"ΜΑΝΩΛΑΚΙΕΣ"...

Νάξος, δεκαετία του '80 και θυμάμαι (πάντοτε είχα τη Νάξο σαν δεύτερο σπίτι μου λόγω σογιού)  πως όταν κάποιος ντόπιος ήθελε να αναφερθεί σε ανόητες τοποθετήσεις και πράξεις χωρίς  ταυτόχρονα να προκαλέσει με αθυροστομίες, χρησιμοποιούσε τον όρο, ευγενή όρο ..."Μανωλακίες".
Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός για να πληροφορηθώ, ότι ο όρος αυτός επινοήθηκε για να χαρακτηρίσει τις ακατανόητες επιλογές Γλέζου από τη δεκαετία του 70 κι εντεύθεν.
Και δυστυχώς το σπορ αυτό των τραγικών επιλογών, ο συμπαθής και σεβάσμιος κατά τα άλλα (ωστόσο αφόρητα υπερτιμημένος έναντι χιλιάδων σεμνών και αθόρυβων αγωνιστών που τους ξέχασε και η μάνα τους) και προβεβλημένος αγωνιστής της αριστεράς, φαίνεται να μην το ξέχασε.
Η στάση του στο περιστατικό του Διστόμου το επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά, μπλέκοντας τα σώβρακα με τις γραβάτες, δηλαδή την ατομική ευθύνη στο έγκλημα με την συλλογική, τις κρατικές οντότητες με τις μεμονωμένες ανθρώπινες υπάρξεις.
Και προσέφερε το αναγκαίο ηθικό και πολιτικό άλλοθι στον "απόγονο" των ΝΑΖΙ για να θεατρινίσει τσαλαπατώντας τη μνήμη των σφαγιασθέντων Διστομιτών. 
Ενέργεια που δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση, πολύ περισσότερο από κάποιον που κουβαλάει τον βαρύ και ασήκωτο τίτλο του συμβόλου...