Του Κώστα Βαξεβάνη
Σε πολλές ελληνικές εικόνες, ο Άγιος Γεώργιος εικονίζεται να σκοτώνει έναν επικίνδυνο δράκο. Η εικόνα αυτή φαίνεται να εχει εμπνεύσει την ελληνική κυβέρνηση. Συχνά πυκνά, η ελληνική κυβέρνηση, φτιάχνει μόνη της δράκους, τους οποίους στη συνέχεια σκοτώνει για να πάρει το ρόλο του Αγίου ήρωα.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την αγιότητα. Το ελληνικό Δημόσιο, έχει εμφανιστεί ως δράκος που κατατρώει την ελληνική οικονομία. Η αλήθεια είναι πως το ελληνικό Δημόσιο είναι γεμάτο παρασιτικά φαινόμενα. Δημιουργήθηκε με ευθύνη των κυβερνήσεων, χωρίς καμιά αξιοκρατία, από ανθρώπους που ήταν κομματική τους πελατεία.
Σήμερα η κυβέρνηση, οι ίδιοι άνθρωποι που κυβέρνησαν τα τελευταία 30 χρόνια την Ελλάδα, εμφανίζουν τον δράκο του Δημοσίου που πρέπει να να πεθάνει. Αλλά στην πραγματικότητα πεθαίνουν άνθρωποι. Η τραγική ειρωνία είναι πως ο υπουργός που ανέλαβε να προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις, είναι γόνος μιας πολιτικής οικογένειας, της οικογένειας Μητσοτάκη, που επικράτησε με το γνωστό «ρουσφέτι», τις προσλήψεις δηλαδή κομματικών φίλων.
Το κακό είναι πως αυτοί που υποστηρίζουν πως πρέπει να απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν απαντούν πόσοι εργάζονται αυτοί τη στιγμή, σε ποιές θέσεις και πόσοι είναι περιττοί. Άρα το ερώτημα είναι πώς ξέρουν πόσους θα απολύσουν; Την ίδια ώρα δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός εξορθολογισμού του Δημοσίου, που να είναι πειστικός.
Έτσι το μόνο ορατό είναι πως θα απολυθούν άνθρωποι, θα μεγαλώσει η ανεργία και θα συμπαρασύρουν μαζί τους και τον ιδιωτικό τομέα. Όλοι αυτοί που θα απολυθούν, χάνουν την δυνατότητά τους να αγοράσουν προϊόντα ή να ζήσουν. Έτσι ο ιδωτικός τομέας χάνει πελάτες.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εξυγιάνει την Δημόσια Τηλεόραση, από αυτούς που υπήρξαν δικές της επιλογές, άφησε στο δρόμο 3000 ανθρώπους, την Ελλάδα χωρίς Δημόσια Τηλεόραση και την εντύπωση πως η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να παρανομήσει για να υλοποιήσει πράγματα που δεν έχουν λογική βάση, αλλά είναι αποτέλεσμα αποφάσεων που πήραν κάποιοι «ευρωπαίοι» σε κάποια γραφεία.
Είναι εντυπωσιακό, πως όλοι αυτοί που μιλάνε για την ανάγκη χτυπήματος του Δημοσίου, δεν μιλάνε για το «άλλο» Δημόσιο που ρίχνει έξω την Οικονομία. Δηλαδή τις αποφάσεις που παίρνει η κυβέρνηση για να γίνονται έργα ή προμήθειες του Δημοσίου στην Ελλάδα, τις περισσότερες φορές υπερκοστολογημένα που καταλήγουν στην τσέπη της οικονομικής ελίτ, μερικών επιχειρηματιών.
Αυτό το αμαρτωλό Δημόσιο δεν απασχολεί. Έτσι στην Ελλάδα μπορεί να μην υπάρχουν αντικαρκινικά φάρμακα, αλλά η σύζυγος του Υπουργού Οικονομίας, όπως αποκάλυψε το HOT DOC, μπορεί να διοργανώνει εκδηλώσεις για την Υγεία και να πληρώνεται από το κράτος με μισό εκατομμύριο ευρώ.
Η διαφθορά είναι υπόθεση των κυβερνώντων. Η υπόθεση με τη λίστα Λαγκάρντ αποκάλυψε πως όλο το σύστημα της διαφθοράς είναι αυτοί που κυβερνούν την Ελλάδα. Τρία χρόνια μετά την παραλαβή της λίστας, κανένας έλεγχος δεν έγινε στους πιθανούς φοροφυγάδες για να εισπράξει το Δημόσιο. Αντιθέτως απολύουν υπαλλήλους. Δύο υπουργοί, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, έκρυψαν την λίστα και την εμφάνισαν ως μη νόμιμη για να μην την ελέγξουν.
Ακόμη και την ώρα που όλα αποκαλύφθηκαν, το Κοινοβούλιο δεν παρέπεμψε τον Βενιζέλο για να εξεταστεί γιατί απέκρυψε τη λίστα και φεύγοντας από το Υπουργείο Οικονομικών την πήρε στο σπίτι του. Δεν ίσχυσε δηλαδή το αυτονόητο που θα ίσχυε για κάθε έλληνα πολίτη. Λίγο αργότερα η Επιτροπή της Βουλής έβγαλε ένα πόρισμα συγκάλυψης, παραπέμποντας μόνο τον Παπακωνσταντίνου στους δικαστές. Τρία μάλιστα από τα μέλη της Επιτροπής για τη λίστα Λαγκάρντ, που έκαναν ανακριτικό έργο, είχαν έμμεση ή άμεση σχέση με τη λίστα.
Το θέμα όμως δεν είναι ηθικό. Δηλαδή πως η κυβένρηση δημιουργεί δράκους και παραμύθια για να φαίνεται νικητής σε μια ψεύτικη μάχη. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως οτιδήποτε Δημόσιο (σε αυτό συμπεριλαμβάνονται οι άνθρωποι) ξεπουλιέται. Ό,τι Δημόσιο υπάρχει και δεν έχει κέρδος το κλείνουν, αλλά ό,τι είναι κερδοφόρο το πουλάνε.
Με μια επικίνδυνη αντίληψη, απαιτούν να κλείνουν σχολεία ή νοσοκομεία επειδή δεν έχουν κέρδος. Δηλαδή η κοινωνική μέριμνα γίνεται από στοιχείο πολιτικής και πολιτισμού, παιχνίδι κέρδους το οποίο εμφανίζεται ως μάχη απέναντι στη διαφθορά. Στη διαφθορά που οι ίδιοι δημιουργούν.
Η απόλυση των Δημοσίων υπαλλήλων, θα αποδιοργανώσει οτιδήποτε υπάρχει και υπηρετεί την κοινωνική πρόνοια. Έτσι μοιραία σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία, ό,τι εξυπηρετεί κοινωνικές ανάγκες θα εξαθλιωθεί. Το πονηρό σε αυτή την υπόθεση είναι πως οι πολίτες θα αναγκαστούν να στραφούν στους ιδιώτες. Πριν μερικές μέρες ανακοινώθηκε ποιά τμήματα της Τεχνικής Εκπαίδευσης κλείνουν. Δεν μπορεί κάποιος να υποθέσει πως είναι τυχαίο, πως αυτά τα τμήματα που κλείνουν ως ειδικότητες, είναι αυτά ακριβώς που προσφέρουν δύο ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.
Η απολύσεις είναι μία ακόμη βαρβαρότητα που προστίθεται στη βαρβαρότητα της λιτότητας που εμφανίζεται ως λύση, αφού πρώτα ενοχοποιηθούν οι λαοί. Οι γλεντζέδες έλληνες, οι τεμπέληδες ισπανοί, οι επιπόλαιοι ιταλοί. Το Δημόσιο και η Πρόνοια καταργούνται. Αυτοί που το καταργούν, φροντίζουν ωστόσο να πηγαίνουν οι ίδιοι στα ιδιωτικά νοσοκομεία και τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία. Οι υπόλοιποι βαφτίζονται διεφθαρμένοι.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα El Mundo στις 16 Ιουλίου. Για να το δείτε όπως δημοσιεύθηκε, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου