Πώς να μην δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά;

Του Γ. Σιώζου

Αττίλας 1, Αττίλας 2 και τώρα ένας 3ος Θαλάσσιος αυτή τη φορά, ενώ δεν αποκλείεται να επιχειρήσει και στην «νεκρή πόλη» της Αμμοχώστου.
Ξέφραγο οικόπεδο η Κύπρος, η μία από τις «εγγυήτριες» δυνάμεις, η Ελλάς, μάντρα με υλικά κατεδαφίσεως, φαιό νταμάρι, οδεύει ολοταχώς προς τις κάλπες.
Το εθνικό κέντρο κωφεύει.

Σιγή ασυρμάτου για τα Εθνικά Θέματα, εξορισμένα από τις «συζητήσεις» των Τηλεοπτικών πάνελ των κομμάτων.

Η Κύπρος όχι μόνον κείται μακρά, αλλά αν είναι δυνατόν, να εξαφανισθεί τελείως από τον χάρτη.

Και αυτό, γιατί γνωρίζουν καλά, ότι η μοίρα της Κύπρου είναι συνυφασμένη με αυτήν του Ελληνισμού.

Το εθνικό σεισμικό τόξο Κύπρου, Αιγαίου, Θράκης που εδώ και πολλά χρόνια έχει ενεργοποιήσει ο Τουρκικός επεκτατισμός, επιφέρει τεκτονικά ρήγματα και απειλεί με συρρίκνωση την Ελληνική εδαφική συγκρότηση.

Ένα «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο, θα προκαλέσει «θερμοκρασίες υψικαμίνου», ικανές να «λιώσουν» το φαύλο πολιτικό Ελλαδικό σύστημα.

Κόμματα και πολιτικές εξουσίες, που έχουν συνδέσει την παρουσία τους και την επιβίωσή τους από τους πάτρωνές τους ΗΠΑ και Ε.Ε., προσμένουν ματαίως την υποστήριξή τους, για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Οι Μύθοι του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, της αξιοποίησης των αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, ο περίφημος άξονας με το Ισραήλ, καταρρέουν με πάταγο.

Ενδεικτική είναι η δήλωση του υπουργού Αμύνης, Αποστολάκη.

«Σε μια αναμέτρηση με την Τουρκία, η Ελλάδα θα είναι μόνη της».

Σε αυτήν την Θανάσιμη «μοναξιά», μας καταδίκασαν οι αδιέξοδες πολιτικές ξενόδουλων κυβερνήσεων, οι τυφλές και αντεθνικές συμμαχίες, για την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων.

Ο Λαϊκός παράγοντας εν υπνώσει παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, ελπίζοντας σε έναν «από μηχανής Θεό» που θα βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα.

Οι νέοι αναχωρούν, βλέποντας πως δεν έχουν μέλλον και βεβαίως χωρίς αυτούς και η ίδια η χώρα, δεν έχει μέλλον.

Χώρα γερόντων, πενόμενων συνταξιούχων, ανέργων και «ελαστικά» εργαζόμενων, με αποσαθρωμένη παραγωγική βάση, περιμένει εναγωνίως την άφιξη «επενδυτών» και ελπίζει στην «προστασία» των «Συμμάχων».

Τσίπρας ή Μητσοτάκης, ιδού το Μέγα δίλλημα που η απάντησή του, οδηγεί κατευθείαν στον χορό του Ζαλόγγου.