ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ...

Τι σου είναι ο άνθρωπος!
Με αφορμή την πρόκληση από γνωστό και μη εξαιρετέο θύλακα κιτρινισμού, ανακλήθηκαν  στη μνήμη μου σωρεία περιπτώσεων "προσαρμογής" γεγονότων και καταστάσεων .
Και τι δεν θυμήθηκα...
Αν αποτολμούσα, έστω περιληπτικά, να αναφερθώ σε κάθε μια από αυτές, ένας μηνιαίος Αριστοφάνης πιθανόν να μην επαρκούσε.
Θα παραθέσω μονάχα μια ενδεικτική, ενδεικτικότατη του πως "χρησιμοποιείται" η ενημέρωση διαχρονικά από καιροσκόπους (ενίοτε και κερδοσκόπους) του χώρου.

Τέλη δεκαετίας του ΄90 κι εγώ βρίσκομαι "στα κάγκελα" για κάποια σοβαρά προβλήματα της Αγκαιριάς.
Ένα από αυτά είναι και το πρόβλημα του σκουπιδότοπου, πρόβλημα που έχει προσλάβει εφιαλτικές διαστάσεις, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, με το τοξικό νέφος (πλούσιο σε διοξίνες) να σκεπάζει θανάσιμα την περιοχή σε συνθήκες άπνοιας ή ανέμων νοτίων διευθύνσεων
Προσπαθώ πεισματικά να ενεργοποιήσω φίλους και συμπολίτες με τους οποίους συνεργάζομαι στο πλάισιο του Συλλόγου Γονέων με στόχο να διεκδικήσουμε το κλείσιμο της παράνομης χωματερής, πλην όμως ματαίως.
Διατηρώ συνεχή επαφή με πολίτες από άλλες περιοχές της χώρας που αντιμετωπίζουν παρεμφερή προβλήματα και δρουν οργανωμένα σε συλλογικό επίπεδο.
Για την Πάρο και την Αγκαιριά ειδικότερα, για συλλογικότητα φυσικά δε γίνεται λόγος, αφού ακόμη και σε προγραμματισμένη παρέμβαση σε σχετική  με τις παράνομες ανά την Ελλάδα χωματερές ραδιοφωνική εκπομπή, κάποιοι φίλοι που αρχικά είχαν πεισθεί να συμμετάσχουν τελικά με "κρέμασαν" και έμεινα ολομόναχος "εκπρόσωπος" του νησιού.
Την περίοδο εκείνη συγκροτείται ένα άτυπο συντονιστικό από 18 περιοχές της Ελλάδας που αντιμετώπιζαν ανάλογο πρόβλημα και με την υποστήριξη του ΣΚΑΙ κι ενός δημοσιογράφου του (Τσιλιμήδης- ανερχόμενος αστέρας της εποχής) γίνεται συστηματική προβολή του θέματος και φουντώνει ο επικοινωνιακός αγώνας ενάντια στις χωματερές.

Οι πιθανότητες να οδηγηθούμε σε λύση αυξάνονται και μάλιστα σε βαθμό βεβαιότητας μετά την καταδικαστική απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου (1999) για τον Κουρουπητό (Κρήτη) οπότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για το κλείσιμο χωματερών χωρίς πλέον να απαιτείται εκ νέου δικαστική πολύχρονη εμπλοκή και ακροαματική διαδικασία, λόγω δεδικασμένου.
Αρκεί δηλαδή η προσφυγή στην Κομισιόν και μια διοικητικού χαρακτήρα απόφαση, υπόθεση ολίγων ημερών, άντε εβδομάδων στη χειρότερη περίπτωση, δηλαδή...

Στα τοπικά ΜΜΕ, με φωτεινή εξαίρεση το ραδιόφωνο του ΗΧΩ, καμία αναφορά, παρά τις επιστολές που συστηματικά έστελνα προς δημοσίευση.
Μούγκα στη στρούγκα.
Αυτή τη δραστηριότητα ενώ την αγνοούσαν πάμπολλοι συμπατριώτες μου λόγω αποσιώπησης,την πληροφορήθηκε γνωστότατος διαχρονικός μεγαλοπαράγοντας κατοικοεδρεύων εν Αθήναις, ο οποίος επρόκειτο να κατασκευάσει εξοχικό στην περιοχή και την περίοδο εκείνη διατελούσε υποδιοικητής τράπεζας στην οποία εργαζόμουν.
Με δική του πρωτοβουλία και κατόπιν τηλεφωνικής παρακλήσεώς του και τη μεσολάβηση συμπολίτη μας που σήμερα κατέχει θέση στο δημοτικό συμβούλιο, αποστέλλω τα σχετικά με τις ενέργειές μου έγγραφα στο νομικό του σύμβουλο προκειμένου -όπως μου ζήτησε- να γίνει συντονισμένη προσπάθεια για την επίτευξη του σκοπού, που δεν είναι άλλος από το κλείσιμο της επικίνδυνης χωματερής.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά και δεν θα κάνω εκτενέστερη μνεία.
Η χωματερή της Αλυκής τελικά έκλεισε με απόφαση του δημάρχου ΠΡΩΤΗ από όλες του νησιού και φυσικά αν είδατε εσείς καμία αναφορά στα προαναφερθέντα στον τύπο της εποχής, άλλο τόσο είδα εγώ.
Το πλέον όμως αξιοσημείωτο, που πιστοποιεί και το πόσο ζημιογόνα "παιχνιδιάρηδες" είναι κάποιοι άνθρωποι για τον τόπο, αφού παίζουν πολιτικά παιχνίδια στην καμπούρα μας χρησιμοποιώντας υπαρκτά προβλήματα για να σπεκουλάρουν, ήταν η απάντηση εκδότη, παρουσία τρίτων μάλιστα(!) σε οργισμένη ερώτηση που του απηύθυνα σχετικά με το μποϋκοτάζ στις επιστολές μου:
"Δεν τις δημοσιεύω γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμη η περίοδος χάριτος για τον Αργουζή"!!!
Λες κι άλλη έννοια δεν είχα εγώ τότε, παρά να πλήξω το γόητρο του δημάρχου κι όχι να απαλλαγούμε από το καρκινογόνο νέφος.
Δηλαδή κατ΄αυτόν το πρόβλημα ήταν ανύπαρκτο (...) εξαιτίας της προσωρινής ασυλίας που μεγαλόψυχα παρείχε ως εκδότης στη δημοτική αρχή!
Λίγους μήνες μετά την παραπάνω στιχομυθία κι αφού ανέτειλε δειλά-δειλά το άστρο του Μεγάλου Σωτήρα κι αφού επελέγη το πρόβλημα των σκουπιδιών ως άριστο μέσον απαξίωσης της δημοτικής αρχής, άρχισε καταιγισμός (των κινητοποιήσεων συμπεριλαμβανομένων) από σχετικά με τους σκουπιδότοπους δημοσιεύματα.
Η "περίοδος χάριτος" είχε προφανώς εκπνεύσει!
Μαζί της και η Aλήθεια...