουμε στη γειτονιά μας μια διαρκή και όλο
αναζωπυρούμενη ένταση. Έχουμε τους Αμερικάνους να απειλούν τους Ρώσους,
τους Ρώσους να απειλούν τους Αμερικάνους, τους Αμερικάνους να απειλούν
τη Βόρεια Κορέα, τη Βόρεια Κορέα τους Αμερικάνους, το Ιράν τους
Αμερικάνους και όλοι μαζί ολόκληρο τον κόσμο. Πολιτικά και ιστορικά, αλλά και από τα
πραγματολογικά δεδομένα της φρίκης που συντελείται στη γειτονιά μας, η
πατρίδα μας δεν έχει κανένα λόγο να εμπλέκεται σε όλο αυτό το κουβάρι
της έντασης και της φωτιάς. Σε ό,τι αφορά, δε, ειδικά στην θεωρία των
«ανταλλαγμάτων» που δήθεν παίρνει η χώρα μας από την συμμετοχή –
συνενοχή των κυβερνήσεων της σε πολέμους και εντάσεις, μια θεωρία που οι
φορείς της την μηρυκάζουν με το ίδιο πάντα συφοριασμένο ύφος του τύπου
«μα τι να κάνουμε», «η Ελλάδα είναι μικρή χώρα», «ο διεθνής συσχετισμός
δυνάμεων είναι συγκεκριμένος», «τουλάχιστον κάτι να κερδίσουμε» κι άλλα
τέτοια… λεβέντικα, η πραγματικότητα είναι η εξής:
Τη δεκαετία του 1990 η Ελλάδα συμμετείχε στο σφαγιασμό του Ιράκ
ώστε, όπως έλεγε ο πατέρας Μητσοτάκης, μετά το τέλος του πολέμου «να
καθίσει στο τραπέζι των νικητών»… Το «αντάλλαγμα» εκείνου του…
«νενικήκαμεν» που πήρε αμέσως μετά η Ελλάδα ήταν τα Ίμια και η NATOικά
υπαγορευμένη συμφωνία της Μαδρίτης για τα «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα»
της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Το 1999 η χώρα έγινε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ για τη διάλυση
της Γιουγκοσλαβίας. Τα «ανταλλάγματα» ήταν η ντροπή της υπόθεσης
Οτσαλάν, οι σύμμαχοι να αποκαλούν από τότε «Μακεδονία» τα Σκόπια και
παράλληλα να ενισχύουν τον αλβανικό εθνικισμό.
Το 2001 η Ελλάδα συμμετείχε (και συμμετέχει ακόμα) στην υπόθεση που
λέγεται Αφγανιστάν και το 2003 η χώρα ενεπλάκη ξανά στο δεύτερο
βομβαρδισμό και στη δεύτερη επιχείρηση του Κόλπου. Αυτό που πήρε σαν
«αντάλλαγμα» ήταν το σχέδιο Ανάν, τα ΝΑΤΟϊκά Γκουαντανάμο να περνάνε
πάνω από το ελληνικό έδαφος, ένα Αιγαίο σουρωτήρι από «συμμαχικά»
αεροσκάφη της Τουρκίας και ένα σκάνδαλο υποκλοπών το οποίο είχε στηθεί
πέριξ της Αμερικάνικής πρεσβείας.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, στο τώρα, που «τα
πράγματα» – όπως μας λένε οι «αμερικανοτσολιάδες» – «έχουν αλλάξει».
Και γιατί έχουν αλλάξει; Διότι τώρα έχει τσακωθεί η Αμερική με την
Τουρκία. Συνεπώς – λένε – η Ελλάδα πρέπει να καλύψει αυτό το κενό, να…
«τρουπώσει», να γίνει ακόμα πιο «πολύτιμη» στους Αμερικάνους, κι έτσι
«πολύτιμη» ούσα, θα πάρει κι «ανταλλάγματα»… Παρακάμπτουμε την άγνοια (;) των αμερικανοτσολιάδων
για το πώς διαμορφώνονται, αναδιαμορφώνονται, μεταλλάσσονται κοκ οι
σχέσεις στο πλαίσιο των γεωπολιτικών παιχνιδιών, παρακάμπτουμε ακόμα και
το ξεφτιλίκι της προθυμίας τους να είναι «πιο πολύτιμοι» στους
Αμερικάνους, και περιοριζόμαστε στα εξής:
Σήμερα, που τους γίναμε «πιο πολύτιμοι» κι ενώ ο Αμερικανός πρέσβης
έφτασε να το πανηγυρίζει πέρσι ότι «το 2018 είναι το έτος της Αμερικής
στην Ελλάδα» (!), όταν η τουρκική ακταιωρός εμβόλιζε το ελληνικό πλοίο
στα Ιμια, οι ΗΠΑ μας κάλεσαν να λύσουμε με την Τουρκία τις… διμερείς
διαφορές μας.
Σήμερα, που τους γίναμε «πιο πολύτιμοι» – τώρα συμβαίνει αυτό – το
ΝΑΤΟ παριστάνει τον «ναυαγοσώστη» προσφύγων στις θάλασσές μας και
παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς πλέον τα «συμμαχικά» κόλπα της αστικής
τάξης της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Σήμερα, που τους γίναμε «πιο πολύτιμοι» – τώρα συμβαίνει αυτό – ενώ
οι άθλιοι αμερικανοΝΑΤΟφρονες μιλούν για «ανταλλάγματα» και για
«ασφάλεια της Ελλάδας», την ίδια στιγμή τα τουρκικά πλοία αλωνίζουν στην
ΑΟΖ της Κύπρου, αμφισβητούν από συνθήκη Λωζάνης μέχρι Καστελόριζο, με
το «συμμαχικό» ΝΑΤΟ και τη «σύμμαχο» ΗΠΑ να παρίστανται και να…
χαιρετίζουν.
Αυτά ήταν και είναι τα «ανταλλάγματα» της αμερικανοφροσύνης. Ανάλογα «ανταλλάγματα» πήρε η Ελλάδα και ακόμα παλιότερα:
Τη δεκαετία του 1950 η Ελλάδα έφτασε μέχρι την Κορέα. Τι πήρε για
«ανταλλάγματα»; Σωρούς νεκρών Ελλήνων στρατιωτών και Σεπτεμβριανά στην
Κωνσταντινούπολη.
Τη δεκαετία του ’60, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου στεκόταν «προσοχή»
στον Τζόνσον όταν εκείνος του έλεγε «έχω γραμμένο στα @@@ μου το
Σύνταγμά σας» η Ελλάδα εισέπραττε σαν «αντάλλαγμα» τις Χούντες και τους
Αττίλες με τις ΝΑΤΟϊκές πλάτες.
Το 1919 η Ελλάδα των Βαλκανικών Πολέμων και του εσωτερικού διχασμού
έφτασε μέχρι την Ουκρανία για να πολεμάει Μπολσεβίκους. Τι
«ανταλλάγματα» πήρε; Μικρασιατική Καταστροφή, Χούντες και Μεταξάδες.
Επομένως, ακόμα κι αν παραβλέπαμε τη γλίτσα που
κουβαλάει η θεωρία των «ανταλλαγμάτων», βλέπουμε ότι το αντίκρισμα που
κρύβεται πίσω από την… «πατριωτική» ιδιοτέλεια των «ρεαλιστών» μας, όταν
δεν είναι νέα δεινά για την Ελλάδα, είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Τους αφήνουμε, λοιπόν, στη γλίτσα τους που είναι
τέτοια ώστε να γίνονται σημαιοφόροι της συμμετοχής – συνενοχής στα
εγκλήματα με κριτήριο εάν είναι καλό το… αντάλλαγμα. Και επιμένουμε: Η
προστασία των συμφερόντων της πατρίδας και του ελληνικού λαού περνάει
μέσα από το «Καμία συμμετοχή – Καμία εμπλοκή», από το «ούτε γη – ούτε
νερό στους φονιάδες των λαών» . Και κάτι ακόμα: Η συμμετοχή, η εμπλοκή και η –
αναβαθμισμένη μάλιστα – συνενοχή στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα που
διαπράττονται, η αμερικανοφροσύνη και η ΝΑΤΟσύνη τους από Σούδα μέχρι
λιμάνι Αλεξανδρούπολης κι από Στεφανοβίκειο μέχρι Αραξο, δεν
συντελούνται την παρούσα περίοδο, όπως διατείνεται το επίσης γνώριμο
επιχείρημα ορισμένων, διότι τάχα μου αυτό το διάστημα, επί κρίσης,
«είμαστε γονατισμένοι» και πως εξαιτίας αυτής της αδυναμίας κυβερνώντες
και αντιπολίτευση είναι τόσο «δεκτικοί» απέναντι στον «θείο Τραμπ». Τη δεκαετία του 1990 στο Ιράκ, το 1999 στη
Γιουγκοσλαβία, το 2001 στο Αφγανιστάν, το 2003 στο Ιράκ ό,τι έγινε
συνέβη επί «ισχυρής Ελλάδας». Δεν είναι, συνεπώς, το οικονομικό
γονάτισμα. Είναι πως στο πλαίσιο αυτών των συμμαχιών (που φέρνουν και το
οικονομικό γονάτισμα), στο πλαίσιο αυτής της εξουσίας, στο εσωτερικό
της χώρας έχουμε την άρχουσα τάξη του «στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός
σας», που λειτουργεί με όρους αμερικανονατοικού κατσαπλιαδισμού, και το
διαπράττει σε όλες τις εποχές και σε όλους τους χρόνους. Μόνο που αυτό
δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Νίκος Μπογιόπουλος
Χαμός λένε πως έγινε για μια θέση στην private εκδήλωση της Ακαδημίας Αθηνών για την αναγόρευση του Ντράγκι σε ακαδημαϊκό.
Λίγες οι θέσεις, που καπαρώθηκαν από εξαίσιες προσωπικότητες ιδίως της
οικονομικής ζωής της χώρας. Ξέρετε από αυτούς που έβαλαν τα θεμέλια για
να ισχυροποιηθεί η ελληνική οικονομία. Και να’ σου ο Αλογοσκούφης, ο
Παπαδήμος, ο Χαρδούβελης, ο Σταϊκούρας αλλά και ο Δραγασάκης και ο
Χουλιαράκης για να εκπροσωπηθεί και η αριστερά των καιρών μας.
Δεν έλειπε βέβαια και ο Μάης από την Σαρακοστή, η Μαριάννα
Βαρδινογιάννη, καθώς η Ακαδημία οφείλει να δείχνει την προτίμησή της
στους αλληλέγγυους εθνικούς στυλοβάτες της φιλανθρωπίας με το αζημίωτο.
Κυρίαρχη παρουσία όμως και ο Στουρνάρας, που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του αφού εξήρε το αφεντικό του λέγοντας επί λέξει:
«Πιστεύω ακράδαντα ότι τα βιβλία ιστορίας θα αναφέρουν ότι ο Μάριο
Ντράγκι συνέβαλε στη διάσωση του ευρώ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο,
στη διάρκεια της πρόσφατης κρίσης», για να υπενθυμίσει ότι στις 26
Ιουλίου 2012, με την ιστορική φράση του, «η ΕΚΤ θα κάνει ό, τι
χρειάζεται για τη διάσωση του ευρώ, ο Μάριο Ντράγκι μετέτρεψε την ΕΚΤ σε
μια ώριμη και εντελώς ανεξάρτητη Κεντρική Τράπεζα η οποία έφερε ένα
μεγάλο μέρος του φορτίου για την διάσωση του ευρώ.»
Κι έτσι το ευρώ σώθηκε τότε, προς ώρας, αφού η ύφεση και ο
αποπληθωρισμός φαίνεται να προδιαγράφουν νομοτελειακά την κατάρρευσή
του, αλλά η ελληνική οικονομία διασωληνώθηκε στην εντατική με το PSI και
απεβίωσε οριστικά με το 3ο μνημόνιο της αριστεράς. Θυμάστε; Ήταν τότε
που ο λαός μας κατέστησε σαφές σε όλη την οικουμένη με το δημοψήφισμα,
ότι δεν θυσιάζει την επιβίωσή του για να σωθεί το ευρώ. Ακόμα κι αν του
το έκρυψαν μέσα στις τράπεζες του. Γιατί πολύ απλά ο κόσμος κατανοεί,
ότι ο άνθρωπος οι κοινότητες οι λαοί και τα έθνη, προϋπήρξαν του ευρώ
και όχι το αντίθετο.
