Τα όσα συνταρακτικά και κοσμογονικά συμβαίνουν τα δύο τελευταία χρόνια στον δύσμοιρο αυτό τόπο, λογικά θα έπρεπε να έχουν οδηγήσει τον λαό, τους Έλληνες πολίτες σε εξέγερση.
Εξέγερση με διπλό στόχο:
1) την απαλλαγή της χώρας από τα σκουπίδια που την κυβερνούν και τα αφεντικά τους,
2) την εγκαθίδρυση ενός στέρεου και γνήσιου δημοκρατικού πολιτεύματος, βασισμένου πάνω σε ένα δίκαιο, παραγωγικό και οικολογικό πρότυπο οικονομικής δημιουργίας και ανάπτυξης.
Υπήρξαν δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, κατά τις οποίες οριακά και με το ζόρι αποτράπηκε κάτι τέτοιο.
Η πρώτη ήταν τον Ιούνιο και η άλλη τον Οκτώβριο (26-28) του 2011.
Και στις δύο, το σύστημα βρήκε τον τρόπο του, αξιοποίησε τις "εφεδρείες" του και ξεπέρασε ασφαλώς την κρίση, με απόληξη το τερατούργημα της "κυβέρνησης" Παπαδήμ(ι)ου...
Ενώ συμβαίνουν λοιπόν τα αδιανόητα, η Αριστερά περί άλλα τυρβάζει...
Η εμμονή σε λογικές "εσωτερικού" ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, ιδεολογικής "καθαρότητας" και πολιτικής "ηγεμονίας" κατακερματίζουν τον χώρο, επιτείνουν την σύγχυση και στερούν στους πολίτες την ευκαιρία-δυνατότητα να εντοπίσουν διέξοδο και λύση στα αβάσταχτα προβλήματά τους.
Οι τραγικές πολιτικές εξελίξεις θα έπρεπε να έχουν ωθήσει τις αριστερές ηγεσίες σε αναδίπλωση και επανεξέταση της μέχρι τούδε στάσης και πορείας τους.
Η μοναδική δυνατότητα να κτυπηθεί ο εσμός της διαπλεκόμενης αλητοκρατίας, είναι να αναπτυχθεί ένα δυνατό και συντεταγμένο λαϊκό κίνημα, στη βάση πολιτικών συμπτώσεων και συγκλίσεων και όχι ιδεολογικής και φιλοσοφικής ταύτισης, όπως αξιώνει η ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία δείχνει να είναι εγκλωβισμένη στη καρακοσμάρα της...
Εμείς αναγνωρίσαμε και εκθειάσαμε το γεγονός της απόλυτης δικαίωσης των θέσεων αυτού του ιστορικού κόμματος για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν αναγνωρίζουμε όμως και δεν δεχόμαστε το "μουλάρωμά" του, που κοστίζει στην Ελλάδα δάκρυα και αίμα, να αρνείται συμπράξεις και συνεργασίες για την απαλλαγή της χώρας από την τυραννία των αγορών. Και μετά βλέπουμε...
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιληφθεί, επιτέλους, την διαφορά μεταξύ ενός κινήματος διαμαρτυρίας και ενός κόμματος με προγραμματικό κυβερνητικό λόγο, φυσικά με στόχο να υπηρετηθούν τα λαϊκά συμφέροντα...
Για τα καμώματα της Κουβελοπαρέας τι να πεί κανείς.
Στο χέρι τους είναι να αποδείξουν, πως δεν αποτελούν μαξιλαράκι της εξουσίας για ανίερα παιχνίδια της επόμενης μέρας του ΠΑΣΟΚ...
Οι Οικολόγοι, μάλλον πρέπει να εννοήσουν πως η πολιτική δεν έχει σχέση με εκθέσεις ιδεών και ατέρμονες παραθέσεις φιλοσοφικών αναλύσεων.
Η απαίτηση του ΤΩΡΑ είναι να σώσουμε την χώρα!
Δεν είναι να καταγράψει το κάθε αριστερό μαγαζάκι αύξηση της εκλογικής του πελατείας κι αυτή για ελάχιστο χρόνο, ωσότου το σύστημα εφεύρει νέες μεθόδους για την συρρίκνωση και επαναφορά της στην προτέρα κατάσταση...
Αλλοιώς, θα πρέπει οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και αναγκαστικά θα το κάνουν χωρίς σοφούς καθοδηγητές, χωρίς μικροκομματικές λογικές, χωρίς προσωπικές υστεροβουλίες και μακροπρόθεσμες ιδιοτελείς στοχεύσεις...
Εξέγερση με διπλό στόχο:
1) την απαλλαγή της χώρας από τα σκουπίδια που την κυβερνούν και τα αφεντικά τους,
2) την εγκαθίδρυση ενός στέρεου και γνήσιου δημοκρατικού πολιτεύματος, βασισμένου πάνω σε ένα δίκαιο, παραγωγικό και οικολογικό πρότυπο οικονομικής δημιουργίας και ανάπτυξης.
Υπήρξαν δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, κατά τις οποίες οριακά και με το ζόρι αποτράπηκε κάτι τέτοιο.
Η πρώτη ήταν τον Ιούνιο και η άλλη τον Οκτώβριο (26-28) του 2011.
Και στις δύο, το σύστημα βρήκε τον τρόπο του, αξιοποίησε τις "εφεδρείες" του και ξεπέρασε ασφαλώς την κρίση, με απόληξη το τερατούργημα της "κυβέρνησης" Παπαδήμ(ι)ου...
Ενώ συμβαίνουν λοιπόν τα αδιανόητα, η Αριστερά περί άλλα τυρβάζει...
Η εμμονή σε λογικές "εσωτερικού" ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, ιδεολογικής "καθαρότητας" και πολιτικής "ηγεμονίας" κατακερματίζουν τον χώρο, επιτείνουν την σύγχυση και στερούν στους πολίτες την ευκαιρία-δυνατότητα να εντοπίσουν διέξοδο και λύση στα αβάσταχτα προβλήματά τους.
Οι τραγικές πολιτικές εξελίξεις θα έπρεπε να έχουν ωθήσει τις αριστερές ηγεσίες σε αναδίπλωση και επανεξέταση της μέχρι τούδε στάσης και πορείας τους.
Η μοναδική δυνατότητα να κτυπηθεί ο εσμός της διαπλεκόμενης αλητοκρατίας, είναι να αναπτυχθεί ένα δυνατό και συντεταγμένο λαϊκό κίνημα, στη βάση πολιτικών συμπτώσεων και συγκλίσεων και όχι ιδεολογικής και φιλοσοφικής ταύτισης, όπως αξιώνει η ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία δείχνει να είναι εγκλωβισμένη στη καρακοσμάρα της...
Εμείς αναγνωρίσαμε και εκθειάσαμε το γεγονός της απόλυτης δικαίωσης των θέσεων αυτού του ιστορικού κόμματος για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν αναγνωρίζουμε όμως και δεν δεχόμαστε το "μουλάρωμά" του, που κοστίζει στην Ελλάδα δάκρυα και αίμα, να αρνείται συμπράξεις και συνεργασίες για την απαλλαγή της χώρας από την τυραννία των αγορών. Και μετά βλέπουμε...
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιληφθεί, επιτέλους, την διαφορά μεταξύ ενός κινήματος διαμαρτυρίας και ενός κόμματος με προγραμματικό κυβερνητικό λόγο, φυσικά με στόχο να υπηρετηθούν τα λαϊκά συμφέροντα...
Για τα καμώματα της Κουβελοπαρέας τι να πεί κανείς.
Στο χέρι τους είναι να αποδείξουν, πως δεν αποτελούν μαξιλαράκι της εξουσίας για ανίερα παιχνίδια της επόμενης μέρας του ΠΑΣΟΚ...
Οι Οικολόγοι, μάλλον πρέπει να εννοήσουν πως η πολιτική δεν έχει σχέση με εκθέσεις ιδεών και ατέρμονες παραθέσεις φιλοσοφικών αναλύσεων.
Η απαίτηση του ΤΩΡΑ είναι να σώσουμε την χώρα!
Δεν είναι να καταγράψει το κάθε αριστερό μαγαζάκι αύξηση της εκλογικής του πελατείας κι αυτή για ελάχιστο χρόνο, ωσότου το σύστημα εφεύρει νέες μεθόδους για την συρρίκνωση και επαναφορά της στην προτέρα κατάσταση...
Αλλοιώς, θα πρέπει οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και αναγκαστικά θα το κάνουν χωρίς σοφούς καθοδηγητές, χωρίς μικροκομματικές λογικές, χωρίς προσωπικές υστεροβουλίες και μακροπρόθεσμες ιδιοτελείς στοχεύσεις...
Αριστοφάνη διάβασε την Νάντια Βαλαβάνη στον Αντιπάριο και μετά τα λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον το κείμενο της Νάντιας, αυτές που δεν γνωρίζουμε είναι οι δικές σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τήν ανακοίνωση Λ.συσπείρωσης/παρινός τυπος τι λες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρούμε τουλάχιστον ατυχή και βαθύτατα υποκριτική την ανακοίνωση αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πολιτικό πλαίσιο μιας συνεργασίας-σύμπραξης αριστερών κομμάτων με στρατηγικό στόχο τη σωτηρία μιας χώρας, καθορίζεται και υλοποιείται στη βάση της ισότιμης ενεργού παρουσίας όλων των πλευρών στο εγχείρημα, άρα συλλογικής συνευθύνης για την επιτυχία ή αποτυχία του εγχειρήματος.
Η περίπτωση της Δανίας, η οποία παρουσιάζει τεράστιες ιστορικές (ποιοτικές και ποσοτικές) διαφορές (συγκρίνουμε τα σώβρακα με τις γραβάτες) σε σχέση με την Ελλάδα (ποιό κοινωνικό κράτος να καταρρεύσει στην Ελλάδα, ή ποιό ιστορικό βάθος τύπου ΕΑΜ διαθέτει η Δανία π.χ.), δεν αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν, αλλά αντικείμενο σοβαρής μελέτης προς εξαγωγή χρήσιμων πολιτικών συμπερασμάτων.
Η αναζήτηση άλλοθι εντός κι εκτός Ελλάδας για την αποφυγή συγκρότησης ενός ευρύτατου αντιμνημονιακού κινήματος,με στόχο την ανάληψη της εξουσίας για την προάσπιση των λαϊκών-εθνικών συμφερόντων, δεν αποτελεί το καταλληλότερο εργαλείο για συγκάλυψη της μεγαλομανούς ψευδαίσθησης-στόχευσης της ηγεσίας του ΚΚΕ για ηγεμονία στο χώρο, αδιαφορώντας ψυχρά για τις συνέπειες που έχει κάθε λεπτό παραμονής στην εξουσία της δοτής ψευδοκυβέρνησης των δοσιλόγων.
Αν πάρουμε μάλιστα τοις μετρητοίς την απίθανη εκείνη δήλωση Παπαρήγα περί "μη επιθυμίας του ΚΚΕ να αναλάβει την εξουσία σε περίπτωση που του δινόταν σήμερα η ευκαιρία, λόγω...υπονόμευσης των κεφαλαιοκρατών, από την πρώτη κιόλας ημέρα", τότε το συμπέρασμα που αβίαστα βγαίνει είναι πως το ενδιαφέρον του κόμματος αυτού εστιάζεται σε μεταφυσικό επίπεδο, θέτοντας ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την κυβερνησιμότητά του, την ως εκ θαύματος μετατροπή της καπιταλιστικής Ελλάδας σε επίγειο σοσιαλιστικό παράδεισο, χωρίς συλλογικό αγώνα, χωρίς κοινή δράση, χωρίς την συμμετοχή των αριστερών κομμάτων, κινημάτων και άλλων μορφών κοινωνικής αυτοοργάνωσης-παρέμβασης.
Προτιμά, επιλέγει και εφαρμόζει την τακτική του φουρνάρη-του γνωστού γνωμικού, ο οποίος φοβούμενος μη κάψει τα ψωμιά του, αντί να ζυμώσει, κοσκίνιζε επί μήνες το αλεύρι του, πεθαίνοντας στο τέλος από την πείνα...
Συμφωνούμε στην διάγνωση και για το ιδεολογικό ΄μουλάρωμα΄ του ΚΚΕ των άλλων αριστερών δυνάμεων και των συγχυσμένων- οργισμένων πολιτών. Σωστή η προσέγγιση του συντεταγμένου λαϊκού κινήματος αλλά μόνο στη βάση θάλεγα των κοινωνικών συμπτώσεων και συγκλήσεων. Όχι πολιτικών γιατί αυτοί που χθές , προχθές και σήμερα ασκούν την πολιτική είναι υπόλογοι στην συλλογική συνείδηση των πολιτών για : Αδιαφορία, Αμέλεια, Ανεπάρκεια, έλλειψη ηθικής αντίστασης και Διαφθορά. Δεν κάνουν αυτοί κουμάντο. Άλλοι διαφεντεύουν τις φαμίλιες μας το βιός μας , το μέλλον μας : Οι διεθνείς συντεταγμένες δυνάμεις του χρηματοοικονομικού κατεστημένου θεατού και αθέατου από τους απλούς πολίτες. Φαντάροι χωρίς λοχίες και λοχαγούς εναντίον στρατηγών τι τύχη έχουν στο πόλεμο αυτό που βιώνουμε ; Απ΄την άλλη όταν σήμερα οι εκλογές είναι σε απόσταση πολιτικής αναπνοής ποιός χρόνος απομένει για να πάρουν οι πολίτες την κατάσταση στα χέρια τους που είτε είναι κοντά ή τους τάχουνε ΄κόψει ΄;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα εμείς οι απλοί πολίτες ακουγόμαστε σαν Κασσάνδρες αλλά αυτό τουλάχιστο μας κρατά ενεργούς. Ευχαριστώ για την φιλοξενία και καλή χρονιά.
Αγαπητέ 11:24!Όταν αναφερόμαστε σε "πολιτικές συγκλίσεις", εννοούμε συγκλίσεις στη βάση πολιτικών αρχών και στόχων και όχι συγκλίσεις πολιτικών προσώπων γενικώς και αορίστως ή και με μοναδικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας, δηλαδή συγκλήσεις, που ναι μεν είναι ομόηχο, αλλά σηματοδοτεί ριζικά διαφορετικά πράγματα και σε ηθικό και σε πολιτικό επίπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για την παρέμβασή σου -ο χώρος αυτός άλλωστε, σταθερά φιλοξενεί κάθε άποψη- και αντευχόμαστε !!!