Γκρίζα ζώνη τα νησιά του Αιγαίου για την Ελλάδα

Μια απλή περιοδεία στα μεγάλα νησιά του Αιγαίου δίπλα στις τουρκικές ακτές, σου προσφέρει την πραγματική εικόνα μιας τραγικής κατάστασης. Τα νησιά αυτά, όπως η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος έως τα Δωδεκάνησα που δέχτηκαν και δέχονται τον κύριο όγκο των πληθυσμιακών ροών από την Τουρκία, ουσιαστικά είναι πια μια γκρίζα ζώνη για την Ελλάδα.

Τι σημαίνει γκρίζα ζώνη; Γκρίζα ζώνη είναι μια περιοχή με αμφισβητούμενη κυριαρχία, ή τουλάχιστον με αδιευκρίνιστη δικαιοδοσία. Αυτό συνέβαινε και συμβαίνει - τουλάχιστον από την εποχή των Ιμίων το 1996 - σε πολλές από τις βραχονησίδες του Αιγαίου. Η Τουρκία με τετελεσμένα αρνείται να αναγνωρίσει την κυριαρχία της Ελλάδας σε πλήθος βραχονησίδων.

Από τη μεριά τους οι κυβερνήσεις της Ελλάδας απάντησαν όλα αυτά τα χρόνια με ένα "μορατόριουμ" κυριαρχίας. Με άλλα λόγια η επίσημη Ελλάδα απέχει από την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στις αμφισβητούμενες περιοχές, προκειμένου η Τουρκία να σταματήσει τις προκλήσεις. Με τους μεγάλους εταίρους και συμμάχους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ να ασκούν πιέσεις για μεγαλύτερο ενδοτισμό της Ελλάδας.

Φυσικά, όποιος δεν είναι φύσει και θέση ραγιάς, γνωρίζει ότι ποτέ στην ιστορία για κανένα κράτος ή έθνος στον κόσμο δεν βγήκε σε καλό ο ενδοτισμός. Έτσι φτάσαμε πλέον στο Αιγαίο οι περιοχές αμφισβητούμενης κυριαρχίας, είτε δικαιοδοσίας να αφορούν πλέον και στα μεγάλα κατοικημένα νησιά πλησίον της τουρκικής ακτής.

Στα νησιά αυτά κουμάντο κάνει ένα ολόκληρο παρακράτος. Το παρακράτος των ξένων δυνάμεων ασφαλείας (FRONTEX) και ένα πλήθος Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που ξοδεύουν εκατομμύρια δολάρια χωρίς κανένας να γνωρίζει από πού προέρχονται, ή για πού προορίζονται.

Ας τα πιάσουμε ένα-ένα. Οι ξένες δυνάμεις ασφαλείας της FRONTEX, που όλο και αυξάνουν στα νησιά με πρόσχημα την αντιμετώπιση του προσφυγικού, ξεκίνησαν ανύποπτα. Στην αρχή της κρίσης περιορίζονταν σε δράσης εντοπισμού και αναχαίτισης των φουσκωτών, ή άλλων σκαφών με τα οποία το οργανωμένο δουλεμπόριο εκ Τουρκίας μεταφέρει μαζικά ανθρώπους. Έτσι η δράση της FRONTEX αφορούσε στη συνεργασία κυρίως με το λιμενικό σώμα στον έλεγχο των ροών από Τουρκία.

Σήμερα, οι ξένες δυνάμεις ασφαλείας έχουν τη δυνατότητα ελέγχων στο σύνολο του νησιού. Όχι μόνο στη θαλάσσια περιοχή, αλλά παντού. Το πρόσχημα πάντα το ίδιο, ο εντοπισμός προσφύγων και μεταναστών. Κι έτσι έχουν τη δυνατότητα να στήνουν μπλόκα στο οδικό δίκτυο για να ελέγχουν τα οχήματα των ελλήνων πολιτών, να κάνουν ένοπλες περιπολίες σε πόλεις και χωριά, κοκ..

Κι όλα αυτά με φύλλο συκής τη συνοδεία από Έλληνα αστυνομικό. Με βάση ποιούς νόμους οι ξένες δυνάμεις ασφαλείας ασκούν τέτοια δικαιώματα πάνω σε εθνική επικράτεια; Με κανέναν. Απλά με εντολές των υπουργών και της κυβέρνησης προς τις τοπικές αρχές. Μάλιστα οι δυνάμεις αυτές έχουν το δικαίωμα όχι μόνο να φέρουν όπλα, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις. Αρκεί να τις συνοδεύει Έλληνας αστυνομικός.

Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει κρούσμα σύλληψης Ελλήνων πολιτών, αλλά τι θα γίνει αν κάποιος Έλληνας πολίτης αρνηθεί τον έλεγχο από αυτές τις ξένες δυνάμεις ασφαλείας; Ουδείς γνωρίζει. Ούτε καν οι υπεύθυνοι της Ελληνικής αστυνομίας.

Να θυμίσουμε εδώ ότι κανείς ξένος δεν έχει το δικαίωμα ελέγχου σε Έλληνες πολίτες, ακόμη και με συνοδεία Ελλήνων αστυνομικών. Ο έλεγχος αυτός - με οποιαδήποτε πρόφαση - συνιστά βάναυση παραβίαση των βασικών ατομικών δικαιωμάτων του Έλληνα πολίτη. Ενώ για τον αστυνομικό που συνοδεύει τους ξένους συνιστά βάναυση παραβίαση του όρκου του στο Σύνταγμα και στην έννομη τάξη της χώρας.

