ΝΟΜΠΕΛ ΚΑΙ ΓΚΙΝΕΣ

 

Του ΣΤΑΘΗ*  

Παρακολουθούσα στην οθόνη μου (και) τη νοηματική γλώσσα και καταλάβαινα καλύτερα ό,τι άκουγα. Διότι η νοηματική γλώσσα περιέχει την έκφραση που θα είχαν οι λέξεις αν είχαν πρόσωπο.  

Παρακολουθούσα και καταλάβαινα καλύτερα την τραγική κατάπτωση της χώρας μας. Την οποίαν, όσοι επισημαίνουν, και είναι πλέον πολλοί, περιγράφουν με στερεοτυπικές εκφράσεις,  

που όμως δεν είναι πλέον ικανές να περιγράψουν αυτό που προσπαθούν. Οι «κοκορομαχίες», λόγου χάριν, ή το «επίπεδο δάπεδο» ή το «πέσαμε στη Γ’ Εθνική» δεν μπορούν να αποδώσουν πια  

αυτόν τον χορό του κενού που χορεύθηκε κατά κόρον προχθές στη Βουλή. Ο νέος δικομματισμός, καρικατούρα του προηγούμενου. Οι δύο αρχηγοί, σαν δύο ηθοποιοί χωρίς ρόλο. Ο αριστερός που έγινε δεξιός και ο δεξιός που υπόσχεται ότι δεν θα γίνει δεξιός ποτέ. Το βασίλειο  

των συμψηφισμών. Οπου ο ένας κατηγορούσε τον άλλον ότι είναι χειρότερος απ’ τον ίδιον, διότι ουδείς είναι καλύτερος απ’ τον άλλον. Κι ακόμα χειρότερα: η φιλοδοξία για το καλύτερο να φαντάζει  

πια σαν περιττή πολυτέλεια μέσα σε ένα τοπίο υποτέλειας, αήθειας και χουλιγκανισμού. Σαν κουτσαβάκια, πλην όμως καταχειροκροτούμενα κουτσαβάκια, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί έλεγαν όσα ήθελαν να ακούσουν οι οπαδοί. Καμιά στρατηγική (εναντίον της διαπλοκής ή οποιασδήποτε άλλης παθογένειας), αλλά μόνον σκιαμαχίες περί ακατανόμαστων όνων. Ή, αλλέως πώς,  

σκυλοκαβγάς περί όνου σκιάς, μόνον που οι δύο αρχηγοί ήταν οι ίδιοι η σκιά του όνου.  

Ο Τσίπρας στιγμές-στιγμές χρησιμοποιούσε την παλιά του ρητορική, σαν να μην έχει υπογράψει μνημόνιο ή σαν να μην έχει δεχθεί το υπερταμείο κι έτσι οι λέξεις του ακούγονταν να φτερουγούν απελπισμένες, κενές  

κι ενίοτε σαρκαστικές για αυτόν τον ίδιο, τον «άνθρωπο που θα γινόταν βασιλιάς» κι έγινε ο γελωτοποιός του Σόιμπλε. Ομως οι τραγωδίες δεν σηκώνουν σαλτιμπάγκους - τι να πει ο Τσίπρας για τις κομμένες συντάξεις ή για την εργασιακή ζούγκλα; κι έτσι  

άρχισε κι έλεγε για την ανάκαμψη που έρχεται (και να ετοιμάζεται να βάλει κιμά στα γεμιστά η Θεανώ). Το ήθος όσων έλεγε προχθές στη Βουλή για τη διαπλοκή κι όχι μόνον, η Αριστερά που Γονάτισε, το απέδωσε καλύτερα όλων ο κ. Παπαγγελόπουλος, όταν έλεγε ότι γνωρίζει ονόματα και διευθύνσεις,  

αλλά δεν θα τα πει διότι θέλει να είναι συναινετικός με εκείνους που την άλλη φορά θα σταυρώσει λέγοντας επιτέλους ονόματα και διευθύνσεις!! Είναι να σταυροκοπιέται κανείς με το επίπεδο πολλών από τους υπερεκτιμημένους αυτούς τύπους, ορισμένοι  

απ’ τους οποίους μαίνονταν προχθές στη Βουλή χειροκροτώντας και ποδοκροτώντας σαν τους τελευταίους μπράβους των Πράσινων και των Βένετων.  

Οσο για το τον κ. Μητσοτάκη, τι να πει για τη διαπλοκή; τα «νέα της Αλεξάνδρας που δεν γνώριζε τι θα πει άνδρας»; Ή μήπως απ’ όταν εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ., το μεν κόμμα του άρχισε τα ιαματικά λουτρά στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ο δε ίδιος άρχισε να πίνει νεράκι απ’ την κρήνη νιψονανομήματαμημόναοψιν;  

H συζήτηση προχθές στη Βουλή ήταν μια συζήτηση εν ου παιχτοίς μεταξύ δύο αρχηγών που ο ένας πούλησε το Ελληνικό (Τσίπρας) και ο άλλος θα έκανε ακριβώς το ίδιο (Μητσοτάκης). Μια συζήτηση μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Υποτίθεται ότι η συζήτηση αυτή αφορούσε στη διαπλοκή και το μόνον όνομα που δεν ακούσθηκε ήταν του κ. Σημίτη!!  

Μούγγα για τον κ. Σημίτη ο Τσίπρας και χειροκροτούσαν παθιασμένοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (τη μούγγα). Μπράβο! Ενθυμείσθε, σύντροφοι, τι λέγαμε για τον «Αρχιερέα της Διαπλοκής», για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για το άγος του Χρηματιστηρίου, για τις μίζες, για τις ιδιωτικοποιήσεις; Ενθυμείσθε; Τώρα  

μούγγα και χειροκρότημα.  

Πηγή: enikos.gr  

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016