Έγραφα προχθές για το νέο ρεκόρ θράσους εκείνων που έχουν μετατρέψει την πολιτική σε πινγκ-πονγκ σ΄αυτόν εδώ τον έρμο τόπο και κάποιος φίλος αναγνώστης (με μεγάλη θητεία στα συλλογικά πράγματα) μου υπενθύμισε τα έργα και τις ημέρες των όψιμων Προμηθέων.
Μου υπενθύμισε μεταξύ άλλων τα φρου-φρου κι αρώματα της εποχής Ραγκούση, όπου το κέντρο βάρους της δράσης του δήμου είχε μονομερώς μπατάρει στα έργα φιγούρας, με αναπλάσεις, διαπλάσεις, καταπλάσεις, μεταπλάσεις και κάθε λογής "πλάσεις", αγνοώντας επιδεικτικά κάθε πρόταση για σοβαρά έργα υποδομής.
Μου υπενθύμισε και τα αλλεπάλληλα φραστικά επεισόδια και τις συγκρούσεις στις οποίες είχα εμπλακεί, τόσο με τους παρατρεχάμενους, όσο και με τον ίδιο τον δήμαρχο εξαιτίας της εμμονής μου για την στροφή των δημοτικών "επενδύσεων" σε βασικούς τομείς υποδομής, μεταξύ αυτών και την αγορά ακινήτων για την εξασφάλιση δημόσιων χώρων.
Μου υπενθύμισε τις ύβρεις και τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς από τα παπαγαλάκια της τοπικής "ενημέρωσης" τα οποία (με το αζημίωτο φυσικά!) επιδίδονταν σε δολοφονίες χαρακτήρων σε βάρος όσων τολμούσαν να αμφισβητήσουν το ηγεμονικό αφήγημα.
Κάποιοι λοιπόν ποντάρουν στο γεγονός πως πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και ποιος θα θυμάται σήμερα τα παρελθόντα καμώματά τους. Ποντάροντας στη αμνησία των πολλών πιστεύουν πως μπορούν να κουνάνε και πάλι στο δάκτυλο απέναντι σε εκείνους που προσεγγίζουν τα θέματα με όρους λογικής και σοβαρότητας και όχι με σκοπό να παίξουν πολιτικά παιχνίδια, βρώμικα ενίοτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου