Επί τριανταέξη (και βάλε...) συναπτά έτη η Παροικία υφίσταται τα "καλά" της ανάπτυξης.
Απαριθμώ και παραθέτω:
1)Αφανισμός του δασυλλίου που περιέβαλλε το πάλαι ποτέ ιατρείο προκειμένου να κατασκευαστεί σε μια άκρως προβληματική θέση, ένα ακόμα πιο προβληματικό Κέντρο Υγείας.
2)Εκτεταμένη καταστροφή του πάρκου του Αγ. Νικολάου προκειμένου να εορταστεί (πρώϊμα μάλιστα!!) η επέτειος των 17 αιώνων της Εκατονταπυλιανής.
3)Αφανισμός της αμμουδιάς μπροστά από τη σημερινή COSMΟΤΕ προκειμένου να επεκταθεί το παλαιό λιμάνι, το οποίο -σημειωτέον- ήδη από τη δεκαετία του 90 δημιουργούσε συνθήκες ασφυξίας στην πρωτεύουσα του νησιού.
4)Μετατροπή της παραλιακής ζώνης σ' ένα ευπρεπισμένο νταμάρι* στο όνομα της προστασίας και της αναβάθμισης...
5)"Αναβάθμιση" δια της καταστροφής της πλατείας Μ.Μαυρογένους και μετάλλαξή της σε ελικοδρόμιο, στο όνομα της προσπάθειας ν' αποκτήσει η Πάρος "προστιθέμενη αξία"...
Για όλα αυτά, όχι μόνο δεν υπήρξαν αντιδράσεις από τους συμπολίτες που τώρα εξανίστανται για την "αλλαγή του μικροκλίματος" που και καλά θα επιφέρει η παρέμβαση στα λείψανα του πάρκου του Αγ. Νικολάου, αλλά η πλειονότητα από αυτούς επικροτούσε και κάποιοι μάλιστα μετείχαν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Εννοείται πως για όλα αυτά η μόνιμη παραφωνία όποτε συντελούνταν κάθε κακοποίηση, υπήρξε η αφεντιά μου άλλοτε ακούγοντας τα εξ αμάξης (αντιδραστικός γαρ!!), άλλοτε υφιστάμενος προπηλακισμούς και άλλοτε δεχόμενος σφοδρή επίθεση από εργολάβο στον εργασιακό μου χώρο.
Δυσανάλογη αντίδραση, ή κάτι άλλο;
*αυτό τον όρο χρησιμοποίησα σε άρθρο μου στον τοπικό τύπο για την παρέμβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου