Σήμερα το πρωί, επισκεπτόμενος ένα φαρμακείο, είχα μια ενδιαφέρουσα συνάντηση.
Το πρόσωπο περί ου ο λόγος, τυγχάνει παλιός γνώριμος με κάποια "ένσημα" μάλιστα στα κοινά.
Μπαίνοντας λοιπόν στο φαρμακείο κι αφού διαπίστωσα πως είχα ξεχάσει τη μάσκα στο αυτοκίνητο, έριξα τα καθιερωμένα για τέτοιες περιστάσεις ψιλομπινελίκια και πήγα να την πάρω και να την φορέσω προκειμένου ν' αποφύγω τις σχετικές γκρίνιες...
Τι ήταν να μ΄ακούσει ο δικός μου;
Μπήκε κατευθείαν στο ψητό λέγοντάς μου: "δεν νομίζω να είσαι κι εσύ από αυτούς";
Ποιους αυτούς τον ρωτώ.
"Τους αντιεμβολιαστές!" μου απαντά, με κάποιο θυμό.
Αφού του εξήγησα πως δεν είμαι "αντιεμβολιαστής" γενικώς και αορίστως, όπως θέλει κι εξυπηρετεί το επίσημο αφήγημα, του εξήγησα πως είμαι αντίθετος με την γενικευμένη χρήση ενός πειραματικού σκευάσματος, το οποίο καταχρηστικά αποκαλείται εμβόλιο.
"Δεν το περίμενα από σένα" μου ανταπάντησε, επικαλούμενος την πνευματική μου συγκρότηση και το μορφωτικό μου επίπεδο.
"Μα ακριβώς γι αυτούς τους λόγους δεν θα μπορούσα να τοποθετηθώ αλλιώς", του ανταπάντησα και άρχισα τις "εξηγήσεις".
Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν πραγματικό περιβόλι.
Το τι σκουπίδια είχε καταπιεί αμάσητα ο λεγάμενος από τους "επιστήμονες" και "τηλεειδικούς", δεν περιγράφεται.
Έχοντας καταρρίψει λοιπόν το πλήθος των εμεσμάτων του που προέβαλε ως στέρεα επιχειρήματα υπέρ του εμβολίου, λίγο πριν αποχωρήσω, προέκυψε αίφνης η συνδρομή της φαρμακοποιού, που μου απηύθηνε το ερώτημα "πως αλλιώς θα αντιμετωπιστεί η πανδημία;"
Άντε πάλι να εξηγείς, πως ακόμη κι ο όρος πανδημία που επιβλήθηκε/επικράτησε, είναι με βάση τα πρωτόκολλα που ισχύουν παγκοσμίως και αναγνωρίζει ο ΠΟΥ, εντελώς αυθαίρετος και αναντίστοιχος με το μέγεθος (ποσοστό νοσούντων σε σχέση με τον πληθυσμό) της αρρώστιας και ότι επιλέχθηκε εξυπηρετώντας άλλου είδους σκοπιμότητες.
Επίσης υπενθύμισα, πως από τον πρώτο μήνα του πρώτου έτους στις ιατρικές και φαρμακευτικές σχολές, στο μάθημα φαρμακολογίας διδάσκεται τι θα πει εμβόλιο.
Και κυρίως πότε αυτό χρησιμοποιείται, εξηγώντας πως το εμβόλιο (το κάθε εμβόλιο) λειτουργεί ως μέτρο μεσομακροπρόθεσμης προφύλαξης, ως μέσο αποτροπής μιας νόσου και όχι ως μέσο θεραπείας, όταν αυτή προσλαμβάνει μάλιστα διαστάσεις επιδημίας (προσοχή, άλλο η πανδημία!) κι ότι στην παρούσα φάση το βάρος πρέπει να πέφτει στα φάρμακα και στις διαθέσιμες θεραπείες που υπάρχουν και είναι αρκετές, είτε εγκεκριμένες, είτε σε προχωρημένο πειραματικό στάδιο, με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Η συζήτηση φυσικά είχε τη γνωστή κατάληξη.
Όπου δεν υπάρχουν επιχειρήματα, καταφεύγουμε στην "τρελή":
"Τι να κάνουμε, εμείς είμαστε χαζοί και δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά", "εσείς οι αρνητές τα ξέρετε όλα" κοκ.
Τι να πεις σε τέτοιες καταστάσεις;
Φεύγεις και απλώς ψελλίζεις τα λόγια του τίτλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου