ΓΙΑΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ NΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ;

 Για κάποιον που στερείται στοιχειωδών γνώσεων της Ιστορίας, καθώς και των σύγχρονων στρατηγικών δεδομένων και αμυντικών θεμάτων στη γειτονιά μας, όλα αυτά φαντάζουν σχεδόν φυσιολογικά.

Αν μάλιστα βασιστούμε στην εξώφθαλμα υποχωρητική έως φοβική στάση των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια (πολιτική κατευνασμού το ονομάζουν οι "ειδικοί"), τότε η υποταγή της χώρας μας στις ορέξεις του γείτονα φαντάζει μονόδρομος!!

Η επί χρόνια συνεχιζόμενη πλύση εγκεφάλου περί "πιο ισχυρής Τουρκίας" και "ανάγκης διαλόγου" με αυτήν, έχει φέρει τα εντελώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Πλήρης αποθράσυνση και ευθείες απειλές και ενέργειες αμφισβήτησης και κατάλυσης της εθνικής μας υπόστασης.

Και η παθητικότητα από την ελληνική πολιτική τάξη να συνεχίζεται.

Σαν μοιρολατρική στάση απέναντι στο μοιραίο, απέναντι στο αναπόδραστο...

Κι όμως η Ελλάδα είχε σε κάποιες περιπτώσεις (κλασική περίπτωση η κρίση των Ιμίων) την ευκαιρία να συντρίψει στρατιωτικά την εξόχως προβληματική από εθνολογικής απόψεως αυτή χώρα.

Ακόμα και παρά την αντίθετη επιθυμία των εκάστοτε Μεγάλων Δυνάμεων.

Η τρομερή ισχύς και ανωτερότητα της πολεμικής μας αεροπορίας (σταθερά μέσα στις τρεις καλύτερες παγκοσμίως) σε συνδυασμό με την απόλυτη υπεροχή/κυριαρχία του ελληνικού στόλου στις θάλασσες θα μπορούσε να τσακίσει ανά πάσα στιγμή αντιπάλους πολύ ισχυρότερους από την Τουρκία.

Δυστυχώς, όμως οι μειοδοτικές και απόλυτα υποταγμένες στα κελεύσματα των ξένων κυβερνήσεις, δεν τολμούν να πράξουν το αυτονόητο για μια σοβαρή και σεβάσμια χώρα.

Να χτυπούν στο ψαχνό κάθε φορά που εχθρικό αεροπλάνο παραβιάζει τον εθνικό εναέριο χώρο, κάθε φορά που εχθρικό πλοίο εισέρχεται σε εθνικά χωρικά ύδατα, κάθε φορά που ξεκινάει (εκ του ασφαλούς γι αυτήν) κάποιος τσαμπουκάς της Τουρκίας.

Φανταστείτε για παράδειγμα στη θέση της Ελλάδας να ήταν το Ισραήλ και να βρίσκονταν αντιμέτωπο με παράνομες έρευνες από κάποιο σκάφος σε θαλάσσια περιοχή του.

Δεν θα είχαν προλάβει οι Τούρκοι ούτε να το καθελκύσουν!

Θυμηθείτε τι έπραξαν όταν θεώρησαν πως το υπό κατασκευή εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας στο Ιράκ (επί Σαντάμ), αποτελούσε εν δυνάμει κίνδυνο για την ασφάλειά του.

Σήκωσε μια μοίρα αεροπλάνων, τα οποία "επισκέφθηκαν" το γιαπί και σε λίγα μόλις λεπτά, η τάξη είχε αποκατασταθεί.

Στα παπάρια τους η πολεμική μηχανή του Ιρακ, στα παπάρια τους οι διεθνείς αντιδράσεις, στα παπάρια τους το διεθνές δίκαιο, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν από τέτοια.

Διακατέχονται από τον ρεαλισμό του πειρατή (γιατί, θυμίζω, με κανονική πειρατεία δημιουργήθηκε το σύγχρονο Εβραϊκό κράτος αρπάζοντας τη γη των Παλαιστινίων) το οποίο δεν ορρωδεί προ ουδενός.

Γιατί ξέρει πως ισχυρός είναι αυτός που πρώτος ανοίγει την πόρτα του τρελοκομείου.

Αυτός που συντελεί με τις πράξεις του, όχι στην "σταθερότητα της περιοχής", αλλά στην εθνική του ασφάλεια. 

Και όλα αυτά βασιζόμενο στην πανίσχυρη πολεμική του αεροπορία (συναγωνίζεται επάξια την ελληνική) και όχι όπως βλακωδώς και ανιστόρητα διακινείται στον Υπερατλαντικό προστάτη του.

Αλλά για να συμπεριφερθείς έτσι, πρέπει να προτάξεις τα εθνικά σου συμφέροντα και όχι τις γονυκλισίες στους "φίλους, συμμάχους και εταίρους".

Από Εφιάλτες άλλωστε αυτή η χώρα έχει περίσσεμα.

Αυτούς τους έχω ικανούς να "στήσουν" ήττα της χώρας μας σε θερμό επεισόδιο, ανάλογη με τον πόλεμο οπερέτα του 1897, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις έξωθεν απαιτήσεις.

Η χώρα έτσι κι αλλιώς υπό "διεθνή έλεγχο" τελεί με τα επαίσχυντα μνημόνια που μας φιλοδώρησαν οι "φίλοι σύμμαχοι και εταίροι".

Όπως και τότε...