Αν και το κείμενο αυτό συντάχθηκε στις 26.11.2013, παρέμεινε ως προσχέδιο στην αρχειοθήκη μας και δεν δημοσιεύθηκε μέχρι σήμερα, θέλοντας ν΄αποφύγουμε τον κίνδυνο να χαρακτηριστούμε ως υπονομευτές των κινητοποιήσεων για την επίλυση των προβλημάτων του Κ.Υγείας.
Το δημοσιεύουμε σήμερα ετεροχρονισμένα και αποκτά ιδιαίτερη αξία υπό το φως των εξελίξεων στο Συντονιστικό και το φυλλορρόημα της όλης προσπάθειας, μετά και τις ένδοξες και νικηφόρες μάχες, χωρίς καμία προσθήκη ή αφαίρεση, αυτούσιο.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Διανύουμε αισίως τον τρίτο χρόνο κινητοποιήσεων για το Κ.Υ. Πάρου και το έλλειμμα ξεκάθαρου στρατηγικού σχεδιασμού, είναι από καιρό τώρα καταφανές στο Συντονιστικό.
Κραυγαλέα επιβεβαίωση των ισχυρισμών μας, αποτελεί η απόφαση για διενέργεια δημοψηφίσματος τον Φλεβάρη του 2014 με θέμα-στόχο την οργάνωση απεργίας στο νησί .
Αλήθεια, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο φθοροποιός για τον επιδιωκόμενο σκοπό, είναι η παρατεταμένη "επαγρύπνηση" των παριανών πολιτών, πόσες απογοητεύσεις γεννά η εναλλαγή προσδοκίας-διάψευσης και πόσα αδιέξοδα δημιουργεί η λογική της ατέρμονης διαπραγμάτευσης με τα τροϊκανά εντεταλμένα κυβερνητικά όργανα;
Γιατί η πρόταση αυτή δεν υιοθετήθηκε ένα ή ακόμη και δύο χρόνια νωρίτερα;
Ή αν το θέλετε διαφορετικά, γιατί δεν υλοποιείται άμεσα, εντός το πολύ ενός μήνα;
Μήπως γιατί δεν είναι "ώριμος" ο παριανός λαός να ακολουθήσει;
Και ποιος το αποφάσισε αυτό εξ ονόματός του;
Κι αν τότε δεν ήταν ώριμος, γιατί να έχει "σιτέψει" η πολιτική του σκέψη μέσα σε τρεις μήνες και να θελήσει να συγκρουστεί κατά μέτωπο με τις πολιτικές και τους πολιτικούς που τον εξαθλιώνουν;
Πιστεύει κανείς στο Συντονιστικό ότι αυτές οι παραδοχές είναι καινοφανείς στην Ελληνική πραγματικότητα;
Αναλόγου φυράματος σαθρά και άτοπα επιχειρήματα χρησιμοποιεί η συνθηκολογημένη συνδικαλιστική ηγεσία της χώρας (ΓΣΕΕ, Ομοσπονδίες, Σωματεία κλπ) προκειμένου να ναρκοθετήσει εκ των έσω τους απεργιακούς αγώνες, τους οποίους κατά τα άλλα εξαγγέλλει και έχει καταφέρει να ακολουθούν ολοένα και λιγότεροι εργαζόμενοι κάθε νέα φορά.
Και ξέρετε γιατί; Γιατί με τη μέθοδο αυτή εδραιώνεται η πεποίθηση του "δεν βγαίνει τίποτα"αφού κάθε απεργιακή κινητοποίηση το μόνο που καταφέρνει όπως και όταν οργανώνεται είναι η απώλεια εισοδήματος για τους μετέχοντες σε αυτήν.
Εξαντλεί δηλαδή οικονομικά και ηθικά όσους μετέχουν, αποθαρρύνει και όσους ταλαντεύονται.
Από τον μνημονιακό Μάιο του 2010, ξέρετε πόσες ημέρες απεργιακού αγώνα έχουν σωρευτεί στο ενεργητικό της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας;
Πάνω από 30!! Και φυσικά καμίας κυβέρνησης δεν ίδρωσε το αυτάκι, αφού 24ωρες, 48ωρες ή και πενθήμερες ακόμη μεμονωμένες-κλαδικές απεργίες δεν αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την επιβίωσή της.
Σκεφτείτε αντίστροφα αν αυτές οι 30 τόσες μέρες ήταν συνεχόμενες και γενικές-πανεργατικές, πόσο αποτελεσματικά θα λειτουργούσαν.
Καμία κυβέρνηση όσο ξεπουλημένη και να ήταν, δεν θα άντεχε τέτοιας ή και λίγο μικρότερης διάρκειας απεργιακή γενικευμένη κινητοποίηση.
Έτσι λοιπόν αποφασίσατε δημοψήφισμα τον Φλεβάρη και σε περίπτωση θετικής απόφασης των Παριανών, η απεργία πότε και με ποια διάρκεια εκτιμάτε πως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί;
Τον Μάρτιο, τον Απρίλιο, ή τον Μάιο, περίοδο έναρξης της τουριστικής περιόδου, με ότι αυτό συνεπάγεται για το ομόψυχο της προσπάθειας;
Αν ο χρόνος που απαιτείται για την οργάνωση δημοψηφίσματος είναι τρεις μήνες, πόσος εκτιμάτε πως απαιτείται για την οργάνωση της απεργίας, που είναι πολύ δυσκολότερη και απαιτητικότερη διαδικασία και προϋποθέτει υψηλότερο επίπεδο αγωνιστικής εγρήγορσης και αποφασιστικότητας;
Να πούμε καλό καλοκαίρι;
Θέλουμε να πιστεύουμε πως όλοι όσοι συναποτελούν το Συντονιστικό επιδιώκουν η προσπάθεια αυτή να έχει αίσιο τέλος.
Ελπίζουμε να λάβουμε στοιχειοθετημένες απαντήσεις κι όχι κραυγές και αναθέματα...
Το δημοσιεύουμε σήμερα ετεροχρονισμένα και αποκτά ιδιαίτερη αξία υπό το φως των εξελίξεων στο Συντονιστικό και το φυλλορρόημα της όλης προσπάθειας, μετά και τις ένδοξες και νικηφόρες μάχες, χωρίς καμία προσθήκη ή αφαίρεση, αυτούσιο.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Διανύουμε αισίως τον τρίτο χρόνο κινητοποιήσεων για το Κ.Υ. Πάρου και το έλλειμμα ξεκάθαρου στρατηγικού σχεδιασμού, είναι από καιρό τώρα καταφανές στο Συντονιστικό.
Κραυγαλέα επιβεβαίωση των ισχυρισμών μας, αποτελεί η απόφαση για διενέργεια δημοψηφίσματος τον Φλεβάρη του 2014 με θέμα-στόχο την οργάνωση απεργίας στο νησί .
Αλήθεια, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο φθοροποιός για τον επιδιωκόμενο σκοπό, είναι η παρατεταμένη "επαγρύπνηση" των παριανών πολιτών, πόσες απογοητεύσεις γεννά η εναλλαγή προσδοκίας-διάψευσης και πόσα αδιέξοδα δημιουργεί η λογική της ατέρμονης διαπραγμάτευσης με τα τροϊκανά εντεταλμένα κυβερνητικά όργανα;
Γιατί η πρόταση αυτή δεν υιοθετήθηκε ένα ή ακόμη και δύο χρόνια νωρίτερα;
Ή αν το θέλετε διαφορετικά, γιατί δεν υλοποιείται άμεσα, εντός το πολύ ενός μήνα;
Μήπως γιατί δεν είναι "ώριμος" ο παριανός λαός να ακολουθήσει;
Και ποιος το αποφάσισε αυτό εξ ονόματός του;
Κι αν τότε δεν ήταν ώριμος, γιατί να έχει "σιτέψει" η πολιτική του σκέψη μέσα σε τρεις μήνες και να θελήσει να συγκρουστεί κατά μέτωπο με τις πολιτικές και τους πολιτικούς που τον εξαθλιώνουν;
Πιστεύει κανείς στο Συντονιστικό ότι αυτές οι παραδοχές είναι καινοφανείς στην Ελληνική πραγματικότητα;
Αναλόγου φυράματος σαθρά και άτοπα επιχειρήματα χρησιμοποιεί η συνθηκολογημένη συνδικαλιστική ηγεσία της χώρας (ΓΣΕΕ, Ομοσπονδίες, Σωματεία κλπ) προκειμένου να ναρκοθετήσει εκ των έσω τους απεργιακούς αγώνες, τους οποίους κατά τα άλλα εξαγγέλλει και έχει καταφέρει να ακολουθούν ολοένα και λιγότεροι εργαζόμενοι κάθε νέα φορά.
Και ξέρετε γιατί; Γιατί με τη μέθοδο αυτή εδραιώνεται η πεποίθηση του "δεν βγαίνει τίποτα"αφού κάθε απεργιακή κινητοποίηση το μόνο που καταφέρνει όπως και όταν οργανώνεται είναι η απώλεια εισοδήματος για τους μετέχοντες σε αυτήν.
Εξαντλεί δηλαδή οικονομικά και ηθικά όσους μετέχουν, αποθαρρύνει και όσους ταλαντεύονται.
Από τον μνημονιακό Μάιο του 2010, ξέρετε πόσες ημέρες απεργιακού αγώνα έχουν σωρευτεί στο ενεργητικό της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας;
Πάνω από 30!! Και φυσικά καμίας κυβέρνησης δεν ίδρωσε το αυτάκι, αφού 24ωρες, 48ωρες ή και πενθήμερες ακόμη μεμονωμένες-κλαδικές απεργίες δεν αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την επιβίωσή της.
Σκεφτείτε αντίστροφα αν αυτές οι 30 τόσες μέρες ήταν συνεχόμενες και γενικές-πανεργατικές, πόσο αποτελεσματικά θα λειτουργούσαν.
Καμία κυβέρνηση όσο ξεπουλημένη και να ήταν, δεν θα άντεχε τέτοιας ή και λίγο μικρότερης διάρκειας απεργιακή γενικευμένη κινητοποίηση.
Έτσι λοιπόν αποφασίσατε δημοψήφισμα τον Φλεβάρη και σε περίπτωση θετικής απόφασης των Παριανών, η απεργία πότε και με ποια διάρκεια εκτιμάτε πως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί;
Τον Μάρτιο, τον Απρίλιο, ή τον Μάιο, περίοδο έναρξης της τουριστικής περιόδου, με ότι αυτό συνεπάγεται για το ομόψυχο της προσπάθειας;
Αν ο χρόνος που απαιτείται για την οργάνωση δημοψηφίσματος είναι τρεις μήνες, πόσος εκτιμάτε πως απαιτείται για την οργάνωση της απεργίας, που είναι πολύ δυσκολότερη και απαιτητικότερη διαδικασία και προϋποθέτει υψηλότερο επίπεδο αγωνιστικής εγρήγορσης και αποφασιστικότητας;
Να πούμε καλό καλοκαίρι;
Θέλουμε να πιστεύουμε πως όλοι όσοι συναποτελούν το Συντονιστικό επιδιώκουν η προσπάθεια αυτή να έχει αίσιο τέλος.
Ελπίζουμε να λάβουμε στοιχειοθετημένες απαντήσεις κι όχι κραυγές και αναθέματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου