Ο βρώμικος ανθρωπισμός των ιμπεριαλιστών...

Giannis Athanasiadis

Το κόλπο είναι παλιό από την εποχή του Κάστρο, του Αλιέντε, μέχρι τη Λιβύη, τις ροζ επαναστάσεις, τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, και γενικά τις... χώρες της λατινικής Αμερικής

Υπάρχει ας πούμε μια χώρα που ο εξαθλιωμένος της λαός, παίρνει τον εθνικό της πλούτο στα χέρια του ή που τέλος πάντων αποφασίζει να ασκεί όπως δικαιούται, ανεξάρτητη οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Αυτό όμως δεν αρέσει στις ΗΠΑ και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της.

Της κάνουν εμπάργκο σε τροφές, μηχανήματα και φάρμακα (ενίοτε όπου βολεύει και σε καύσιμα).

Ο λαός αρχίζει και ανησυχεί.

Τότε κατεβαίνουν οι αστοί και οι λακέδες τους σε διαδήλωση διαμαρτυρίας.

Αμέσως μετά πλακώνουν οι αγανακτισμένοι οπλοφόροι.

Η κυβέρνηση αποτρέπει αυτές τις "αυθόρμητες" διαδηλώσεις.

Αυτό διογκώνεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και χαρακτηρίζεται δικτάτορας ο εκλεγμένος πρόεδρος - πρωθυπουργός.

Το εμπάργκο γίνεται τώρα αποκλεισμός και ωμή παρέμβαση στη χώρα.

Ο λαός τρομοκρατημένος λεηλατεί τα σουπερμάρκετ.

Κάποιοι φοβούμενοι την εξέλιξη φεύγουν σε διπλανές χώρες που "πρόθυμα" διαχειρίζονται τα κονδύλια από τις διάφορες "ανθρωπιστικές" οργανώσεις.

Εικόνες χάους μεταδίδονται από τα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο.

Κάπου εκεί έρχεται ο νεοφιλελές "χάσκας" να σου ανεβάσει φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα από το στημένο χάος και να σου μιλήσει για αποτυχημένα κοινωνικά μοντέλα και πόσο σπουδαία ελευθερία παρέχει η κοινωνία των ιδιωτών και των αγορών.

(Δηλαδή επειδή δεν θέλεις να χρησιμοποιούν το σπίτι σου και την κρεβατοκάμαρα σου όπως θέλουν αυτοί, σου απαγορεύουν να βγεις και να ψωνίσεις ελεύθερα. Και ενώ σε έχουν με άδειο ψυγείο και αποκλεισμένο για να προσφέρεις την εργασία σου. Βγαίνουν και ανακοινώνουν στα ΜΜΕ (που είναι δικά τους), ότι το μοντέλο να έχεις δικό σου σπίτι απέτυχε).

Ακολουθούν βέβαια ψηφίσματα από διάφορες διεθνείς οργανώσεις που καταδικάζουν την συγκεκριμένη κυβέρνηση για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τελειώνει με κατάληψη της εξουσίας από τους αντιφρονούντες, διάλυση του κοινωνικού κράτους, και επαναφορά της συντεταγμένης με τα Αμερικανικά συμφέροντα πολιτικής.

Με θύμα όπως πάντα το λαό.

Αυτό το κόλπο (μέχρι ώρας) δεν έπιασε μόνο στην Κούβα που παρά το εμπάργκο μισού αιώνα, χάρη στην συμμετοχή του λαού κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να αναγνωριστούν διεθνώς το σύστημα υγείας και παιδείας της.

Σκεφτείτε να μην την είχαν και σε αποκλεισμό!

Και στην Βενεζουέλα από την περίοδο του Τσάβες, και τώρα με το Μαδούρο, παρακολουθούμε με αγωνία το σενάριο να εξελίσσεται.

Όσο παλιό είναι το κόλπο άλλο τόσο παλιά είναι και η βλακεία που δέρνει τους φοβισμένους από τα ΜΜΕ και την προπαγάνδα, δυτικούς λαούς.

Αυτοί οι λαοί αγωνίζονται για την εθνική τους ανεξαρτησία και έχουν δικαίωμα να αποφασίσουν οι ίδιοι πως θα προχωρήσουν στην εσωτερική λειτουργία του κράτους τους και δεν έχουν καμία δουλειά οι διάφοροι σωτήρες και οι λακέδες τους να παρεμβαίνουν στις αποφάσεις τους με αθέμιτους τρόπους όπως το εμπάργκο, οι αποκλεισμοί και οι επεμβάσεις.

sibilla