Αυτό που συνέβη στα Τέμπη είναι το πιο πολύνεκρο «δυστύχημα» στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων, κι ένα από τα πιο μοιραία σ’ ολόκληρη την ιστορία των σιδηροδρόμων της Ευρώπης από τις απαρχές του 19ου αιώνα έως σήμερα. Άλλο ένα τραγικό ρεκόρ για τη μνημονιακή Ελλάδα.
Μόνο που δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία, δεν προέκυψε από «ανθρώπινο λάθος», ούτε εκ θεού, ή εκ φύσεως διότι «αυτοί είναι οι σιδηρόδρομοι που μας αξίζουν», όπως παπαγαλίζουν όσοι τρισάθλιοι έχουν ως επάγγελμα να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Να δικαιολογούν δηλαδή ακόμη και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα. Αρκεί να γίνονται στο βωμό της εξουσίας του κέρδους και του χρήματος.
Πρόκειται για την τραγική κατάληξη ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος.
Γιατί όμως έγκλημα και μάλιστα προαναγγελθέν. «Γιατί στο τέλος ανακαλύπτεις πως ο ντετέκτιβ και ο δολοφόνος είναι το ίδιο άτομο», όπως έλεγε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές με αφορμή το έργο του, χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου!
Το ίδιο ισχύει και για την σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου