Πολλές φορές οι αναγνώστες αποδεικνύονται καλύτεροι σχολιαστές κι από τους διαχειριστές/συντάκτες σε ιστολόγια και ιστότοπους.
Αλίευσα τα παρακάτω με αφορμή την επιδημία ξαφνικοθανατίτιδας και την υπόθεση Σερβετάλη:
Καθόλου ξαφνικός δεν ήταν ο θάνατός του. Μπολιάστηκε, άρα ήταν
αναμενόμενο.Πρόβατα επί σφαγή... το γελοίο της υπόθεσης είναι πως οι
φολιασμένοι δεν το βλέπουν κιόλας. Ξετυλίγεται μπροστά τους θανατικό
άνευ προηγουμένου και αυτοί έχουν κλείσει τα μάτια και σηκώνουν το
μανίκι για την επόμενη "δόση"...
Ιστορικα,
ανθρωποι του πνευματος που να ορθωσαν αναστημα, μετριουνται στα
δαχτυλα...η πλειοψηφια αποτελειται απο χαμερπη ανθρωπακια, ικανα να
πουλησουν και τη μανα τους για 5 δραχμες παραπανω. Ουτε η δοξα τους
νοιαζει, ουτε το επαγγελμα τους. Τα φραγκακια και μονο, γιατι οι
περισσότεροι ειναι ψωνια, τεμπελχαναδες και τρακαδοροι. Ολοι το παιζουν
κουλτουρα, αριστεροι επαναστατες του καναπε, και μολις σφιξουν τα
γαλατα, μην τους ειδατε...και οταν βγαινει καποιος με ηθος και
γκογκοβια, πεφτουν να τον κατασπαραξουν!!!
Ένα
φωτεινό αστέρι, ένας σπουδαίος ηθοποιός και Άνθρωπος ανάμεσα σε
ανθρωπάκια - μέλη μιας θλιβερής, προσκυνημένης μάζας. Μιας σαθρής
συλλογικότητας με έντονη εσάνς υποκρισίας, δημοσιοσχετίστικη μπόχα και
πινελιές εγωκεντρικών συνδρόμων. Με όλα αυτά (και άλλα χαρακτηριστικά τα
οποία δεν θέλω να επαναλάβω), που οδηγούν έναν ολόκληρο κόσμο σε μια
καλοσχεδιασμένη επίγεια κόλαση…
Εύχομαι να μην πατήσουν θεατές αν
την ανεβάσουν με άλλον. 'Εχουμε κόντρα με τους νεοταξίτες. Το έργο
αξίζει (είναι περίπου ό,τι ζούμε), αλλά όσοι δεν το είδατε ποτέ επί
σκηνής, διαβάστε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου