Βρισκόμαστε ήδη σε τροχιά «νέου κραχ». Για τέταρτη ημέρα συνεχίζεται το «ξεφόρτωμα» κυρίως τραπεζικών μετοχών σε Ανατολή και Δύση, αλλά και φυγής κεφαλαίων προς πιο ασφαλείς επενδύσεις. Ασφαλείς, βεβαία, μέχρις της αποδείξεως του αντιθέτου.
Τίποτε δεν είναι πια ασφαλές σ’ αυτό το χρηματοοικονομικό περιβάλλον και πρωτίστως καμμιά χρηματιστική τοποθέτηση κεφαλαίου. Στις λεγόμενες παγκόσμιες «αγορές» κυριαρχεί πια σχεδόν απόλυτα το short-termism, δηλαδή η αναζήτηση βραχύβιων κερδών από τους επενδυτές. Με ορίζοντα συνήθως όχι πέρα του τριμήνου.
Όμως το αληθινό πρόβλημα για την οικονομία και την κοινωνία δεν είναι αυτό καθαυτό το κραχ, αλλά οι πολιτικές αποτροπής του. Στην πραγματικότητα, τα κραχ δεν είναι παρά μια «διορθωτική κίνηση» των χρηματαγορών, ένα είδος προσωρινής, ή στιγμιαίας «εκτόνωσης» βαθύτερων και πιο συστημικών ανισορροπιών, αλλά και οργανικών αντιθέσεων.
Κι επομένως, από την σκοπιά των εργαζομένων της κοινωνίας, αλλά και της πραγματικής οικονομίας – δηλαδή της οικονομίας της παραγωγής, της απασχόλησης και του εισοδήματος – δεν συνιστούν το κορυφαίο όλων των προβλημάτων. Αντίθετα, τα κραχ μπορούν να λειτουργήσουν λυτρωτικά για την οικονομία, αν τα κράτη δεν επέμβουν να διασώσουν – για μια ακόμη φορά – το πλασματικό, εικονικό κεφάλαιο, του οποίου η παγκόσμια υπερσυσσώρευση έχει λάβει πρωτοφανείς ιστορικές διαστάσεις παγκόσμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου