Πέρασαν μόλις 7 χρόνια από τότε που για τελευταία φορά -υπό την ιδιότητα του αιρετού- έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου να μετατραπεί η Αλυκή σε ένα αποκρουστικό μόρφωμα τουριστικής νεοπλασίας.
Δυστυχώς όχι μόνο δεν εισακούστηκα, αλλά ακριβώς για αυτή μου την στάση, την ανυποχώρητη στάση απέναντι σε κατεστημένες "λογικές" ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου και σε κάθε είδους νταβατζιλίκια "τιμωρήθηκα" με την καταψήφισή μου στις δημοτικές εκλογές.
Κάποιοι μάλιστα "επένδυσαν" πολιτικά στην δική μου "αποτυχία", φαντασιωνόμενοι πως η απαράδεκτη αυτή κατάσταση θα μπορούσε να κρατηθεί υπό έναν σχετικό έλεγχο, εξασφαλίζοντάς τους ταυτόχρονα την αναγκαία εκλογική στήριξη εκείνων που αποκομίζουν οφέλη από αυτήν.
Η αγωνία μου για την τότε κακή πορεία της κατάστασης και την διαφαινόμενη χειροτέρευσή της, αντί να αποτελέσει αφορμή στοίχισης όλων των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών γύρω από το πρόσωπό μου, χρησίμευσε ως εργαλείο προσωπικής απαξίωσης και ηθικής αμαύρωσής μου από τη μεριά των "πονηρών".
Πέρα από την έρπουσα χυδαιολογία και λοιδορία, έγινα επίσης αποδέκτης συμπεριφορών που ξεφεύγουν κατά πολύ από την όποια -έστω ανορθόδοξη- αντιπαράθεση κι εμπίπτουν αναμφιβόλως στις διατάξεις του ποινικού κώδικα...
Η συνέχεια γνωστή.
Από αυτό εδώ το βήμα συνέχισα την μοναχική πορεία υπεράσπισης των κοινόχρηστων χώρων, όταν Αρμόδιοι και Αριστογείτονες "έκαναν την πάπια" επιτρέποντας την διολίσθηση της κατάστασης προς το χείριστο.
Κι ας είχαν υπάρξει διαμαρτυρίες και καταγγελίες πολλών, πάρα πολλών επισκεπτών, κάποιες μάλιστα από δαύτες δημόσια εκφρασμένες.
Άκρα του τάφου σιωπή...
Και ξαφνικά επήλθε η αφύπνιση!
Πρώτα, πέρυσι με την περίπτωση της τοποθέτησης ομπρελών και ξαπλωστρών από επιχειρηματίες στην κεντρική παραλία της Αλυκής και φέτος με την παραχώρηση άδειας για θαλάσσια σπορ στην παραλία του Αγ. Νικολάου.
Φυσικά είναι θετικό το γεγονός πως επιτέλους υπήρξε αντίδραση, αλλά τίθεται μοιραία το συνακόλουθο ερώτημα: γιατί τόσο καθυστερημένα;
Γιατί χρειάστηκε να περάσει τόσος πολύτιμος χρόνος, να επιδεινωθεί ραγδαία η κατάσταση και στο "παρά ένα" της χαριστικής βολής να αφυπνιστείτε αγαπητοί συμπολίτες;
Γιατί δεν συμπαρασταθήκατε στην προσπάθεια που κατέβαλα να αντιμετωπιστεί ΕΓΚΑΙΡΑ στο αρχικό της στάδιο αυτή η ομολογουμένως ανίατη ασθένεια της αλλοτρίωσης και "απαλλοτρίωσης" του χωριού;
Υ.Γ.
Για τους Αρμόδιους κι Αριστογείτονες που ψάχνονται με τις αδειοδοτήσεις κατόπιν εορτής. το μόνο που έχω να πω απλά, είναι πως δεν υπάρχουν λόγια...
Δυστυχώς όχι μόνο δεν εισακούστηκα, αλλά ακριβώς για αυτή μου την στάση, την ανυποχώρητη στάση απέναντι σε κατεστημένες "λογικές" ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου και σε κάθε είδους νταβατζιλίκια "τιμωρήθηκα" με την καταψήφισή μου στις δημοτικές εκλογές.
Κάποιοι μάλιστα "επένδυσαν" πολιτικά στην δική μου "αποτυχία", φαντασιωνόμενοι πως η απαράδεκτη αυτή κατάσταση θα μπορούσε να κρατηθεί υπό έναν σχετικό έλεγχο, εξασφαλίζοντάς τους ταυτόχρονα την αναγκαία εκλογική στήριξη εκείνων που αποκομίζουν οφέλη από αυτήν.
Η αγωνία μου για την τότε κακή πορεία της κατάστασης και την διαφαινόμενη χειροτέρευσή της, αντί να αποτελέσει αφορμή στοίχισης όλων των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών γύρω από το πρόσωπό μου, χρησίμευσε ως εργαλείο προσωπικής απαξίωσης και ηθικής αμαύρωσής μου από τη μεριά των "πονηρών".
Πέρα από την έρπουσα χυδαιολογία και λοιδορία, έγινα επίσης αποδέκτης συμπεριφορών που ξεφεύγουν κατά πολύ από την όποια -έστω ανορθόδοξη- αντιπαράθεση κι εμπίπτουν αναμφιβόλως στις διατάξεις του ποινικού κώδικα...
Η συνέχεια γνωστή.
Από αυτό εδώ το βήμα συνέχισα την μοναχική πορεία υπεράσπισης των κοινόχρηστων χώρων, όταν Αρμόδιοι και Αριστογείτονες "έκαναν την πάπια" επιτρέποντας την διολίσθηση της κατάστασης προς το χείριστο.
Κι ας είχαν υπάρξει διαμαρτυρίες και καταγγελίες πολλών, πάρα πολλών επισκεπτών, κάποιες μάλιστα από δαύτες δημόσια εκφρασμένες.
Άκρα του τάφου σιωπή...
Και ξαφνικά επήλθε η αφύπνιση!
Πρώτα, πέρυσι με την περίπτωση της τοποθέτησης ομπρελών και ξαπλωστρών από επιχειρηματίες στην κεντρική παραλία της Αλυκής και φέτος με την παραχώρηση άδειας για θαλάσσια σπορ στην παραλία του Αγ. Νικολάου.
Φυσικά είναι θετικό το γεγονός πως επιτέλους υπήρξε αντίδραση, αλλά τίθεται μοιραία το συνακόλουθο ερώτημα: γιατί τόσο καθυστερημένα;
Γιατί χρειάστηκε να περάσει τόσος πολύτιμος χρόνος, να επιδεινωθεί ραγδαία η κατάσταση και στο "παρά ένα" της χαριστικής βολής να αφυπνιστείτε αγαπητοί συμπολίτες;
Γιατί δεν συμπαρασταθήκατε στην προσπάθεια που κατέβαλα να αντιμετωπιστεί ΕΓΚΑΙΡΑ στο αρχικό της στάδιο αυτή η ομολογουμένως ανίατη ασθένεια της αλλοτρίωσης και "απαλλοτρίωσης" του χωριού;
Υ.Γ.
Για τους Αρμόδιους κι Αριστογείτονες που ψάχνονται με τις αδειοδοτήσεις κατόπιν εορτής. το μόνο που έχω να πω απλά, είναι πως δεν υπάρχουν λόγια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου