Τι είναι άραγε πιο εξοργιστικό;

Τι είναι άραγε πιο εξοργιστικό;
Να διαβάζουμε σε καθημερινή βάση για τις ακραίες (και αδιανόητες με βάση το καθεστώς διεθνούς νομιμότητας) προκλήσεις των γειτόνων μας (βλ.εδώ: Συγκλονίζουν οι Έλληνες ψαράδες για τις τουρκικές προκλήσεις: Δεν μπορούμε να πλησιάσουμε στα Ίμια), που παρά τα παχιά λόγια και τα "μηνύματα" της πολιτικής ηγεσίας, παραμένουν ατιμώρητοι, για να συνεχίζουν πιο αποθρασυμένοι την επόμενη μέρα την κατασκευή νέων χαμένων πατρίδων;
Ή να παρατηρούμε αμήχανοι τα πάσης φύσεως κωλόπαιδα -σε διατεταγμένη υπηρεσία- και υπό τον μανδύα των "αλληλέγγυων", των "αντισυστημικών", των "αντιεξουσιαστών", να λοιδορούν, να απαξιώνουν και αποδομούν έννοιες, αξίες και αγαθά όπως η πατρίδα, η εθνική κυριαρχία, η ασφάλεια στην καθημερινότητα του πολίτη και ο σεβασμός στη ζωή, εναρμονισμένοι με εκείνους που επιβουλεύονται τα εθνικά μας συμφέροντα και εντέλει την εθνική μας υπόσταση;
Αλήθεια, γιατί στη μεν πρώτη περίπτωση, ενώ περισσεύουν οι φραστικές απειλές για την "επόμενη φορά" που θα περάσουν άλλη μια κόκκινη γραμμή οι Τούρκοι, δεν έχει καταρριφθεί ένα (έστω ένα!!) τουρκικό αεροπλάνο, γιατί δεν έχει βυθισθεί ένα (έστω ένα!!) τουρκικό περιπολικό ή πολεμικό σκάφος, όταν αυτά εισέρχονται εντός εθνικού εναέριου χώρου ή εθνικών υδάτων, γιατί προχθές δεν καταρρίφθηκε ούτε ένα τουρκικό αεροσκάφος από αυτά που έκαναν υπερπτήσεις πάνω από Ελληνικά νησιά, δηλαδή πάνω από Ελληνικό έδαφος, κάτι που θα έκανε κάθε σοβαρή και σεβόμενη τον εαυτό της κρατική οντότητα;
Ποια μπορεί να είναι η λογική απάντηση;
Μήπως ότι δεν μπορούμε, το οποίο μόνο ως καλαμπούρι μπορεί να εκληφθεί για όσους γνωρίζουν τον συσχετισμό μεταξύ των δυο χωρών;
Είναι γνωστό π.χ. το καθημερινό παιχνίδι των δικών μας με τους απέναντι πιλότους (όπως η γάτα με το ποντίκι), όπου η αναχαίτιση επιτρέπεται υπό τον όρο πως δεν θα υπάρξει κατάρριψη εχθρικών αεροσκαφών, εντολές που εκπορεύονται από τους "νουνεχείς" πολιτικούς μας ηγέτες.
Αλλά και στην υποθετική περίπτωση που συνέβαινε αυτό.
Μπορεί να παραμένουν αδρανείς οι ένοπλες δυνάμεις, όταν ο αποκλειστικός τους ρόλος (γι αυτό υπάρχουν) είναι να αποτρέπουν τις εχθρικές εισβολές και όχι απλά να τις παρακολουθούν και να τις διαχειρίζονται;
Να τις καταργήσουμε τότε, να γλυτώσουμε και το τεράστιο κόστος που η ύπαρξη και συντήρησή τους συνεπάγεται για τα περιορισμένα οικονομικά και δημοσιονομικά δεδομένα της χώρας μας.
Έτσι θα ικανοποιηθούν και τα προαναφερόμενα κωλόπαιδα, που όλως τυχαίως διατελούν σε καθεστώς ασυλίας και ιδιότυπης νομικής προστασίας για όσα, όποτε κι αν τα διαπράξουν.
Ένα κωλόπαιδο που εκτοξεύει υλικά ικανά να σκοτώσουν ακόμη κι ελέφαντα (υπό τον μανδύα του κοινωνικού επαναστάτη πάντοτε...) προσαγάγεται στη δικαιοσύνη και μετά από ένα καφεδάκι -όπως συνέβαινε άλλωστε πάντοτε με τέτοιου φυράματος "επαναστάτες"- αφήνεται ελεύθερο να συνεχίσει το "ανατρεπτικό" του έργο.
Αλίμονο στις γριές που θα τολμήσουν να πουλήσουν τερλίκια σε καμία λαϊκή για να εξασφαλίσουν το ψωμάκι της ημέρας...