Είναι σύνηθες, όταν ξεσπά οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση σε καθεστώτα ανομίας, τότε να σπεύδουν πολλοί και διάφοροι να στοιχηθούν με αυτές.
Κάτι η τάση μιμητισμού, κάτι οι σκοπιμότητες, το "πάω κι εγώ μάνα μου με τα καράβια", βρίσκει την τέλεια έκφανσή του.
Έτσι και στην περίπτωση του τοπικού μας κινήματος για τις παραλίες, παρακολουθώ εμβρόντητος πολλούς και διάφορους να ξιφουλκούν κατά του καθεστώτος ανομίας, το οποίο ανδρώθηκε τα τελευταία 20 χρόνια και αναρωτιέμαι, τι ήταν αυτό που συνέβαλε στην αφύπνισή τους.
Τι ήταν αυτό, που μετάλλαξε την στάση τους απέναντι σε φαινόμενα, τα οποία είτε τους άφηναν αδιάφορους, είτε, ενίοτε, τους έβρισκαν συγκατατεθιμένους και υποστηρικτικούς σ΄ αυτά.
Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα έχουν στο ενεργητικό τους πλήθος κειμένων απαξιωτικών για τις αντιλήψεις που έγιναν πλέον κυρίαρχη (άγνωστο για πόσο) ιδεολογία στο νησί.
Έχουν διαπρέψει στην λοιδωρία εναντίον εκείνων των ελαχίστων, που με σταθερότητα και με συνέπεια όρθωναν ανάστημα απέναντι στην παντοδυναμία της οικονομίας της αρπαχτής.
Είναι τέτοιο το θράσος αυτών των καλοθελητών της τοπικής μας παράνοιας, που στο τέλος, να είστε σίγουροι θα ζητήσουν και πιστοποιητικά "αγωνιστικότητας" από τους υποψήφιους δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους.
Βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα νομίζετε;
Περιμένετε και θα δείτε.
Κοντά είναι τα Σάββατα με τις Κυριακές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου