Mε αφορμή μια συνέντευξη...

Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον διαθέτει σχέδιο 100 ωρών, πέρα από το σχέδιο των 100 ημερών

          

Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Πριν λίγες μέρες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας σε μια εκτενή συνέντευξή του απαντώντας στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει σχέδιο 100 ημερών, απάντησε πως αυτό δεν είναι τόσο κρίσιμο, διότι σημασία έχει να έχει σχέδιο των πρώτων 100 ωρών!
Αυτή είναι μια πολύ σημαντική απάντηση, γιατί είναι σαφές ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κατανοήσει ότι θα δεχθεί επίθεση από τις αγορές και ότι οι σύμβουλοί του μάλλον έχουν σχέδιο αντίδρασης. Δηλαδή, οι άνθρωποι ξέρουν που στέκονται, σε αντίθεση με τους Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου. Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο, αν και η μαύρη προπαγάνδα θα επιχειρήσει να ενεργοποιήσει τα φοβικά σύνδρομα δύο βδομάδες πριν από τις εκλογές όποτε αυτές γίνουν. Δηλαδή θα εξαπολύσει την επίθεση πριν τις εκλογές.
… Η απάντηση αυτή του Τσίπρα με έκανε να αρχίσω να τον παρακολουθώ με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Έτσι, όταν διάβασα τα σχόλια στα συστημικά media που ακολούθησαν την συνέντευξη Τσίπρα στον Αλέξη Παπαχελά/Σκάι στις 9 Απριλίου, θέλησα να έχω μια προσωπική εκτίμηση και είδα στο http://folders.skai.gr/main/theme?id=379&locale=en+++ όλη την συνέντευξη. Τα περισσότερα που γράφτηκαν ήταν μια συστηματική προσπάθεια στρέβλωσης των όσων είπε ο Τσίπρας, εκτός κι αν οι συνάδελφοι δεν κατάλαβαν, όπως δεν κατάλαβαν τι έγινε στην προανακριτική επιτροπή με την κατάθεση Βενιζέλου. Δεν θα σταθώ όμως σε αυτό. Ο Τσίπρας ήταν εξαιρετικός και απάντησε στα πάντα με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και γι΄ αυτό, επειδή δηλαδή ο λόγος του είχε λογική, συνοχή, στρατηγική, τακτική και όραμα προκάλεσε απίστευτες αντιδράσεις.
Έγινε λόγος για θολό τοπίο, για αμηχανία για τα όσα είπε και το πώς τα διατύπωσε και άλλα τέτοια μισόλογα. Μια φράση του μάλιστα, «στη ζωή μη λες ποτέ για οτιδήποτε», επιχειρήθηκε να ερμηνευτεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί «με αυτούς που υλοποιούν την πιο βάρβαρη και την πιο ακραία πολιτική που εφαρμόζεται τουλάχιστον μετά την μεταπολίτευση στη χώρα μας», όπως επισήμανε ο Σκουρλέτης. Αξίζει πραγματικά όποιος/α δεν είδε την συνέντευξη να την δει, γιατί –επιτέλους- κάποιος λέει κάτι.
Επί της ουσίας, τώρα. Δεν ξέρω τι γίνεται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η Αριστερά στην Ελλάδα απαιτεί ενότητα και γι΄ αυτή μοιάζει να παλεύει ο Τσίπρας. Η προσπάθεια που γίνεται να εμφανιστεί ως χαοτική η στρατηγική κατεύθυνση του Τσίπρα από εκείνη της Αριστερής Πλατφόρμας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Υπάρχει γόνιμος σκεπτικισμός στις συνιστώσες, που σταθμίζουν και την ιστορική εμπειρία και το επίπεδο του κόσμου. Δεν βρισκόμαστε ούτε στη Συντακτική της γαλλικής επανάστασης, που οι έννοιες και οι θεσμοί της δημοκρατίας έπρεπε να εφευρεθούν, ούτε στην Οκτωβριανή που οι επαναστατημένες μάζες έπρεπε να καθοδηγηθούν. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή του μαζικού πολιτισμού, με το άτομο να αυτοπροσδιορίζεται με περίπλοκους τρόπους και να κινητοποιείται με πολύ διαφορετικούς όρους από ότι στο παρελθόν. Όλα τα δόγματα έχουν καταπέσει. Τίποτε δεν είναι όπως τότε. Είναι μια παντελώς καινούργια εποχή, με νέου τύπου ζητήματα που απαιτούν νέα προσέγγιση και στρατηγική.
Για τους σκεπτικιστές, τους αμφιταλαντευόμενους και τους συντηρητικούς οφείλω να επισημάνω ότι «αν κάτσει» στο ΣΥΡΙΖΑ η ευκαιρία να σχηματίσει κυβέρνηση, δεν θα πρέπει επ’ ουδενί η ευκαιρία να καεί από ιδεοληψίες, από τους αγίους των αρχών και των ευαγγελίων. Οι πολιτικές συμμαχίες θα εξαρτηθούν από την εκλογική δύναμη και το πρόγραμμα. Σημασία έχει να μην καεί η προοπτική και η αντιαυταρχική λαϊκή ενότητα που διαμορφώνεται. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν η ευκαιρία κάτσει με την παρούσα Βουλή και όχι μετά από εκλογές, διότι υπάρχει κι αυτή η εκδοχή.
Θέλει λοιπόν πολύ ψυχραιμία, σχεδιασμό, ενότητα και αποφασιστικότητα. Στους σχεδιασμούς των συντηρητικών ευρωπαϊκών κύκλων δεν υπάρχει μόνο η προσπάθεια να εμποδιστεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία, αλλά και σχέδιο –σε περίπτωση που του κάτσει- να καεί ολοσχερώς στην πράξη, ως κυβέρνηση της Αριστεράς, ως ελληνική και ως ευρωπαϊκή προοπτική. Με αυτή την έννοια οι ομφαλοσκοπήσεις, οι ενδοιασμοί, η αντίδραση, ο φόβος και οι ιδεοληψίες είναι θανατηφόρες για οιαδήποτε ελπίδα.