Τη δεκαετία της αλόγιστης πιστωτικής επέκτασης, των δεκάδων δισεκατομμυρίων ως κέρδη οι τράπεζες, της φρενίτιδας του υπερδανεισμού, της παραζάλης των στόχων, των bonus και των stock options, "κάποιοι" κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα έθεταν ενστάσεις.
Αποδείχτηκε ότι το στρεβλό αυτό μοντέλο, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, ήταν από τους βασικούς παράγοντες, που οδήγησαν στην εφιαλτική καταστροφή που ζούμε σήμερα.
Και τότε οι τράπεζες ήταν πρωταγωνίστριες...
Σημαντικό στοιχείο της κερδοφορίας των τραπεζών σε όλη εκείνη την περίοδο ήταν το προνομιακό δικαίωμά τους να δανείζονται από την Ευρωπαική κεντρική τράπεζα με χαμηλό επιτόκιο (περίπου 1%) και στη συνέχεια να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο που βάσει των ευρωσυνθηκών δεν έχει το ίδιο δικαίωμα, με πολλαπλάσια επιτόκια (ως 4%), μέσω αθρόας αγοράς ομολόγων.
Με τον ίδιο τρόπο, όμως που οι τράπεζες συσσώρευσαν υπερκέρδη για μια δεκαετία, υπέστησαν σημαντικές συνέπειες από το περισυνό PSI που κούρεψε τα ελληνικά ομόλογα με αποκλειστικά θύματα αυτές, τα ασφαλιστικά ταμεία και εγχώριους αποταμιευτές.
Κάπως έτσι βρέθηκε η ΕΤΕ και οι περισσότερες τράπεζες στην Ελλάδα με αρνητικά ίδια κεφάλαια, με άμεση την ανάγκη της ανακεφαλαιοποίησής τους.
Η επιλογή συγκέντρωσης του τραπεζικού συστήματος σε ένα κλειστό ολιγοπώλιο υπήρξε προδιαγεγραμμένη πολιτική επιλογή της τρόικας και της κυβέρνησης.
Στόχος η λειτουργία των τραπεζών με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικούς όρους.
Στόχος άμεσα συνυφασμένος με την επιδίωξη να λειτουργούν οι τράπεζες όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, αλλά για την εξυπηρέτηση των πιστωτών της χώρας.
Με την ανακοίνωση της αναστολής της συγχώνευσης ΕΤΕ-Εurobank σύσσωμος ο τύπος αναφερόταν στο ενδεχόμενο δήθεν κρατικοποίησης της ΕΤΕ .Κάτι που γίνεται εκ του πονηρού και με σαφή πολιτική στόχευση την απαξίωση εκ των προτέρων της έννοιας του δημόσιου ελέγχου στο τραπεζικό σύστημα.
Για όσους γνωρίζουν καλά την πραγματικότητα και το νομικό πλαίσιο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η ένταξη στο ΤΧΣ δεν αποτελεί κρατικοποίηση.
Όπως αναφέρεται στο ίδιο του το καταστατικό, το ΤΧΣ είναι "νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, το οποίο δεν ανήκει στο δημόσιο τομέα, διαθέτει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, λειτουργεί αμιγώς κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας..."
Σκοπός του είναι η "εξυγίανση" των τραπεζών και στη συνέχεια η πώλησή τους στο ιδιωτικό χρηματιστικό κεφάλαιο.
Το ΤΧΣ συνεπώς είναι ένα εργαλείο της τρόικας για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος.
Λειτουργεί υπό την εποπτεία του ευρωπαικού ΤΧΣ και χρηματοδοτείται από δάνεια που αυτό δίνει στο ελληνικό δημόσιο.
Ως κοινωνία δηλαδή πληρώνουμε τις τράπεζες με επιβάρυνση του δημόσιου χρέους, χωρίς όμως να τις ελέγχουμε.
Δεν πρόκειται συνεπώς για κρατικοποίηση, αλλά για τροικανοποίηση των τραπεζών, με στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
(συνεχίζεται)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου