Δεν είναι η πρώτη φορά (και σίγουρα δεν είναι κι η τελευταία...) που εκπλήσσομαι από την ευκολία με την οποία συμπολίτες παραποιούν τα γεγονότα, διαστρεβλώνουν την αλήθεια, για λόγους που αδυνατώ να κατανοήσω.
Σήμερα το πρωί, διαβάζοντας στη "Φωνή της Πάρου" επιστολή της Ιωάννας Παπαγεωργίου που αναφέρονταν στον εκφυλισμό της ετήσιας επετειακής εκδήλωσης του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Αγκαιριάς για το Πολυτεχνείο (γεγονός που επεσήμανα δηκτικά στο ιστολόγιό μου σε ανάρτηση της επόμενης ημέρας), αναρωτήθηκα για το κατά πόσο παραμένουν τα μυαλά μου ακόμα στη θέση τους.
Έτσι, έκπληκτος "πληροφορήθηκα" πως προκάτοχός μου πρόεδρος στον εν λόγω σύλλογο, δεν ήταν ο Νικήτας Τριαντάφυλλος, από τον οποίο παρέλαβα το 1998, αλλά η Νικολέτα Σικαλιά !
Επίσης η ιδέα και η πρωτοβουλία για την προαναφερόμενη εκδήλωση ήταν κάτι που συνετελέσθη το 1999 από "άλλους", με κάποια μικρή-θολή συμμετοχή δική μου (επειδή είμαστε και ανοιχτοχέρηδες και καλόκαρδοι άνθρωποι δηλαδής...) !!
Επειδή η παραχάραξη εκτός από κραυγαλέα είναι και καταγέλαστη και προς ενημέρωση όσων δεν γνωρίζουν:
Η θητεία μου ως πρόεδρος του συλλόγου ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1998 και τελείωσε (με παραίτηση...) τον Ιανουάριο του 2001.
Η πρόταση για διεξαγωγή της τιμητικής εκδήλωσης, ετέθη εκ μέρους μου με το καλημέρα κιόλας της θητείας μου, σε ένα συμβούλιο στο οποίο καμία από τις προαναφερόμενες κυρίες δεν είχε συμμετοχή.
Για καθαρά τεχνικούς λόγους και έλλειψη επαρκούς χρόνου προετοιμασίας, δεν κατέστη δυνατή η υλοποίηση από την πρώτη χρονιά (1998) κι επιφυλαχθήκαμε για την επόμενη.
Απλά, την επόμενη χρονιά, με τις ίδιες πλέον μέλη του δ.σ., ξεκίνησε η εκδήλωση, για να καθιερωθεί και να γίνει θεσμός από τα επόμενα δ.σ.
Στις αρχές του 2001 με αφορμή κάποια "θέματα"που δεν είναι της παρούσης να θιχτούν και πιστεύοντας πως έχω ολοκληρώσει την αποστολή μου (λειτουργική αναβάθμιση του δημοτικού σχολείου από διθέσιο σε εξαθέσιο και δρομολόγηση* του κτιριακού) υπέβαλα την παραίτησή μου και στην θέση μου πρόεδρος ανέλαβε η Νικολέτα Σικαλιά.
Όλα τα υπόλοιπα είναι προϊόντα μυθοπλασίας και κακότεχνης κοπτοραπτικής!
Έστω για καλό σκοπό...
*έχω σε παρελθόντα άρθρα εξηγήσει αναλυτικά τη μεθόδευση μέσα από την οποία οδηγηθήκαμε τελικά στο έργο του Νηπιαγωγείου, αντί του Δημοτικού.
Σήμερα το πρωί, διαβάζοντας στη "Φωνή της Πάρου" επιστολή της Ιωάννας Παπαγεωργίου που αναφέρονταν στον εκφυλισμό της ετήσιας επετειακής εκδήλωσης του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Αγκαιριάς για το Πολυτεχνείο (γεγονός που επεσήμανα δηκτικά στο ιστολόγιό μου σε ανάρτηση της επόμενης ημέρας), αναρωτήθηκα για το κατά πόσο παραμένουν τα μυαλά μου ακόμα στη θέση τους.
Έτσι, έκπληκτος "πληροφορήθηκα" πως προκάτοχός μου πρόεδρος στον εν λόγω σύλλογο, δεν ήταν ο Νικήτας Τριαντάφυλλος, από τον οποίο παρέλαβα το 1998, αλλά η Νικολέτα Σικαλιά !
Επίσης η ιδέα και η πρωτοβουλία για την προαναφερόμενη εκδήλωση ήταν κάτι που συνετελέσθη το 1999 από "άλλους", με κάποια μικρή-θολή συμμετοχή δική μου (επειδή είμαστε και ανοιχτοχέρηδες και καλόκαρδοι άνθρωποι δηλαδής...) !!
Επειδή η παραχάραξη εκτός από κραυγαλέα είναι και καταγέλαστη και προς ενημέρωση όσων δεν γνωρίζουν:
Η θητεία μου ως πρόεδρος του συλλόγου ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1998 και τελείωσε (με παραίτηση...) τον Ιανουάριο του 2001.
Η πρόταση για διεξαγωγή της τιμητικής εκδήλωσης, ετέθη εκ μέρους μου με το καλημέρα κιόλας της θητείας μου, σε ένα συμβούλιο στο οποίο καμία από τις προαναφερόμενες κυρίες δεν είχε συμμετοχή.
Για καθαρά τεχνικούς λόγους και έλλειψη επαρκούς χρόνου προετοιμασίας, δεν κατέστη δυνατή η υλοποίηση από την πρώτη χρονιά (1998) κι επιφυλαχθήκαμε για την επόμενη.
Απλά, την επόμενη χρονιά, με τις ίδιες πλέον μέλη του δ.σ., ξεκίνησε η εκδήλωση, για να καθιερωθεί και να γίνει θεσμός από τα επόμενα δ.σ.
Στις αρχές του 2001 με αφορμή κάποια "θέματα"που δεν είναι της παρούσης να θιχτούν και πιστεύοντας πως έχω ολοκληρώσει την αποστολή μου (λειτουργική αναβάθμιση του δημοτικού σχολείου από διθέσιο σε εξαθέσιο και δρομολόγηση* του κτιριακού) υπέβαλα την παραίτησή μου και στην θέση μου πρόεδρος ανέλαβε η Νικολέτα Σικαλιά.
Όλα τα υπόλοιπα είναι προϊόντα μυθοπλασίας και κακότεχνης κοπτοραπτικής!
Έστω για καλό σκοπό...
*έχω σε παρελθόντα άρθρα εξηγήσει αναλυτικά τη μεθόδευση μέσα από την οποία οδηγηθήκαμε τελικά στο έργο του Νηπιαγωγείου, αντί του Δημοτικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου