Μόλις χθες σε τηλεοπτικό σταθμό εθνικής εμβέλειας "έπαιξε" ένα ρεπορτάζ ξεχωριστού ενδιαφέροντος για την ευρύτερη περιοχή μας.
Αφορούσε στο Νοσοκομείο της Σαντορίνης.
Το νοσοκομείο αυτό -πραγματικό κόσμημα- παρέχει σημαντικό αριθμό ιατρικών ειδικοτήτων και καλύπτει μεγάλη γκάμα αναγκών του πληθυσμού σε θέματα εξετάσεων, χειρουργείων, τοκετών κλπ.
Και υπογραμμίζω, τονίζω τον όρο ξεχωριστού ενδιαφέροντος, γιατί αν για την Σαντορίνη που απολαμβάνει πλέον υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας αποτελεί μια θετική πραγματικότητα, για μας εδώ στην Πάρο θα έπρεπε ν' αποτελέσει αφορμή προβληματισμού.
Προβληματισμού και μάλιστα σοβαρού, διότι ενώ βρεθήκαμε το 2007 μπροστά στην ανέλπιστη ανοιχτοχεριά της κυβέρνησης Καραμανλή (επί υπουργίας Αβραμόπουλου) να κατασκευάσει νοσοκομείο στην Πάρο, η ευκαιρία αυτή χάθηκε (για τα επόμενα πολλά χρόνια) και οι ευθύνες δυστυχώς είναι πολύ μεγάλες και αφορούν πολλούς.
Μα πάνω απ' όλα αφορούν όλους εμάς ως κοινωνικό σώμα για την αδράνειά μας, την αμέλειά μας και την ευπιστία μας.
Θυμίζω πως βρισκόμαστε στο τέλος μιας χρονικής περιόδου στη διάρκεια της οποίας έχει απογειωθεί η φανατίλα σχετικά με την "προτεραιότητα" να αγοραστεί το -αγνοούμενο εδώ και χρόνια- υγειονομικό αεροπλανάκι, το οποίο λανσάρεται ως ο προστάτης άγγελος κάθε παριανού και κάθε επισκέπτη σε θέματα υγείας.
Ως αξιοζήλευτο πρότυπο επικοινωνείται, προβάλλεται η Σαντορίνη(!) με το αεροπλανάκι γνωστού ιδιωτικού ιδρύματος.
Η άφιξή του παραμονές δημοτικών εκλογών του 2006 συνιστά κορυφαίο γεγονός προεκλογικού εντυπωσιασμού των ιθαγενών ψηφοφόρων.
Όποιος εκφράζει δημόσια τον σκεπτικιτισμό του για το εγχείρημα και μάλιστα διατείνεται πως αλλού πρέπει να αναζητηθεί η εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας, αυτομάτως μπαίνει στη μαύρη λίστα των "Εχθρών της Πάρου", σχεδόν επικηρύσσεται!
Και ο υποφαινόμενος το έκανε ουκ ολίγες φορές και με πάμπολλους τρόπους, δημόσιες ομιλίες, άρθρα σε εφημερίδες, ραδιοφωνικές παρεμβάσεις, κλπ.
Κι εξ αυτού του λόγου συμπεριελήφθη στον εξόχως "τιμητικό" αυτόν κατάλογο.
Αλλά τι προηγήθηκε της εξαγγελίας Κωνσταντόπουλου;
Υπήρξε παρελθόν κι αν ναι ποιο ήταν αυτό;
Η αφετηρία βρίσκεται στη δημιουργία του Συλλόγου Φίλων Στήριξης Κ.Υ. Πάρου, προ εικοσαετίας περίπου, ιδρυτικό στέλεχος του οποίου υπήρξα και μέλος του Δ.Σ. για τα επόμενα έξη χρόνια.
Ο σύλλογος αυτός συγκροτήθηκε για δυο βασικούς λόγους.
Ο ένας καθαρά λειτουργικός, αφού ως ενδιάμεσος με το Κ.Υγείας φορέας, θα μπορούσε να αποδέχεται χρηματικές ενισχύσεις και κάθε είδους δωρεά, τα οποία σε διαφορετική περίπτωση οδηγούνταν απευθείας στο νοσοκομείο Σύρου.
Ο δεύτερος διεκδικητικός που στόχευε στην ολοένα βελτιούμενη και ογκούμενη παροχή υπηρεσιών υγείας στο νησί.
Στη διαμόρφωση λοιπόν του διεκδικητικού πλαισίου, πρότεινα/εισηγήθηκα την ένταξη του στόχου να παλέψουμε για τη δημιουργία νοσοκομείου στο νησί, πρόταση η οποία αν και αρχικά θεωρήθηκε μαξιμαλιστική, στην συνέχεια -σε ρητορικό τουλάχιστον επίπεδο- προβάλλονταν έστω και χωρίς ιδιαίτερη αποφασιστικότητα.
Στην πρώτη απολογιστική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στον "Αρχίλοχο", είχα την ευθύνη παρουσίασης του απολογισμού και της στοχοθέτησης του συλλόγου, θέματα που κατέγραψα σ' ένα εκτενέστατο και αναλυτικότατο κείμενο είκοσι περίπου σελίδων, το οποίο απέσπασε επαίνους και συγχαρητήρια μαζί με την ομόθυμη απαίτηση να εκδοθεί σε μπροσούρα και να διανεμηθεί στους κατοίκους του νησιού, κάτι το οποίο ουδέποτε υλοποιήθηκε, επισήμως άγνωστο γιατί...
Ο προσωπικός μου αγώνας για το ΟΡΑΜΑ "Νοσοκομείο Πάρου" ωστόσο δεν σταμάτησε στα όρια του εν λόγω συλλόγου, ο οποίος έτσι κι αλλοίως με την πάροδο των ετών φυλλορόησε και περιέπεσε σε ακινησία.
Με συχνή και επίμονη αρθρογραφία στον τοπικό τύπο εξηγούσα γιατί η υλοποίηση ενός τέτοιου στόχου ήταν εκτός από αναγκαία και εφικτή και πως έπρεπε να μπούμε δυναμικά στην διεκδίκησή του και να απεμπλακούμε από την υπόθεση του αεροπλάνου.
Αλησμόνητο μου μένει το γεγονός όταν σε μια από αυτές τις περιπτώσεις αρθρογραφίας δέχθηκα τηλεφώνημα από έναν άνθρωπο εγνωσμένου κύρους, ο οποίος εθήτευσε ως διοικητικός παράγοντας στο ΕΣΥ της Μ.Βρετανίας και διέθετε τεράστια γνώση και εμπειρία επί του θέματος και εξέφρασε την πλήρη ταύτισή του με τις απόψεις μου!!
Την ίδια ώρα στην Πάρο δεχόμουν ανοίκειες επιθέσεις από μεγάλη μερίδα τοπικών παραγόντων (πολιτικών, "δημοσιογράφων"), αλλά και απλών πολιτών!
Ωστόσο -όπως προανέφερα- έφτασε το σωτήριον έτος 2007 κατά το οποίο ερχόμενος ο υφυπουργός υγείας (Κωνσταντόπουλος) στο νησί εξήγγειλε τη δημιουργία νοσοκομειακής μονάδας, αιφνιδιάζοντας το σύμπαν!
Η συνέχεια σε επόμενη ανάρτηση...
*Το κείμενο αυτό αποτελεί αντίδοτο στην σκοπούμενη βολική λήθη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου