Στην εποχή μας πλέον, όλα είναι εικόνα.
Η εικόνα καθορίζει το περιεχόμενο σε κάθε τι, παραποιώντας όχι σπάνια, έντεχνα την πραγματικότητα.
Πουλώντας "εικόνα" διάφορα σούργελα, γνωστοί ως ινφλουένσερς, βγάζουν το παντεσπάνι τους εις υγείαν των κορόϊδων-ακολούθων τους.
Ακόμα και η πολιτική όμως, έχει μετατοπιστεί από το πεδίο της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης στο πεδίο της επικοινωνίας.
Σημασία δεν έχει τι προτείνεις ή τι πράττεις εφόσον κυβερνάς, αλλά το πως το σερβίρεις.
Κοντολογίς, αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι αυτό καθαυτό το περιβαλλόμενο, αλλά το περιτύλιγμα.
Η πιο νοσηρή εκδοχή της σύγχρονης εικονολατρείας όμως, είναι η "ανάγκη", η τεχνητή ανάγκη της προβολής.
Ο ευρέως διαδεδομένος στις τάξεις των πολιτικών πιθηκισμός έχει οδηγήσει τα πράγματα σε μια άνευ προηγουμένου λατρεία της προβολής, της εικόνας.
Η μόλυνση με τον ιό της προβολής έχει επεκταθεί εδώ και αρκετά χρόνια και στον Δήμο Πάρου, με τους εκάστοτε αιρετούς να αισθάνονται την ανάγκη "προβολής" του νησιού, γενικώς και αορίστως.
Και λέω γενικώς και αορίστως, διότι έχει καταστεί ηλίου φαεινότερον πως η Πάρος ουδεμία ανάγκη προβολής έχει (εδώ και τουλάχιστον μια εικοσαετία) και κάθε φορά που αυτό συμβαίνει μάλλον αφορά στους διοικούντες, αφού αποτελεί υπαρξιακή ανάγκη γι αυτούς η οιαδήποτε προβολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου