Πρωτομαγιά, δεν είναι αργία είναι απεργία. Είναι ημέρα θύμησης και αγώνα. Ημέρα πάλης και ελπίδας. Είναι προσκλητήριο νεκρών της Καισαριανής του 44.
Ημέρα που 200 κρατούμενοι εκτελέστηκαν ως αντίποινα για τον θάνατο ενός γερμανού στρατηγού και τριών συνοδών.
Διακόσιοι πρώην εξόριστοι και φυλακισμένοι της φασιστικής κυβέρνησης Μεταξά μεταφέρθηκαν με καμιόνια στην Καισαριανή.
Ο δρόμος προς τον θάνατο γέμισε σημειώματα στη μάνα, στα αδέλφια στα παιδιά.
Δυο λέξεις στο χαρτί για να μείνουν αξέχαστοι, αιώνιοι αγωνιστές της λευτεριάς, οραματιστές της ελεύθερης Ελλάδας.
Λέξεις που μείναν στις καρδιές των δικών τους, παρακαταθήκη στους νεώτερους, πληγή στους δοσίλογους.
«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος» έγραψε στην πορεία του προς το θάνατο ο Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος από τα Χανιά.
Μια φράση χαστούκι στην Γερμανική αλαζονεία, οι ήρωες τους πολέμησαν σαν Έλληνες και τους νίκησαν.
Σωπάστε και ακούστε τον ήχο των πολυβόλων στο σκοπευτήρι της Καισαριανής. 200 ψυχές ζητούν δικαίωση, 200 ψυχές για 4 γερμανούς, πληρώσαμε ακριβά την τρέλα, την φασιστική βαρβαρότητα.
Χιλιάδες ψυχές θυσία της γερμανικής επεκτατικότητας τότε, εκατομμύρια θύματα του οικονομικού γερμανικού πόλεμου τώρα.
Το ίδιο βάρβαροι, άνανδροι, μισάνθρωποι οι ....άριοι της μέρκελ βαδίζουν προς την ήττα, γιατί τελικά πάντα χάνουν, έχασαν δύο παγκόσμιους και την ανθρωπιά τους.
Εμείς κρατάμε τις μνήμες και προχωράμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου