Είναι βαρύς ο πόνος όταν καλείσαι να διαχειριστείς την απώλεια ανθρώπων, με τους οποίους σε συνδέει κάτι παραπάνω από την απλή συνύπαρξη και συγκατοίκηση στον ίδιο τόπο.
Είναι απίστευτα δύσκολο να μπορέσεις να φανείς ψύχραιμος και αντικειμενικός στην κρίση σου γι αυτούς.
Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν αυτή αφορά εμβληματικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες όπως ο Κώστας Ροκονίδας.
Πήρε κι αυτός την άγουσα προς τις "αιωνίους μονάς", ακολουθώντας τ' αχνάρια του έτερου φίλου -και εξίσου χαρισματικής προσωπικότητας- Σωτήρη Καστρουνή που μας άφησε 8 μήνες πριν.
Πολλά θα μπορούσε να παραθέσει κανείς για το αποτύπωμα που άφησε πίσω του ο Κώστας.
Αυτό το καθήκον ανήκει σε άλλους. Που ήδη το εκπληρώνουν. Εκείνο που θα υπογραμμίσω ως κατακλείδα, είναι η αταλάντευτη προσήλωσή του στην ιδεολογία του και η ανυποχώρητη αγωνιστικότητά του για την τελική νίκη της και την Ριζική Αλλαγή προς έναν πιο δίκαιο και ανθρώπινο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου