Υπόθεση δύο ψυχιάτρων…

Καταλονία και ΕΕ, Eldorado και εκδοχές σχιζοφρένειας.

Μήπως μπορείς να βοηθήσεις, καλέ μας ψυχίατρε, εσύ που εξειδικεύτηκες σε θέματα του «κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού»; Μπερδευόμαστε, διάβολε… Η ΕΕ που ωρύεται, μετρώντας παραβιάσεις της «δημοκρατικής τάξης πραγμάτων» στη Βενεζουέλα, είναι …η ίδια; Είναι αυτή που παρακολουθεί ατάραχη την ενεργοποίηση του φρανκισμού στο DNA της ισπανικής, κυβερνώσας δεξιάς; Είναι αυτή που τα βρίσκει όλα «ΟΚ» με τις συλλήψεις στην Καταλονία, την επιδρομή της  εθνοφυλακής στο καταλανικό υπουργείο Οικονομικών, την παρεμπόδιση εκδηλώσεων, την κατάσχεση έντυπου υλικού, τις εφόδους σε γραφεία εφημερίδων, την απόπειρα εκφοβισμού εκατοντάδων δημάρχων;
Τι είπες ευρω-ειδικευμένε μας ψυχίατρε; Ότι «έχουμε μια λογική εξέλιξη των πραγμάτων»; Πως καλό είναι «να θυμηθούμε ότι η ΕΕ, ούτε παλιότερα είχε βγάλει «κιχ», ας πούμε όταν το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας αποφάσιζε να θέσει εκτός νόμου, άρα και να αποκλείσει από τις εκλογές που έγιναν την 1^η Μαρτίου του 2009 στη Χώρα των Βάσκων, αριστερά κόμματα, που αντιπροσώπευαν το 10%, 15% -ενίοτε και παραπάνω- του βασκικού εκλογικού σώματος»; Α, γιατρέ, δεν με βοηθάς επαρκώς. Εγώ σε ρωτάω πώς εξηγείται η σχιζοφρενική «αλά καρτ» δημοκρατική ευαισθησία κι εσύ μου κάνεις αναδρομή στο ιστορικό της σχιζοφρένειας.
Τι είπες; Ότι «συμβαίνει συχνά, στα πολιτικά μορφώματα εν γένει, να είναι άτεγκτα σε θέματα δημοκρατίας όταν κοιτάζουν εκτός των τειχών τους και να κάνουν τις …κουτσουκέλες τους εντός της δικής τους επικράτειας»; Ότι η Βενεζουέλα είναι μακριά, αλλά η Ισπανία μέσα στην ΕΕ»;
Καλά, γιατρέ, δεν σε βρίσκω σε φόρμα… Πριν από όλα, δεν νομίζω ότι είναι απλές «κουτσουκέλες» όσα έχουν γίνει στην ΕΕ. Και προ κρίσης. Αρκεί να θυμηθείς όσα έχουν συμβεί, ας πούμε από το 2005, όταν ακυρώθηκαν τα δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα επειδή υπερίσχυσε το «Όχι» στα δύο που …πρόλαβαν να διεξαχθούν, σε Γαλλία και Ολλανδία, μέχρι σήμερα. Σήμερα που στραπατσάρονται αγρίως δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα στην Ευρώπη, προκειμένου να εφαρμοστούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Άρα το «αλά  καρτ» δεν ορίζεται από το «μέσα ή έξω από τα τείχη».
Να, θυμήθηκε προ ημερών ο Ταγιάνι, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι το ισπανικό Σύνταγμα είναι ιερό, καθ’ ότι όλα τα Συντάγματα, είπε, των χωρών-μελών είναι ιερά. Αυτά είπε για να προειδοποιήσει τους Καταλανούς. Και εγώ ρωτάω; Να υποθέσω ότι η ΕΕ θεωρεί ιερό και το δικό μας Σύνταγμα, που το’ χει κάνει σουρωτήρι; Άσε μην απαντάς, ρητορικό είναι το ερώτημα. Ξέρω, τα πολύ «ιερά», για να διατηρούν την ιερότητά τους, δεν πρέπει να εφαρμόζονται. Πρέπει να παραμένουν υπεράνω υλοποίησης, ειδάλλως φθείρονται. Σαν τι «ιερό» δικαίωμα της απεργίας, ένα πράμα. Τέλος πάντων, θα τα πούμε πάλι κάποια στιγμή, διότι έχω να περάσω κι από ένα συνάδελφό σου, εδώ δίπλα…
Μήπως μπορείς να μας βοηθήσεις, καλέ μας ψυχίατρε, εσύ που εξειδικεύτηκες σε θέματα της μνημονιακής αναπτυξιολογίας; ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φέρνουν στη Βουλή το θέμα της καταστροφικής ρύπανσης στο Σαρωνικό -και καλά κάνουν. Την ίδια στιγμή ωρύονται υπέρ της εξόρυξης στη Χαλκιδική, για τις ολέθριες συνέπειες της οποίας έχουν προειδοποιήσει μύριες όσες επιστημονικές γνωματεύσεις. Υπάρχει καμία ψυχιατρική εξήγηση του φαινομένου να θεωρεί κάποιος απαράδεκτη την πετρελαιοκηλίδα, αλλά αποδεκτή τη διασπορά αρσενικού και καρκίνου;
Άκουγα για ημέρες, γιατρέ, υπουργούς και  βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να λένε στην Eldorado -ή για την Eldorado- πως η Ελλάδα δεν είναι μπανανία. Ταυτοχρόνως η κυβέρνηση έδινε στην Eldorado ακριβώς ό,τι ήθελε η εταιρεία για την Ολυμπιάδα, όπου η εξόρυξη θα έχει τις ίδιες επιπτώσεις. Αλήθεια, μπορούν να υπάρχουν μικρές μπανανίες, ας πούμε κάτι σαν ειδικές οικονομικές μπανανο-ζώνες, σε ευρύτερες περιφέρειες;  Βλέπω τώρα την Eldorado να «μαλακώνει», ασφαλώς επειδή «έγινε το δικό της» στην Ολυμπιάδα -ατόφιο- και προφανώς διότι  έχει σαφείς ενδείξεις πως θα «γίνει το δικό της» και παρακεί. Η Eldorado ανέστειλε, μέχρι νεωτέρας, την απειλή ότι θα κουνήσει μαντίλι,  διότι διαπιστώνει πως η «φοβέρα» της πιάνει τόπο. Ακούω όμως, από κυβέρνηση μεριά, ψιθύρους, όπως «αναγκάσαμε την εταιρεία να υπαναχωρήσει». Τρελαίνομαι εγώ, ή με περνούν άλλοι για τρελό;
Πώς το είπες αυτό, γιατρέ; Ότι «δεν είναι παρά ένα επί μέρους σύμπτωμα»; Ότι «παραπέμπει στο γενικό φαινόμενο που βλέπουμε και με τους δανειστές, δηλαδή να υπακούει η κυβέρνηση στις εντολές τους, τσακίζοντας κόσμο και κοσμάκη, και κατόπιν να χαίρεται επειδή τους στέρησε τη δυνατότητα να μας κακολογήσουν»; Ότι «η Eldorado που λέει “θα μείνουμε” διότι “περνάει το δικό της” είναι σαν τους δανειστές που λένε “η Ελλάδα κάνει προόδους”, προτού σχεδιάσουν τις επόμενες περικοπές»;
Κατανοητό. Και το να θεωρείς πρόοδο τη συνέχιση της αιχμαλωσίας σου, είναι, όντως, το σύνδρομο της Στοκχόλμης; Τι; «Στη μνημονιακή Ελλάδα ισχύει απλώς το σύνδρομο της μπανανίας και κάθε άλλη αναγωγή εξωραΐζει την κατάσταση»; Σαν να σε καταλαβαίνω εσένα, γιατρέ μου. Σαν να σε καταλαβαίνω…
Διονύσης Ελευθεράτος
*Πηγή: prin.gr