Πολύ μακρυά δυστυχώς η Ακαδημία Αθηνών από τους σκοπούς της. Όπου ο
σκοπός της σύμφωνα με τον Iδρυτικό της Nόμο, είναι η καλλιέργεια και η
προαγωγή των Eπιστημών, των Γραμμάτων και των Kαλών Tεχνών όπως επίσης η
επιστημονική έρευνα και μελέτη στους τομείς γεωργία, βιομηχανία,
ναυτιλία, εθνική οικονομία.
Άλλωστε δεν είναι η 1η φορά για την Ακαδημία Αθηνών. Αυτό το προνόμιο
ανήκε στην αριστερά. Γιατί κανείς δεν ξεχνά την στάση της στην
δικτατορία του 1967, όπου μόνο ένας συντηρητικός ακαδημαϊκός της εποχής,
ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, αρνήθηκε να εκδηλωθεί η Ακαδημία υπέρ της
δικτατορίας.
Στις 2 Μαΐου 1968: Η Ακαδημία Αθηνών τιμά με πανηγυρική συνεδρία και
ορίζει την «21 Απριλίου 1967» εθνική επέτειο της Ελλάδος. Ο πρόεδρος της
Ακαδημίας Ερρίκος Σκάσσης τόνιζε στον πανηγυρικό του λόγο για την 21η
Απριλίου: «Η ημέρα αύτη αποτελεί ασφαλώς ορόσημον εις την ιστορίαν της
Νεωτέρας Ελλάδος. Αι προσπάθειαι της Εθνικής Κυβερνήσεως εις πλείστους
τομείς έσχον αξιόλογα και εν πολλοίς σωτήρια αποτελέσματα, ώς της
Παιδείας με την αποσόβησιν του κινδύνου ανεπανορθώτου εξανδραποδισμού
της Ελληνικής νεότητος. Η Ακαδημία Αθηνών εύχεται εις τάς αόκνους
προσπαθείας της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και της ενσαρκούσης το
πνεύμα ταύτης Κυβερνήσεως καλήν μέχρι τέλους επιτυχίαν εις τους σκοπούς
αυτής επ’ αγαθώ του Έθνους και του λαού».
Ο καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος, ο οποίος είχε εκλεγεί τακτικό μέλος
της Ακαδημίας Αθηνών το 1955, στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στις 2
Μαΐου 1968, ανέφερε ανάμεσα στ’ άλλα, ότι «εορτάζομεν μίαν νέαν επέτειον
εις την δολιχοδρομίαν του Ελληνικού Έθνους, του παλαιοτέρου ιστορικού
έθνους επί του εδάφους της Ευρώπης και ενός εκ των δύο ή τριών
παλαιοτάτων εθνών επί του πλανήτου. Είναι η επέτειος της 21ης
Απριλίου…». Το 1971, βεβαίως, για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην
πατρίδα ανταμείφτηκε δεόντως με τη θέση του Προέδρου της Ακαδημίας
Αθηνών.
Έκτοτε καθε χρόνο και μέχρι το 1973, η Ακαδημία Αθηνών τιμά πανηγυρικά την επέτειο επιβολής της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Στις μέρες μας, τον ρόλο Μαρινάτου στην χθεσινή βράβευση, παρουσίαση
και αναγόρευση του Ντράγκι σε ακαδημαϊκό,ανέλαβε ο Λουκάς Παπαδήμος.
Αναζητείται έστω τύποις, ο ρόλος του Κωνσταντίνου Τσάτσου, να περισώσει την ντροπή της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Fabien Bouglé démonte un à un les arguments en faveur de l’éolien.
Imposture écologique, dangers pour la santé, gaspillage d’argent public,
corruption: les faits qu’il rapporte sont préoccupants. Ο
Φαμπιέν Νπουγκλέ αποδομεί ένα-ένα τα επιχειρήματα υπέρ της αιολικής
ενέργειας: Οικολογική εξαπάτηση, κίνδυνοι για την υγεία, σπατάλη
δημοσίου χρήματος, διαφθορά. Τα γεγονότα που αναφέρει είναι
ανησυχητικά.
