Ηχηρό παρών δίνει μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια σιωπής, ο πάλαι ποτέ φέρελπις αυτόκλητος ανανεωτής του τοπικού πολιτικού σκηνικού, Ηλίας Κουντρομιχάλης.
Επέλεξε την πλέον "κατάλληλη" χρονική στιγμή για να επιτεθεί σε πρόσωπα τα οποία κατηγορεί ως υπαίτιους της αδυναμίας να κατέλθει υποψήφιος δήμαρχος το 2010.
Ο μεν Λ.Κοντός, φέρεται ότι απέρχεται οριστικά και αμετάκλητα από τον δημόσιο βίο, ο δε Μ.Κωβαίος εποφθαλμιά το υψηλότερο αξίωμα, αυτό που εκείνος δεν κατάφερε καν να διεκδικήσει τότε.
Αναρωτιέται κανείς, ποιο είναι το κίνητρο αυτής της ετεροχρονισμένης παρέμβασης, με τα όσα βαρύγδουπα καταγγέλει, πλην της ιδιοτελούς και μικρόψυχης στόχευσης να πλήξει ηθικά τους δύο ομοιδεάτες (κυρίως τον δεύτερο), οι οποίοι τον αγνόησαν, όταν εκείνος δρομολογούσε την υποψηφιότητά του;
Ένα είδος αντεκδίκησης, στην πλέον ευαίσθητη φάση της τωρινής προεκλογικής περιόδου, όπου ο ένας εξ αυτών, που είναι και ο κυριότερος αποδέκτης των βελών του, βάλλεται πανταχόθεν για το αμάρτημά του να φιλοδοξεί;
Αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα επιδεχόμενο πολλών ερμηνειών, εντελώς διαφορετικών σε κάθε περίπτωση και για κάθε πλευρά.
Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι η στρεβλή άποψη για τα αυτοδιοικητικά γενικότερα, ειδικότερα δε η ανιστόρητη αντίληψη που τον στοιχειώνει σχετικά με την ταυτότητα της ΕΝΙΑΙΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΑΡΟΥ.
Η παράταξη αυτή σχηματίστηκε μέσα από διαδικασίες ανοιχτές στο σύνολο της κοινωνίας, στελεχώθηκε από πολίτες διαφόρων -όλων καλύτερα- πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων ή και εντάξεων και κατήλθε έχοντας εκτός από την Ιδρυτική διακήρυξη αρχών, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ με ξεκάθαρες θέσεις και προτάσεις για τα τοπικά θέματα.
Ακόμα και ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου προέκυψε από αμεσοδημοκρατική διαδικασία, στην οποία για δικούς τους λόγους δεν μετείχαν οι άλλοι δύο, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή εκείνη φερόμενοι ως διεκδικητές της θέσης αυτής.
Η παράταξη αυτή δεν σχηματίστηκε για να χρησιμοποιηθεί σαν πολιορκητικός κριός της Ν.Δ. ενάντια στον πανίσχυρο πολιτικά Γ.Ραγκούση και την ομάδα του, όπως αφήνεται τεχνηέντως να εννοηθεί.
Αυτό άλλωστε πιστοποιείται ΚΑΙ από το γεγονός, ότι πρωτοκλασάτα στελέχη του ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΎ χώρου, ακόμα και άτομα που αρχικά στήριξαν αυτή την παράταξη, στο τέλος στοιχήθηκαν με τον Γ.Ραγκούση στη συντριπτική νίκη που πέτυχε με το φοβερό ποσοστό του 68%!!
Η παράταξη επίσης διέψευσε και όσους έβλεπαν σ' αυτήν το εργαλείο για τη μεγάλη ρεβάνς...
Η συναίνεση αρχικά και αργότερα η σύμπραξη με την πλειοψηφία δεν προέκυψε από συμφωνία κορυφής με επιτόπια κωλοτούμπα προς τέλος του 2008, όπως αυθαίρετα ισχυρίζεται, αλλά αφενός ως νομοτελειακό γεγονός από την διαπίστωση σε βάθος χρόνου πως οι διαφορές δεν ήταν αγεφύρωτες, αφετέρου δε, από το γεγονός πως η μετακίνηση Ραγκούση προς την κεντρική πολιτική σκηνή, καταλάγιασε τα όποια υφιστάμενα πάθη, βελτιώθηκε θεαματικά το κλίμα, εξέλιπαν οι δεσποτικές συμπεριφορές εντός κι εκτός δημοτικού συμβουλίου κι ο δημόσιος βίος επικεντρώθηκε στα ουσιώδη, στα πραγματικά προβλήματα του τόπου.
Η αντίληψη περί τα κοινά ως μια αρένα προσωπικής διαπάλης και κομματικής κατίσχυσης, τον οδηγεί και σε άλλου είδους εξομολογήσεις, με κορυφαία αυτήν της αποκάλυψης του παρασκηνίου και των δολιχοδρομιών της περιόδου 2010.
Η αξιοπιστία των προσώπων και των παρατάξεων κρίνεται όχι από τις διακηρύξεις και τις προθέσεις, αλλά από τις αποφάσεις και τις πράξεις.
Κανείς από αυτούς που μετείχαν ή εξακολουθούν και μετέχουν σε παρασκήνια και αυλικές συνωμοσίες, εμφανιζόμενοι ωστόσο για ευνόητους λόγους σε ενεστώτα χρόνο προς τα έξω ως "ακομμάτιστοι", "ανεξάρτητοι", "αδέσμευτοι", "ρηξικέλευθοι" και "ανατρεπτικοί" δεν δικαιούται να κλαψουρίζει εκ των υστέρων για την αδικοχαμένη παρθενιά της πολιτικής.
Γιατί, τότε η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι ως δράμα, αλλά ως κακόγουστη φάρσα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου