Μην κακοποιείτε την Ιστορία!

 Στη μακρόχρονη ενασχόλησή μου με την μελέτη της Ιστορίας, άντλησα πολλά και χρήσιμα διδάγματα για το πως πρέπει να προσεγγίζει κανείς τα γεγονότα.

Έμαθα να είμαι πολύ προσεκτικός στην παρατήρηση και μελέτη των γεγονότων και ακόμα προσεκτικότερος στα συμπεράσματά μου γι αυτά.

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 90 ξεκίνησα έναν πολύ αποδοτικό, ωστόσο φοβερά κουραστικό τρόπο ξενάγησης στα κατατόπια της: Εφάρμοσα την μέθοδο της κατ' αντιπαράσταση μελέτης των ιστορικών κειμένων και πηγών, ειδικότερα εκείνων που βρίσκονταν σε διαμετρικά αντίθετες πλευρές.

Αυτό με βοήθησε να ξεπεράσω προηγούμενες αγκυλώσεις και παρανοήσεις, να απορρίψω αληθοφανή συμπεράσματα και με ώθησε σε μια πιο "βαθειά" και αναλυτική διείσδυση στα πράγματα.

Έπειτα λοιπόν από 40 συναπτά χρόνια μελέτης της Ιστορίας, είμαι σε θέση να γνωρίζω όχι μόνο τα γεγονότα, αλλά και τις γενεσιουργές αιτίες που τα παρήγαγαν, χωρίς φτιασιδώματα, απαλλαγμένα από σκοπιμότητες και πάσης φύσεως "πρέπει". 

Είμαι πλέον σε θέση να μην απολυτοποιώ και να μην εξωραϊζω πολιτικά συστήματα, ούτε αντίστοιχα να δαιμονοποιώ άλλα που βρίσκονται στον αντίποδα.

Οι θεωρίες περί του απόλυτου καλού που εκπροσωπούν τα δημοκρατικά πολιτεύματα και του απόλυτου κακού για τα απολυταρχικά μόνο γέλωτα μπορούν να επιφέρουν σε κάποιον με ένα υποφερτό επίπεδο ιστορικής επίγνωσης.

Τα μυθεύματα περί  "ανωτερότητας" των Αρχαίων Ελληνικών πόλεων που διοικούνταν από δημοκρατικά πολιτεύματα, έναντι εκείνων που είχαν αυταρχικά, στην εποχή μας δεν προσφέρονται ούτε καν για χολυγουντιανές παραγωγές ταινιών ψυχαγωγίας.

Το αντίθετο μάλιστα!

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος τόσο των ίδιων των πόλεων, όσο και απέναντι σε εχθρούς, φίλους και συμμάχους τα διέπραξαν δημοκρατικά καθεστώτα.

Σε σχέση με την Αθήνα, το δημοκρατικό πολίτευμα της οποίας κάποιοι ασύγγνωστα εξιδανικεύουν, υπήρξε το πλέον απάνθρωπο και αιματοβαμμένο καθεστώς της Αρχαιότητας!

Αναλογικά συγκρινόμενο, θυμίζει την σύγχρονη "δημοκρατική" Αμερική με τα εκατομμύρια θυμάτων από πολέμους, επεμβάσεις, γενοκτονίες και άλλες αγαθοεργίες, πάντοτε στο όνομα όμως της Δημοκρατίας!!

Πέρα από τα εγκλήματα σε βάρος εχθρών, ή και φίλων και συμμάχων που ήταν "απείθαρχοι" και επέφεραν χιλιάδες αθώους νεκρούς, εξόριστους, δούλους και ερήμωση, η παινεμένη Δημοκρατία, "έφαγε" πλην ενός (του Περικλή που την γλύτωσε λόγω πανδημίας...) όλα τα πλέον ικανά και επιτυχημένα στελέχη της (στρατηγούς, πολιτικούς, καλλιτέχνες, διανοούμενους κ.α) σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. 

Αντίθετα τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, τα χρεώνονται τυραννικά, η ολιγαρχικά καθεστώτα, είτε αυτό αρέσει, είτε δεν αρέσει στους κακοποιητές της ιστορικής αλήθειας...