« Le paradoxe éolien, c’est que l’augmentation du nombre d’éoliennes
s’accompagne d’une augmentation des émissions de gaz à effet de
serre ! ». Το παράδοξο του ανέμου είναι ότι η αύξηση του
αριθμού των ανεμογεννητριών συνοδεύεται από αύξηση των εκπομπών αερίου
του θερμοκηπίου.
Να μην περιαυτολογώ, αλλά αυτά σας έχω μεταφέρει τα πρωτογενή στοιχεία
που αποδεικνύουν τα παραπάνω και εσείς, αν έχετε παρακολουθήσει
στοιχειωδώς αυτά που αναφέρω, γνωρίζετε ότι:
Τα αιολικά υπάρχουν μόνο με τις επιδοτήσεις και με αυτοσκοπό τις επιδοτήσεις
Τα αιολικά προστίθενται στο ενεργειακό μείγμα χωρίς να υποκαθιστούν κάτι άλλο
Όχι μόνο δεν μειώνουν, αλλά και αυξάνουν την χρήση καυσίμων, και αερίου.
Η ύφεση μειώνει τις εκπομπές CO2 και όχι τα αιολικά
Ακόμα και αν ήταν δωρεάν τα ίδια, θα ακρίβαιναν το ρεύμα λόγω της ενσωμάτωσής τους
Ψεύτες, απατεώνες, κλεφτρόνια του κερατά, αλλά ...νόμιμοι χάρη στον Νόμο Μπιρμπίλη
Νομοτελειακά θα καταρρεύσουν, το ερώτημα είναι εάν θα έχουν προλάβει να μας μαμήσουν
Οι χώρες με πολλά αιολικά δεν ηλεκτροδοτούνται από αιολικά
Επιδοτούμε Γερμανούς κατασκευαστές και Γαλλικές και Ιταλικές "ΔΕΗ"
Το ρεύμα δεν αποθηκεύεται σε κλίμακα δικτύων, το στοχαστικό ρεύμα είναι μάπα.πηγή:archaeopteryx
Σε μια περίλαμπρη Φούσκα αποδείχθηκε ο βρετανικός τουριστικός κολοσσός και μόλις έσκασε προκάλεσε παγκόσμιο πανικό. Οι συνέπειες ολέθριες για χιλιάδες συμβεβλημένες επιχειρήσεις, οι οποίες στο παρά πέντε της πολυπόθητης πληρωμής/εξόφλησης των παρασχεθεισών υπηρεσιών, έμειναν στον άσσο. Όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, έσπευσαν οι κρατούντες ανά την υφήλιο -πρώτοι και καλύτεροι οι δικοί μας- να μοιράσουν διαβεβαιώσεις πως ...τα θύματα δεν θα υποστούν έναν βίαιο και σκληρό, αλλά έναν γλυκό, βελούδινο οικονομικό θάνατο απαλλάσσοντάς τους από καταβολές φόρων και εισφορών!! Ο Τουρισμός ως διεθνές φαινόμενο, δεν αποτελεί στην εποχή της παγκοσμιοποίησης ένα κοινωνικό αγαθό, στο οποίο (θα έπρεπε να) δικαιούνται πρόσβαση όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι πολίτες, όλων των κρατών. Αυτό βέβαια προβάλλεται ως εικονική πραγματικότητα, αλλά αποτελεί έναν αυτοαναιρούμενο μύθο. Ο Τουρισμός έχει μεταλλαχθεί σ' ένα εργαλείο χυδαίας και ληστρικής εκμετάλλευσης των λεγόμενων "προορισμών", βίαιης οικονομικής και κοινωνικής απορρύθμισης των τοπικών κοινωνιών και εργαλείο αποσάθρωσης εθνικών ταυτοτήτων. Η Συγκέντρωση και Συγκεντροποίηση ελέγχου κι εκμετάλλευσης του μηχανισμού παροχής υπηρεσιών σε ολοένα και λιγότερα χέρια (ολιγοπωλιακές καταστάσεις) μοιραία και παρά τις κλαπαρχιδιές που ακούτε δεξιά κι αριστερά περί "τουριστικής βιομηχανίας που εγγυάται το παρόν και το μέλλον" περί "θετικών συνεπειών στους πολλούς", περί "ανάπτυξης και ευημερίας των πολιτών τουριστικών προορισμών" και άλλα συναφή, οδηγεί νομοτελειακά στην ομηρεία των περιοχών (πόλεις, νησιά, κράτη ολόκληρα) που βιοπορίζονται κυρίως ή (ακόμη χειρότερα), αποκλειστικά από τον Τουρισμό. Οδηγεί κοντολογίς σε μια θανατηφόρα εξάρτηση από τους νταβατζήδες του παγκόσμιου τουρισμού. Δυστυχώς η ηλιθιότητα, η ασχετοσύνη και η ανευθυνότητα πολλών διαμορφωτών της κοινής γνώμης (δεν αναφέρομαι σ' εκείνους που τα παίρνουν κανονικά για να λένε ή να γράφουν μαλακίες...) και ο παροιμιώδης μαϊμουδισμός πολιτικών ιθυνόντων δεν επιτρέπει την συναγωγή των αναγκαίων/πρόδηλων συμπερασμάτων. Κι εξακολουθούν στον ίδιο μαλακισμένο τους χαβά, σπρώχνοντας τη χώρα μας όλο και πιο βαθειά στην θανατηφόρα παγίδα της Τουριστικής μονοκαλλιέργειας...
Μόνο οι ραγιάδες τιμούν τους δημίους τους.
Και δυστυχώς η κατεστημένη Ελλάδα φρόντισε να τιμήσει τον Μάριο Ντράγκι, απερχόμενο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), σε ειδική εκδήλωση της Ακαδημίας Αθηνών γιατί θυσίασε την χώρα μας για να σώσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες, γιατί επέβαλλε συμμετέχοντας στην Τρόικα (Ε.Ε, ΔΝΤ, ΕΚΤ) σκληρή μνημονιακή λεηλασία στον τόπο, γιατί εξεβίασε την Ελλάδα με πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά τρόπο, κόβοντας την ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα το 2015 και πειθαναγκάζοντας, έτσι, να επιβληθούν Capital controls, γιατί, ακόμα, σκανδαλωδώς υποβοήθησε να περάσουν οι τράπεζες σε ξένα χέρια και συγκεκριμένα σε κερδοσκοπικά funds και τόσα άλλα.
Για όλα αυτά τα θεάρεστα έργα ο “ανεπιθύμητος” είχε στα πόδια του να τον ξερογλείφουν στην Ακαδημία Αθηνών τον “δοτό” τραπεζίτη πρώην πρωθυπουργό, Λουκά Παπαδήμο, τον Χρ. Σταϊκούρα, τον Γιάννη Δραγασάκη, τον Τ. Γιαννίτση, τον Γ. Αλαγοσκούφη και πλήθος παρατρεχάμενων της υποτελούς εξουσίας των Αθηνών.
Εύγε, λοιπόν, στους υποτακτικούς της μισο-αποικίας των Αθηνών. Τιμούν
και μάλιστα με το παραπάνω μιά μεγάλη παράδοση υποτέλειας και
εθελοδουλίας στην χώρα και την συνεχίζουν με όλο και βαθύτερες γονυκλισίες στο ελληνικό προτεκτοράτο. Αυτό θα πει “κανονικότητα“. Δεν φταίνε μόνο αυτοί, όμως, φταίει και ένας ολόκληρος λαός με τόση ιστορία, αγώνες και θυσίες που συνεχίζει να τους ανέχεται και δυστυχώς να τους στηρίζειστις κάλπες! Υ.Γ: Α, πήγα να ξεχάσω την θαυμάσια πρόταση του Μ. Ντράγκι για να “σωθεί” η ευρωζώνη και η Ε.Ε που δεν είναι άλλη από την “σύγκλιση δημοσιονομικών πολιτικών” των χωρών μελών, πρόταση που δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά αιώνια λιτότητα και ταφόπετρα στην ανάπτυξη των ασθενέστερων οικονομικά χωρών, όπως η Ελλάδα!
