Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή το νομοσχέδιο/φάντασμα (ότι γνωρίζουμε προέρχεται από διαρροές...) της κυβέρνησης περί ουσιαστικής κατάργησης των ΔΕΥΑ, γίνεται σφοδρή αντιπαράθεση ανάμεσα στους απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής και τους υπερασπιστές του υφιστάμενου καθεστώτος που κατοχυρώνει την διαχείριση του νερού στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Τα επιχειρήματα υπέρ της Μητσοτακικής "μεταρρύθμισης" είναι το λιγότερο αστεία, και είναι φανερό και στον πλέον αδαή, πως επιχειρείται να δοθεί άλλο ένα φιλέτο κερδοσκοπίας στα χέρια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, κάτι που συμβαίνει παγκόσμια στο πλαίσιο της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού. Απλά η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει την απόφασή της αυτή σταδιακά, κλιμακωτά.
Ωστόσο, από την μεριά των αντιδρώντων, ίσως λόγω υπερβάλλοντος ζήλου και προκειμένου να ενισχύσουν την φαρέτρα τους με πιασάρικα βέλη/επιχειρήματα, ακούγονται και πράγματα αναχρονιστικά, με κορυφαίο το επιχείρημα πως το νερό είναι αγαθό και ως εκ τούτου δεν εμπορευματοποιείται!
Συγχέουν την αναγκαιότητα του να αποφασίζει η Τ.Α. για τα θέματα διαχείρισης των υδάτινων πόρων (ειδικότερα στον τομέα της ύδρευσης), με την διαδικασία που απαιτείται πλέον σε μεγάλους δήμους για την ανόρυξη, επεξεργασία και διανομή του νερού.
Δυστυχώς, είτε μας αρέσει είτε όχι, το νερό έπαψε εδώ και πολλά χρόνια σε δήμους όπως η Πάρος να είναι απλά ένα αγαθό και μετατράπηκε σε προϊόν.
Και μάλιστα βιομηχανικού τύπου προϊόν!
Αυτός άλλωστε ήταν κι ο λόγος ίδρυσης των ΔΕΥΑ, οι οποίες ναι μεν λαμβάνουν υπόψιν την κοινωνική διάσταση της υπηρεσίας που προσφέρουν, αλλά και τυπικά και επί της ουσίας λειτουργούν με κριτήρια επιχειρηματικά!
Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν για παράδειγμα η ΔΕΥΑΠ έχει εμπλακεί σε μια ατέρμονη διαδικασία κατασκευής αφαλατώσεων το κόστος κατασκευής των οποίων φτάνει πλέον τα 4 με 5 εκατομμύρια ευρώ!
Για να μην αναφερθώ στον κύκλο εργασιών της και στους ισολογισμούς της, κατάσταση που ουδόλως συγκρίνεται με τους αλήστου μνήμης καιρούς των κοινοτήτων με τους υδραυλικούς και εθελοντές σαν τον αείμνηστο Βαγγέλη Κόντε (για την Παροικία) να συγκροτούν το "επιτελείο" του τομέα ύδρευσης.
Το συμπέρασμα που συνάγεται λοιπόν είναι, πως για να μπορέσεις ν' αντισταθείς στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, πρέπει να έχεις σαφή και ξεκάθαρη γνώση του πεδίου και να επικαλείσαι την πραγματικότητα, αλλιώς ο πόλεμος που γίνεται επ' αυτού θα είναι χαμένος εκ των προτέρων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου