ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ)

Παρασκευή, 5 Ιανουαρίου 2018

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ...

 Σε επιστολή σχετική με το κυκλοφοριακό της Παροικίας, που έστειλαν πέντε φίλοι συμπολίτες στα τοπικά ΜΜΕ, διατείνονται πως όχι μόνο δεν πρέπει να επανέλθει ο παραλιακός δρόμος σε καθεστώς αμφίδρομης κυκλοφορίας, αλλά επιβάλλεται (σύμφωνα με την αντίληψή τους) να κλείσει ολοσχερώς, περιορίζοντας ταυτόχρονα την στάση-στάθμευση στους εκτός δημοτικών χώρων στάθμευσης περιοχών της πόλης.
Έχω επανειλημμένα τοποθετηθεί και δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω:
Τα βασικά οδικά εργαλεία για την εξυπηρέτηση της κυκλοφορίας των οχημάτων στη Παροικία δυστυχώς είναι μόνο δύο, ήτοι ο (ψευδο)περιφερειακός και ο παραλιακός.
Η Παροικία εκτός από την δική της οδική "λάτρα", δυστυχώς είναι αναγκασμένη να εξυπηρετήσει και εκείνη ολόκληρου του νησιού, αφού ζωτικές λειτουργίες υψηλής όχλησης και σημαντικής επιβάρυνσης όπως Λιμάνι, Δημαρχείο, Κέντρο Υγείας, Αστυνομία, Λιμεναρχείο, ΔΟΥ κ.α. υπηρεσίες, εδρεύουν συνωστιζόμενες εντός του οικιστικού της ιστού.
Αυτό το δεδομένο αυτομάτως ακυρώνει τα όποια όνειρα καλοκαιρινής νυκτός περί καθολικής πεζοδρόμησης της παραλιακής ζώνης, περί πλήρους απομάκρυνσης των τροχοφόρων από τον παραδοσιακό  οικισμό και άλλα εξαιρετικά συμπαθή και υψιπετή σενάρια αισθητικής αναβάθμισης της πρωτεύουσας του νησιού.
Γιατί καλά τα περί αισθητικής (τα οποία σε άλλο πεδίο με διαφορετικά δεδομένα θα με εύρισκαν απόλυτα σύμφωνο) αλλά το κυρίαρχο πρόβλημα είναι η λειτουργία της πόλης.
Και δυστυχώς στην προσπάθεια να επιλυθεί το αισθητικό, ο πρόσθετος φόρτος από την αχρήστευση του παραλιακού, θα προκαλέσει εκρηκτικό πρόβλημα σε έναν (ψευδο)περιφεριακό που ήδη έχει υπερβεί τα όριά του και παρουσιάζει εικόνα μόνιμου μποτιλιαρίσματος συνήθως τις πρωινές ώρες αδιακρίτως εποχής ειδικά στην κατεύθυνση προς το λιμάνι.
Καλό είναι για τόσο σοβαρά θέματα να εξετάζονται όλες οι παράμετροι προκειμένου να αρθρώσουμε δημόσιο λόγο, γιατί ελοχέυει πάντοτε ο κίνδυνος εστιάζοντας στο δέντρο που κυριαρχεί στο οπτικό μας πεδίο λόγω εγγύτητας, να χάσουμε την εικόνα του δάσους.
Κι αυτό η Πάρος το έχει πληρώσει ακριβά και εξακολουθεί να το πληρώνει και σήμερα.