O "άγνωστος κόσμος" του Βελεντζείου Ιδρύματος

Στην υπερτριακονταετή ιστορία του, το Βελέντζειο ίδρυμα σπάνια απετέλεσε αντικείμενο ενασχόλησης για την Παριανή κοινωνία.
Τις ελάχιστες αυτές φορές που συνέβη, η προκληθείσα ένταση υπήρξε ιδιαίτερα υψηλή, στην περίπτωση μάλιστα εμπλοκής του στην υπόθεση "αγορά υγειονομικού αεροπλάνου" εκκωφαντική!
Έγινε αφορμή για σφοδρή πολιτική σύγκρουση ανάμεσα σ' εκείνους που στήριζαν την κίνηση αυτή και σ'εκείνους που εξέφραζαν διαφορετική σκέψη και προβληματισμό.

Το ίδρυμα αυτό συστάθηκε κατ΄απαίτηση-επιθυμία ενός εκλιπόντος συμπολίτη μας να προσφέρει στους "αδύνατους" Παριανούς και Αντιπαριώτες συγκεκριμένες υπηρεσίες με συγκεκριμένους όρους και προυποθέσεις.
Κατά πόσο αυτή η αρχική επιθυμία ικανοποιείται και υλοποιείται είναι μια άλλη ιστορία...
Αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, είναι το γεγονός, ότι το εν λόγω ίδρυμα λειτουργεί μακρυά από το φως της δημοσιότητας, μακρυά από τα "αδιάκριτα" βλέμματα των παριανών πολιτών, στο όνομα και για χάρη των οποίων υποτίθεται πως υπάρχει!!!
Η εντύπωση που δίνει προς τα έξω το εκάστοτε Δ.Σ. μάλιστα, είναι μιας κλειστής λέσχης "μυστηρίου", όπου τα όποια θέματα, οι όποιες αποφάσεις των συνεδριάσεων και οι όποιες ενέργειες, δεν δημοσιοποιούνται στα τοπικά ΜΜΕ (εξαιρουμένης της υπόθεσης του αεροσκάφους) και σε κάθε περίπτωση τις αγνοεί η συντριπτική πλειοψηφία, για να μην πούμε το σύνολο των πολιτών.

Ο αδιαφανής, σχεδόν συνομωτικός, τρόπος λειτουργίας αυτού του ιδρύματος, συνιστά κατά τη γνώμη μας τεράστιο ηθικο-πολιτικό θέμα για τον τόπο.
Οι συνεδριάσεις του θα έπρεπε να γίνονται σε δημόσιο χώρο, με δυνατότητα παρέμβασης τουλάχιστον για τους φορείς του νησιού, αν όχι για κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη.
Οι ισολογισμοί του, κατά την ίδια λογική, θα έπρεπε να δημοσιεύονται ανελλιπώς στις τοπικές εφημερίδες.
Το Δ.Σ. πιστεύουμε πως οφείλει να ενημερώνει επίσημα το δημοτικό συμβούλιο, κυρίαρχο όργανο του Παριανού λαού, σε τακτά χρονικά διαστήματα για την δραστηριότητά του και να δέχεται τις εισηγήσεις του, πάντοτε στο πλαίσιο που επιβάλλει η φύση της αποστολής του.
Έτσι θα αισθανθούμε όλοι ως δική μας υπόθεση το Βελέντζειο και όχι ως πεδίο ισόβιας ενασχόλησης ολίγων "εκλεκτών"...