Η εξαγγελία αυτή σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ένα χρόνο πριν (Σεπτέμβριος 2006) ανακοινώθηκε προσφορά γης εκ μέρους του κ. Γ. Μπιζά (εκπροσώπου της δωρήτριας κ.Χαμάρτου) προκειμένου να κατασκευαστεί ΕΚΕΙ νοσοκομείο, άνοιγε διάπλατα τον δρόμο για την επίτευξη του στόχου, τον οποίο -θα το επαναλάβω- ελάχιστοι μέχρι τότε υποστήριζαν με θέρμη και αφοσίωση.
Παράλληλα με τα "κτιριακά" ο Δ.Αβραμόπουλος είχε άμεσα δρομολογήσει την σύνταξη και έγκριση του Οργανισμού του νοσοκομείου, ενέργεια γραφειοκρατικού μεν, ουσιαστικού όμως περιεχομένου και εξαιρετικά χρονοβόρα, έτσι ώστε να συμπέσει χρονικά με τα εγκαίνια των εγκαταστάσεων.
Κι εκεί που περιμέναμε το επόμενο βήμα αναφορικά με το κατασκευαστικό, αίφνης προκύπτει πρόβλημα καταλληλότητας του εν λόγω οικοπέδου έκτασης θυμίζω 30(!) στρεμμάτων γειτνιάζον μάλιστα με το νέο αεροδρόμιο...
Ταυτόχρονα και χωρίς κανείς να μου έχει δώσει μέχρι σήμερα πειστική απάντηση σε σχέση με την σκοπιμότητα αυτής της "μεταστροφής", εμφανίζεται από το πουθενά η Ι.Μ.Λογγοβάρδας, προσφέροντας κτήμα έκτασης 16 στρεμμάτων (8 για το κτίριο +8 για ίδια εκμετάλλευση) για την ανέγερση νοσοκομείου, προσφορά που απετέλεσε αντικείμενο ενασχόλησης τους επόμενους μήνες, κυρίως λόγω σφοδρής αντίδρασης που προκάλεσε σε περιοίκους οι οποίοι αμφισβητούσαν ακόμη και την κυριότητα της μονής επί του ακινήτου!
Αυτή η μεταστροφή κατά την ταπεινή μου γνώμη απετέλεσε καταλύτη των αρνητικών εξελίξεων για την τύχη του έργου.
Η κατάσταση περιεπλάκη λίγους μήνες μετά, όταν πληροφορήθηκα την πρόθεση κάποιου άγνωστου σε μένα κυρίου Χασιώτη, η κατοικία του οποίου συνορεύει με το "προσφερόμενο" οικόπεδο, να προβεί σε ασφαλιστικά μέτρα, θέτοντας εν αμφιβόλω την κατασκευή του νοσοκομείου.
Τότε σε ανοικτή επιστολή που απέστειλα σε όλα τα ΜΜΕ απευθύνθηκα στον κύριο Χασιώτη ζητώντας του να μην προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια που θα αποτελούσε τροχοπέδη για το καλό τέλος του έργου.
Ο κ.Χασιώτης μόλις πληροφορήθηκε το περιεχόμενο της επιστολής μου, προσήλθε στην τράπεζα ζητώντας μου συνάντηση προκειμένου να γνωριστούμε και να με πείσει για το δίκιο των ισχυρισμών του, όπως προεξόφλησε.
Η συνάντηση αυτή έγινε στο προαύλιο του χώρου τέχνης "Ανεμόμυλος" στην Αγκαιριά κατά τα μέσα Ιουλίου παρουσία και των δυο συζύγων μας και το αποτέλεσμα ήταν να πείσω τον συνομιλητή μου να μην προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια νομικής φύσεως που θα εμπόδιζε την πορεία της υπόθεσης.
Κι αυτό παρά το γεγονός ότι σχεδόν σε όλες του τις αιτιάσεις (ιδιοκτησιακό, απαγορευτική κλίση οικοπέδου, οδική πρόσβαση, κλπ.) σύμφωνα με την παράθεση στοιχείων κι επιχειρημάτων με έπεισε πως είχε δίκιο!!
Τα υπόλοιπα είναι λίγο ως πολύ γνωστά .
Το φθινόπωρο του 2009 η ΝΔ έχασε τις εκλογές και πέρασε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έδωσε καμία συνέχεια στην υπόθεση η οποία μοιραία "κόλλησε" στις εξαγγελίες.
Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, όταν ο κορυφαίος υπουργός καταγόμενος από το νησί μας ουδέποτε πίστεψε στην αναγκαιότητα ενός νοσοκομείου και -αυτό είναι και το σπουδαιότερο- τίποτα δεν έπραξε εν τέλει για την απόκτησή του;
Και η τοπική αυτοδιοίκηση της Πάρου, από κοντά όλοι οι συλλογικοί φορείς και σύμπασα η τοπική κοινωνία επέδειξαν απίστευτη αδράνεια και αδιαφορία;
Η Σαντορίνη -το πρότυπό μας λόγω αεροσκάφους θυμίζω στα θέματα υγείας- αργά και μεθοδικά και παρά το γεγονός πως μπήκε λίγο μετά από την Πάρο στο κάδρο του ενδιαφέροντος Αβραμόπουλου, σήμερα απολαμβάνει των υπηρεσιών ενός υπερσύγχρονου νοσοκομείου, με προοπτικές για περαιτέρω επέκταση και βελτίωση.
Την ίδια ώρα η Πάρος των χαμηλών προσδοκιών σε θέματα ζωτικής* σημασίας, της ηττοπάθειας και της σκοπιμότητας τρέχει και δεν φτάνει προκειμένου να κρατήσει όρθιο ένα Κέντρο Υγείας το οποίο μέχρι λίγους μήνες πριν υφίστατο ως τέτοιο μόνο κατ όνομα.
Κι ευτυχώς στο θέμα αυτό τα έχει καταφέρει...
*Ας αποτολμήσουμε την σύγκριση με την πρεμούρα για το νέο αεροδρόμιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου