Το καλύτερο σαπούνι γίνεται από κομμούνι Μορδεχάι Φριζή;

 

Το όνομα Μορδεχάι Φριζής, το έχω γράψει αρκετές φορές στην καριέρα μου και φυσικά δεν εννοούσα τον ραβίνο. Αναφερόμουν σε έναν ήρωα της ελληνικής Ιστορίας και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που πολέμησε το φασισμό και σκοτώθηκε καβάλα στο άλογο από τα ιταλικά βομβαρδιστικά. Θεωρούσε πως χρέος του έλληνα αξιωματικού (ήταν συνταγματάρχης του ελληνικού Στρατού) ήταν να δίνει οδηγίες στους στρατιώτες του για να κρυφτούν στα χαρακώματα και όχι να τρέξει να κρυφτεί ο ίδιος.

Του Κώστα Βαξεβάνη
Έτσι σκοτώθηκε στην Πρεμετή πάνω στο άλογό του το Δεκέμβριο του 1940, οργανώνοντας την αντιμετώπιση της Ιταλικής Μεραρχίας «Τζούλια» από τον ελληνικό Στρατό. Ο Φριζής, ήταν ιδιαίτερη περίπτωση αξιωματικού. Είχε πάρει μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία και όταν πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους στη Σμύρνη, η εβραϊκή ελληνική κοινότητα συγκέντρωσε χρήματα για την απελευθέρωσή του. Ο Φριζής αρνήθηκε να γίνει η ανταλλαγή θεωρώντας πως έπρεπε να έχει την μοίρα των άλλων συμπολεμιστών του όποια και αν ήταν αυτή.
Τι συγγενική σχέση έχει ο ραβίνος Μορδεχάι Φριζή με τον ήρωα του ελληνοϊταλικού πολέμου δεν ξέρω, αλλά δεν βρίσκω καμία ομοιότητα μεταξύ τους. Ο ραβίνος Φριζής έχει γίνει γνωστός ως Ηρόστρατος. Συστηματικός εμπρηστής ενάντια σε κάθε άποψη που δεν αποδέχεται τη ρατσιστική οπτική του, τα βάζει όχι μόνο με το Ρουβίκωνα που πέταξε μπογιές στην Ισραηλινή Πρεσβεία, αλλά με τα «αναρχοκομμούνια», τα «σφυροδρέπανα», τους «προδότες Εβραίους όπως ο Μαρξ» και κάθε άλλο αριστερόστροφο ή αριστεροσυμπαθούντα τον οποίο μάλιστα εξισώνει με «τα ναζίδια».
Στημένος μπροστά στην κάμερα που τον οδηγεί στη δημοσιότητα του διαδικτύου, θεωρεί τον εαυτό του τη φωνή της συνείδησης των Εβραίων, τους οποίους θεωρεί πως εκπροσωπεί. Φυσικά οι Εβραίοι στο σύνολό τους οφείλουν να είναι σαν και του λόγου του για να μην χαρακτηριστούν προδότες όπως ο Εβραίος προδότης Μαρξ και να αυτοπροσδιορίζονται ως Ισραηλινοί. Συγκεκριμένα να είναι ανυποχώρητοι, σιωνιστές, πατριώτες Ισραηλινοί. Όχι Έλληνες όπως ο πιθανόν πρόγονός του αξιωματικός Φριζής.
Ο ραβίνος ανακατεύει την Ιστορία με τρόπο που συχνά κάνουν οι ημιμαθείς και άρα αυτάρκεις εθνικιστές, εκπέμπει ντούρο ρατσισμό και μισαλλοδοξία και προσβάλει τους ομόθρησκούς του αποφαινόμενος ακόμη και για την ελληνικότητά τους. Πάνω απ’ όλα, ο ραβίνος δημιουργεί τη βάση δικαιολόγησης του αγοραίου αντισημιτισμού, ενώ αντιμετωπίζει το Παλαιστινιακό ως ανάγκη εξολόθρευσης των βρωμοπαλαιστίνιων.
Στο διάγγελμά του για τον Ρουβίκωνα, ο Μορδεχάι ξεπέρασε τον ίδιο τον ρατσιστικό εαυτό του. Όχι μόνο αποφαίνεται για ποιοι και πόσο ένοχοι είναι χωρίς να υπάρχει καμιά δικαστική απόφαση (με ονόματα παρακαλώ) αλλά απειλεί τους αναρχοκομμουνιστές (και λοιπούς ιδεολογικούς συγγενείς κατά τον πρωτόγονο πολιτικό εμπειρισμό του που θέλει όλους να βράζουν στο ίδιο καζάνι) , πως τους έχει φακελώσει η Μοσάντ η οποία θα δράσει. Η τελική λύση σε όλα αυτά είναι «μια σφαίρα στο κεφάλι» η οποία προφανώς λύνει προβλήματα κατά την πεποίθησή του.
Οι θέσεις του ραβίνου προκάλεσαν τις αντιδράσεις τόσο των Εβραίων της χώρας οι οποίοι προφανώς είναι Έλληνες και όχι Ισραηλινοί, όσο και της Ισραηλινής Πρεσβείας παρότι ήταν «θύμα» του Ρουβίκωνα.
Μοναδικός χειροκροτητής του Μορδεχάι Φριζή, υπήρξε ο Άδωνης Γεωργιάδης, ο οποίος έσπευσε να δημοσιοποιήσει το προκλητικό διάγγελμα, χαρακτηρίζοντάς το «απλά άψογο». Γιατί; Πρωτίστως γιατί πιστεύει και ο ίδιος όσα λέει ο ραβίνος, πως η Αριστερά δηλαδή, ο Μαρξ και συνοδοιπόροι τους είναι μια κατάρα απέναντι στην οποία δεν ορθώνουν πολιτικό λόγο αλλά μίσος. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Γεωργιάδης στην προσπάθειά του να διαχωρίσει τη θέση του από τον Κώστα Πλεύρη και τον αντισημιτισμό του οποίου υπήρξε εκφραστής (ακόμη και μάρτυρας για το αντισημιτικό βιβλίο του Πλεύρη υπήρξε), αποφάσισε να χειροκροτεί οτιδήποτε σχετίζεται με Εβραίους για να δηλώσει τον όψιμο φιλοεβραϊσμό του. Στη μηχανιστική ανάλυσή του το να στείλει φιλοφρονήσεις σε έναν ραβίνο ήταν η ύψιστη έκφραση φιλοεβραϊσμού.
Όπως όμως και στην πρωτοχρονιάτικη φωτογραφία όπου ο Άδωνης ποζάρει έτοιμος να κόψει τη βασιλόπιτα κρατώντας ανάποδο ένα μαχαίρι βουτύρου, έτσι και στην υπόθεση του ραβίνου, η κόψη ήταν ανάποδα. Ο Άδωνης πόνταρε ανεπιτυχώς σε ακραίο και κουτσό άλογο και έτσι αναγκάστηκε να σβήσει την ανάρτησή του στο τουίτερ.
Όσα είπε ο ραβίνος την Πρωτοχρονιά, δεν αποτελούν μόνο ένα ακραίο πολιτικό μίγμα αλλά και ομολογίες ποινικών αδικημάτων (από απειλή κατά της ζωής έως συνεργασία με ξένες μυστικές υπηρεσίες). Έχει σημασία που ο Άδωνης ταυτίζεται με όλα αυτά ως βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Δηλαδή επικροτεί το φακέλωμα ελλήνων πολιτών από ξένες μυστικές υπηρεσίες, την απειλή κατά της ζωής τους, και την αμφισβήτηση της ελληνικότητας των ελλήνων εβραίων.
Αν ο Μορδεχάι Φριζής πιστεύει πως το καλύτερο σαπούνι γίνεται από κομμούνι ή εν πάση περιπτώσει αν κυριολεκτικά ή μεταφορικά πιστεύει σε προγραφές ανθρώπων και ιδεών, προσβάλει πρωτίστως τη μνήμη του συνονόματού του και την θυσία των ομόθρησκών του καταλήγοντας στον βάρβαρο ρατσισμό που είναι ανήθικο να εκφράζει. Όσο για τον Άδωνη, μπορεί ο Μητσοτάκης να συνεχίσει να του επιτρέπει να διεξάγει τον Αγών του.
Διαβάστε σχετικά:
Παραλήρημα έλληνα Ραββίνου με απειλές «στα αναρχοκομμούνια του Ρουβικώνα» (video)
O Άδωνις θεωρεί «άψογο» το... «μία σφαίρα στο κεφάλι» στα «αναρχοκομμούνια» (εικόνα)