Αν και πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια ύπαρξης αυτού εδώ του ιστoλoγίου, με λύπη διαπιστώνω ότι κάποιοι -ευτυχώς λίγοι- φίλοι δεν έχουν αντιληφθεί -δυστυχώς ακόμη- τον λόγο ύπαρξης και λειτουργίας του.
Ο Αριστοφάνης ως συλλογικό εγχείρημα αρχικά και ως προσωπικό βήμα παρέμβασης στη συνέχεια, υπάρχει για να υπηρετεί δύο συγγενή μεταξύ τους πράγματα: την αλήθεια και το δημόσιο συμφέρον.
Πάντα μέσα από την οπτική και τις προσλαμβάνουσες των/του διαχειριστών/τή του εννοείται.
Δεν γεννήθηκε για προσωπικές πολιτικές στοχεύσεις, ούτε για επαγγελματική αποκατάσταση κανενός...
Άλλωστε, όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι επισκέπτες δεν υπήρξε η παραμικρή διαφήμιση/προβολή του ιδρυτή του ακόμη κι όταν εκείνος ήταν υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές του 2010.
Δεν υπάρχει για να χαϊδεύει αυτιά και να σέρνεται δίκην κολαούζου πίσω από οιαδήποτε "αφεντικά"...
Δεν ενδιαφέρεται για αναγνώριση από κατεστημένες και καθεστωτικές κλίκες, ούτε προσβλέπει σε συνεργασίες με άνομα συμφέροντα.
Από την άποψη αυτή λοιπόν, μόνο θλίψη προκαλεί η ελαφρόμυαλη ανάλυση -αυτών των ελαχίστων- που φαντασιώθηκαν έναν Αριστοφάνη, άχρωμο, άοσμο, ανώδυνο και βολικό για το σύστημα, επιδιδόμενο σε ανούσιες και σαχλές δημόσιες σχέσεις...
Ο Αριστοφάνης ως συλλογικό εγχείρημα αρχικά και ως προσωπικό βήμα παρέμβασης στη συνέχεια, υπάρχει για να υπηρετεί δύο συγγενή μεταξύ τους πράγματα: την αλήθεια και το δημόσιο συμφέρον.
Πάντα μέσα από την οπτική και τις προσλαμβάνουσες των/του διαχειριστών/τή του εννοείται.
Δεν γεννήθηκε για προσωπικές πολιτικές στοχεύσεις, ούτε για επαγγελματική αποκατάσταση κανενός...
Άλλωστε, όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι επισκέπτες δεν υπήρξε η παραμικρή διαφήμιση/προβολή του ιδρυτή του ακόμη κι όταν εκείνος ήταν υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές του 2010.
Δεν υπάρχει για να χαϊδεύει αυτιά και να σέρνεται δίκην κολαούζου πίσω από οιαδήποτε "αφεντικά"...
Δεν ενδιαφέρεται για αναγνώριση από κατεστημένες και καθεστωτικές κλίκες, ούτε προσβλέπει σε συνεργασίες με άνομα συμφέροντα.
Από την άποψη αυτή λοιπόν, μόνο θλίψη προκαλεί η ελαφρόμυαλη ανάλυση -αυτών των ελαχίστων- που φαντασιώθηκαν έναν Αριστοφάνη, άχρωμο, άοσμο, ανώδυνο και βολικό για το σύστημα, επιδιδόμενο σε ανούσιες και σαχλές δημόσιες σχέσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου