Οικολογία: Όταν μπερδεύεται η κάσα, με τα πράσα

Καθισμένη στον καναπέ από συνθετικό καστόρι, αγκαλιά με τον ευνούχο γάτο της, η κυρία Ευτυχία έχει ήσυχη την οικολογική συνείδησή της, γιατί με τον τρόπο ζωή της βοηθάει τον πλανήτη: Κάνει ανακύκλωση, όχι τσάτρα-πάτρα, μα σχολαστικά ξεκολλώντας τις ετικέτες από τα τενεκεδάκια και ξεπλένοντας τα μπουκάλια, αντικατέστησε και τις λάμπες της με λαμπτήρες led, έβαλε και ηλιακό θερμοσίφωνα, έβαψε το σπίτι της και τα μαλλιά της με οικολογικά χρώματα και περιμένει να εγκριθεί και το πράσινο δάνειό της για να αντικαταστήσει τα κουφώματά της, ώστε να μην περνάει πια φρέσκος αέρας από τις χαραμάδες, και μόλις χτες έραψε με τα χεράκια της μια όμορφη πάνινη τσάντα για να πηγαίνει στο σούπερ-μάρκετ στιλάτη.

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου

Είναι συνειδητοποιημένη και σε πολλά άλλα, η κυρία Ευτυχία. Προσέχει τι καταναλώνει. Αποφεύγει τις επεξεργασμένες τροφές, προτιμά τα βιολογικά λαχανικά και για τα εγγονάκια της αγοράζει παιχνίδια μόνο eco friendly. Οπαδός της πολιτικής ορθότητας η κυρία Ευτυχία, στείρωσε και τον γάτο της το αλάνι (βγάζοντας έτσι τ’ απωθημένα της από τον μακαρίτη τον μπερμπάντη), για να μην παρενοχλεί τα θηλυκά γατιά της γειτονιάς. Χαίρεται να βοηθά τον πλανήτη η κυρία Ευτυχία και να κάνει το «σωστό».
Ο πλανήτης, όμως, δε φαίνεται να χαίρεται.
Συνεχίζει να ν’ανάβει και να κορώνει, οι πετρελαιοκηλίδες συνεχίζουν να επιπλέουν, τα βιομηχανικά απόβλητα συνεχίζουν να μολύνουν τα νερά κάθε λογής, ενώ οι συνειδητοποιημένοι καταναλωτές συνεχίζουν να καταναλώνουν ευσυνείδητα όλο και περισσότερα οικολογικά προϊόντα, πετώντας «σκουπίδια φιλικά στο περιβάλλον», χωρίς να υπάρχει καμία προοπτική μείωσης της κατανάλωσης, αποδεικνύοντας ότι οι ευγενείς νευρώσεις της κυρίας Ευτυχίας και η οικολογική της συνείδηση, είναι ανήμπορες μπροστά στον καπιταλισμό της καταστροφής.
Αν και θα μπορούσε η οικονομική κρίση να αποδείξει ότι είμαστε το ίδιο καλά δίχως τη χαρά της υπερκατανάλωσης, ικανοποιώντας μόνο τις βασικές μας ανάγκες, το σύστημα της υπερ-ανάπτυξης δεν το επέτρεψε και με την πείρα του παλιού καλού εμπόρου «η φτήνια τρώει τον παρά», έριξε στην αγορά ευτελή εμπορεύματα προσιτά στους περισσότερους για να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του αφελούς καταναλωτή, αλλά και τη συνήθεια της κατανάλωσης.
Με την ίδια επιδεξιότητα μετέτρεψε γρήγορα και την οικολογική συνείδηση σε εμπόρευμα, δημιουργώντας νέες ανάγκες, που συνοδευόμενες από αισθήματα ενοχής και καθήκοντος, καθιστούν αναγκαία την αντικατάσταση των ρυπογόνων παλιών με τα οικολογικά καινούρια. (από τις λάμπες led, μέχρι τους βιοκλιματικούς ουρανοξύστες).

Καθώς λοιπόν το ισχύον οικονομικό σύστημα έχει ως αρχή ότι κάθε τι που αναπτύσσεται πρέπει οπωσδήποτε να μεγαλώνει και να κερδοφορεί, μετατρέπει σε εμπορεύματα ιδέες, κινήματα, τέχνη, ακόμα και δικαιώματα (προσφυγικό, σεξουαλική παρενόχληση), και οι κοινωνίες παραδίδονται με θέρμη σε κάθε ευγενή υστερία, που συχνά εξυπηρετεί σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που νομίζει. Έτσι, οι καλόπιστοι πολίτες, όπως η κυρία Ευτυχία, δύσκολα μπορούν να ξεχωρίσουν πως άλλο είναι η ήπια και ισόρροπη ανάπτυξη, που σέβεται το περιβάλλον, κλπ, άλλο το «Αίμα και γη» του Γ’ Ράιχ και άλλο η καταναλωτική οικολογική προπαγάνδα.