Η κυριαρχία του μπουφέ...

*Έγινε κανόνας πια στην Πάρο:
Πολιτισμός είναι ότι έχει σχέση με μασαμπούκα και οικονομικό νταραβέρι!
Μπουφέδες και παζάρια.
Το δίπτυχο της πολιτιστικής άνθησης!
Παρεμπιπτόντως ενδέχεται η μουσική, ίσως τα εικαστικά, μπορεί και το θέατρο!

Το καλοκαίρι κάθε τρεις και λίγο κάποιο τσιμπουσάκι, πότε με σουβλάκια, πότε με προκατ-τυροζαμπονοσπανακοπιτάκια, πότε με χταποδάκι και γοπάκι, πάντοτε με άφθονη σούμα και ποταμούς κρασιού, υπό τους ήχους του βιομηχανοποιημένου ψευτονησιώτικου σκυλοτράγουδου του στυλ "αγαπώ μια πιτσιρίκα"...
Εκεί η συμμετοχή σπάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ.
Αν τολμήσεις να φέρεις στο νησί έναν σημαντικό καλλιτέχνη, ξελιγώνεσαι για να βγάλει τα έξοδά της η εκδήλωση.
Ευτυχώς που υπάρχουν κι οι επισκέπτες...

Η μόδα δεν αφήνει απ' έξω ούτε τα Χριστούγεννα, εορταστική περίοδο με υψηλή πνευματική απαίτηση-στόχευση:
Παζάρια και κόντρα παζάρια έχουν πάρει τη θέση σοβαρών και περιεκτικών σε μηνύματα και αξίες εκδηλώσεων, εκδηλώσεων που ανεβάζουν το πήχη της πνευματικότητας και δεν συμβάλλουν απλώς στην (αναγκαία οπωσδήποτε) ενίσχυση κάποιων πολιτιστικών, αθλητικών κ.α. κοινωνικών φορέων, ή στη διάθεση (θεμιτή κι αυτή) απλώς για χαβαλέ...

Η ανάπτυξη που έχει επισυμβεί τα τελευταία 20 χρόνια στον τομέα της μουσικής παιδείας στη Πάρο, λογικά θα μας επέτρεπε να στήνουμε μουσικές εκδηλώσεις με ντόπιους συντελεστές σχεδόν κάθε εβδομάδα!!
Κι αν σας φαίνεται υπερβολικό αυτό, σκεφτείτε με τι μέσα και με ποιους ανθρώπους διοργανώνονταν συναυλίες παλαιότερα, τότε που η μουσική παιδεία ήταν άγνωστη λέξη στο νησί και πολυτελής αυτοαπασχόληση για ελάχιστους ημιμαθείς ρομαντικούς...

Ας σκεφτούμε λιγάκι πόσο κοστίζει σήμερα η μουσική παιδεία (είτε στο πλαίσιο της Δημοτικής σχολής μουσικής, είτε ιδιωτική), πόσα άτομα την ακολουθούν και ας αποτολμήσουμε έναν απολογισμό, μια αποτίμηση του βαθμού πρόσληψης του όποιου αποτελέσματος προκύπτει εξ αυτής από την κοινωνία.
Πενιχρό, πενιχρότατο μέχρι ανυπαρξίας!!
Και δυστυχώς αυτό οφείλεται σε μια παρεξηγημένη αντίληψη περί πολιτισμού και προτεραιοτήτων.
Σε καμιά περίπτωση στην έλλειψη διάθεσης ή στην ανικανότητα των ανθρώπων του πενταγράμμου!

Οι δυνατότητες για ανάπτυξη( προϋπόθεση) του μουσικού πολιτισμού και διάχυσής του(στόχος) στην κοινωνία είναι τεράστιες!
Κάτι ανάλογο ισχύει και για άλλες μορφές καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Ας ελπίσουμε πως η παρουσία και δράση ανθρώπων όπως ο Ορφέας (εξ Ολλανδίας) θα λειτουργήσει ως σημείο αναφοράς και παραδειγματισμού για κείνους που έτσι κι αλλιώς υπηρετούν το χώρο!!