Θλίψη και απογοήτευση μου προκάλεσε η τοποθέτηση του φίλου Θανάση Μαρινόπουλου σχετικά με το ιστορικό της αίθουσας εκδηλώσεων του ΕΠΑΛ, στην προχθεσινή του συνέντευξη στον ΗΧΩ.
Σε σχετική ερώτηση της Γεωργίας Πατέ απεφάνθη πως "όλα ξεκίνησαν πριν 1,5 χρόνο με αφορμή την συνάντηση των θεατρικών ομάδων".
Φυσικά αυτή η απάντηση/άποψη απέχει χιλιόμετρα από την αλήθεια, αφού η αφετηρία αυτής της πρότασης βρίσκεται αρκετά χρόνια παλαιότερα, τότε που εκείνος δεν είχε καμία εμπλοκή και συμμετοχή στα κοινά κι επειδή "τυγχάνει" να είμαι και ο κομιστής της, εύκολα γίνεται αντιληπτό γιατί διαμαρτύρομαι.
Η πικρία μου γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, γιατί ο ισχυρισμός αυτός δεν προέκυψε κατόπιν άγνοιας ή έστω ελλιπούς ενημέρωσης, γεγονός που θα έδινε ελαφρυντικά, αλλά έπειτα από διεξοδική και αναλυτική παράθεση της προσπάθειας που έκανα όλα αυτά τα χρόνια και με κάθε πρόσφορο μέσο για την υλοποίηση της πρότασής μου, μόλις λίγους μήνες πριν!
Βέβαια επειδή είναι τακτικός -όπως ισχυρίζεται- επισκέπτης αυτού του ιστολογίου, κάπου, κάποτε, δεν μπορεί, θα έπεσε πάνω σε κάποια ανάρτηση μέσω της οποίας απαιτούσα την υλοποίηση αυτής της ιδέας.
Και αυτές δεν είναι λίγες.
Κάποιες από αυτές τις έχω πρόσφατα αναδημοσιεύσει, όπως και το έγγραφο με το οποίο εισήγαγα προς συζήτηση/απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο το Γενάρη του 2009 την πρότασή μου για μετατροπή της αίθουσας σε πολιτιστικό κέντρο.
Εντελώς τυχαία προχθές, ψάχνοντας για άσχετο με την υπόθεση άρθρο, έπεσα πάνω σε μια ανάρτηση που αναφέρεται στο επίμαχο ζήτημα και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί με σχόλιό του ο μέχρι τότε (Ιούνιος 2014) αρμόδιος για ζητήματα διαχείρισης σχολικών αιθουσών, πρόεδρος της σχολικής επιτροπής του δήμου και αντιδήμαρχος Π.Κουτσουράκης, έπαιρνε σαφή θέση επί του ζητήματος.
Αξίζει να το διαβάσετε πατώντας παρακάτω:
Περί ΕΠΑΛ...
Επιμύθιον: Καλό θα είναι λοιπόν, τόσο ο φίλος Θανάσης, όσο και άλλοι που βρίσκονται σήμερα "στα πράγματα", να μην απαξιώνουν ανθρώπους και προσπάθειες του παρελθόντος και το κυριότερο να μην κακοποιούν την ιστορία -ηθελημένα ή αθέλητα δεν έχει σημασία- γιατί κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για προσπάθεια αθέμιτης ιδιοποίησης ιδεών και προτάσεων άλλων, ακόμα κι απ' αυτούς που σήμερα τους χειροκροτούν...
Άλλωστε η σημασία και η αξία υλοποίησης αυτής της ιδέας σε κάθε περίπτωση αποτελούν τίτλο τιμής για τους αυτουργούς, για τον οποίο δικαιούνται να είναι υπερήφανοι.
Δεν χρειάζονται άλλους, άλλων...
Κρίμα και πάλι κρίμα Σπυράκο.Σε είχα για ξύπνιο Σπυράκο μα είσαι σκέτη απογοήτευσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα τη πείρα που υποτιθετε πως έχεις.
Στα χνάρια του εκ Τρικαλοβλαχίας ο Μαρκούλης και σούμπιτο το πλήρωμα της δημοτικής μαούνας καβάλισε κάλαμο κι έγραψε στα π@π@ρι@ του κι ε΄σ΄να κι όσους μπόσικους τον σπρώξατε και βγήκε στον αφρό.
Καλά να [πάθεις-ίσως μάθεις κα΄ποτε.
Επιμύθιο δικό μοθ:μη τα πάρεις πάλι και με ψάλεις όπως παληά.θυμάσαι εε;
Αν είσαι αυτός που έστελνε το '14 συστηματικά υβριστικά σε βάρος του Κωβαίου σχόλια, ασφαλώς και σε θυμάμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα μαλάκωσες βλέπω κι έγινες πιο κυριλέ.
Κι επειδή το παίζεις εξυπνότερος, απλά σου λέω πως την πάτησες, γιατί όχι μόνο δεν σε βρίζω, αλλά συμφωνώ και με την "προέκταση" του δικού σου συλλογισμού.