Κανείς - το ξαναλέμε, κανείς! - δεν μπορεί να αναγκάσει Έλληνες πολίτες να δεχθούν έλεγχο από ξένες δυνάμεις ασφαλείας, ακόμη κι αν συνοδεύονται από Έλληνες αστυνομικούς. Εκτός κι αν η χώρα μας τελεί υπό κατοχή. Πράγμα που συμβαίνει, γιατί μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί η δράση των ξένων δυνάμεων ασφαλείας.

Πολύ περισσότερο όταν η παρουσία και η δράση αυτών των ξένων δυνάμεων ασφαλείας δεν προβλέπονται από νόμους του κράτους, αλλά από αδιαφανείς συμφωνίες του παρασκηνίου εκτός Ελλάδος.

Το τραγικό είναι ότι τα κρούσματα ελέγχου σε Έλληνες πολίτες όχι μόνο συμβαίνουν, αλλά πληθαίνουν. Η δικαιολογία που τις θέλει να είναι νομότυπες γιατί δήθεν οι ξένες δυνάμεις ασφαλείας συνοδεύονται από Έλληνες αστυνομικούς, μπορεί να ισχύει μόνο για χώρες που δεν ασκούν εθνική κυριαρχία.

Μάλιστα στη Μυτιλήνη εν ενεργεία στελέχη των ενόπλων δυνάμεων μας κατήγγειλαν ότι οι δυνάμεις της FRONTEX σταμάτησαν για έλεγχο στρατιωτικά οχήματα. Ήθελαν να διαπιστώσουν μήπως και στα οχήματα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων κρύβονταν πρόσφυγες ή μετανάστες. Βέβαια, όποιος έχει εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία γνωρίζει πολύ καλά ότι δικαίωμα τέτοιου ελέγχου δεν έχει ούτε καν η ελληνική αστυνομία. Παρ' όλα αυτά οι ξένες δυνάμεις ασφαλείας δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Προφανώς για να δείξουν ότι τα νησιά τουλάχιστον τελούν υπό την δική τους δικαιοδοσία. Μαζί και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Όπως είναι φυσικό ουδείς γνωρίζει, ούτε κανείς είναι αρμόδιος προκειμένου να μας ενημερώσει για τον αριθμό των ξένων δυνάμεων ασφαλείας που δρουν πάνω στα νησιά, αλλά και στην θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου. Κανείς δεν γνωρίζει τι μέσα και τι οπλισμό φέρουν αυτές οι δυνάμεις.

Το λέμε αυτό γιατί μας έκανε εντύπωση που στη Λέσβο είδαμε να περιπολούν οχήματα των ξένων δυνάμεων ασφαλείας - χωρίς διακριτικά FRONTEX - με πολύ εξελιγμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό στρατιωτικού τύπου. Όταν ρωτήσαμε ειδικούς μας είπαν ότι πρόκειται για εξοπλισμό ηλεκτρονικού εντοπισμού, που κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για ηλεκτρονικό πόλεμο. Δηλαδή δημιουργία παρασίτων σε ραντάρ, κοκ.

Κι όλα αυτά είναι μόνο η μια πλευρά του παρακράτους που ουσιαστικά ελέγχει τα νησιά. Η άλλη πλευρά του παρακράτους είναι οι ΜΚΟ. Πλήθος τέτοιων υποτίθεται εθελοντικών οργανώσεων ασκούνται σε σαφάρι προσφύγων και μεταναστών. Εκατομμύρια δολάρια δαπανώνται χωρίς κανείς να γνωρίζει από πού προέρχονται. Οι "εθελοντές" έχουν τα πάντα πληρωμένα σε καλά ξενοδοχεία, διαθέτουν εξοπλισμό που θα ζήλευαν οι δυνάμεις του λιμενικού σώματος και φυσικά αμοιβές που θα ζήλευαν οι πολλοί.

Μάλιστα οι ΜΚΟ προσφέρουν θέσεις εργασίας και σε Έλληνες τις περισσότερες περιπτώσεις με πολύ καλές αμοιβές, που δύσκολα βρίσκει κανείς σε άλλη δουλειά. Έτσι έχουν δημιουργήσει μια αληθινή βιομηχανία, όπου βρίσκουν δουλειά ακόμη και Έλληνες, ενώ επωφελούνται και ορισμένοι επιχειρηματίες από τις τοπικές οικονομίες.

Με το χτύπημα του τουρισμού, ο οποίος φέτος στα νησιά αυτά υπέστη καθίζηση έως και 60%, μαζί με το άνευ προηγουμένου μαράζωμα - συνέπεια της γενικότερης μνημονιακής πολιτικής - μην ξαφνιαστεί κανένας αν η βιομηχανία που στήνουν οι ΜΚΟ απομείνει μία από τις πιο προσοδοφόρες δραστηριότητες. Είναι κι αυτό ένα μέσο για να εθιστεί ο Έλληνας στο γεγονός ότι τα μεγάλα νησιά του Αιγαίου δεν του ανήκουν πια. Είναι μια γκρίζα ζώνη, που άλλοι κάνουν κουμάντο με πρόσχημα τις ελληνικές αρχές.

Δημοσιεύτηκε στο kontranews, 11/9/2016

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