*Λόγια μεγάλα, παχιά λόγια, ύμνοι και δοξαστικά, σάλια και γλειψίματα προς εκείνον που μόλις τέσσερα χρόνια πριν έφτυνε με χοντρές ροχάλες.
Κι έφτυνε με βολές κατά ριπάς.
Λεονταρισμοί -ως γνήσιο ποντίκι που βρυχάται- προς πάσα άλλη κατεύθυνση, στην αγωνιώδη προσπάθεια να αυτοσυστηθεί/αυτοχρισθεί ως παράγων και δη σημαντικός.
Καμία συστολή, καμία αυτοσυγκράτηση.
Καμώματα που σου φτιάχνουν τη διάθεση ακόμα και στις πιο μαύρες μέρες σου.
Η επιτομή της γελοιότητας σε όλο της το παρακμιακό μεγαλείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου