Από τα πλέον χαρακτηριστικά γνωρίσματα -και εργαλεία- των φασισμού/ναζισμού, υπήρξαν οι ανελέητες διώξεις υποστηρικτών διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων, διαφορετικών ιδεολογιών, πολλές φορές όχι κατ΄ανάγκην ιδιαίτερα εχθρικών απέναντι σ΄αυτούς.
Διώξεις οι οποίες μάλιστα ξεκίνησαν με την εμφάνιση κιόλας και πριν την οριστική κατίσχυσή τους (1925-1933) και δεν παρέμειναν στα όρια της πολιτικής αντιπαλότητας, αλλά σταδιακά, προοδευτικά οδηγήθηκαν/μετεξελίχθηκαν σε φυσική εξόντωση των φορέων του διαφορετικού, του αντιτιθέμενου.
Έτσι ο πλανήτης θρήνησε εκατομμύρια θύματα, θύματα μιας θηριώδους ιδεολογίας-απότοκο σήψης του πλέον ανθρωποβόρου κοινωνικοοικονομικού συστήματος, του (παραγωγικού ακόμη τότε) καπιταλισμού.
Στην αυγή του 21ου αιώνα και με την προϊούσα σήψη της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού (χρηματοοικονομικού πλέον) έκαναν δυναμική επανεμφάνιση όχι ως φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά ως δυνάμεις ευαγγελιζόμενες το εθνικά επωφελές και κοινωνικά δίκαιο, νεοφασιστικές, νεοναζιστικές ομάδες και κόμματα στο σύνολο των χωρών της ευρωπαικης ηπείρου, επιβεβαιώνοντας και πάλι την ανάλυση που αναγνωρίζει στον φασισμό την υστάτη εφεδρεία του συστήματος μπροστά στα αδιέξοδα της επελαύνουσας εσωτερικής-δομικής του κρίσης.
Ταυτόχρονα άρχισε να αναπτύσσεται κι ένα "αντι-φασιστικό" κίνημα, όχι με τους όρους και την αντίληψη του μεσοπολέμου, αλλά με όρους κινηματικούς-ακτιβιστικούς που σε κάποιες περιπτώσεις θα ζήλευαν και οι μελανοχίτωνες του Μουσολίνι...
Στον πυρήνα αυτής της "αντι-φασιστικής" ιδεολογίας και πρακτικής βρίσκεται η ενοχοποίηση/δίωξη κάθε αναφοράς σε θέματα εθνικού συμφέροντος, ταυτίζοντας κατά τρόπο αυθαίρετο, αθέμιτο, αντιεπιστημονικό και ανιστόρητο, τον όρο εθνικός με τον όρο εθνικισμός, τον πατριωτισμό με την πατριδοκαπηλεία κ.ο.κ.
Κατ΄αυτόν τον τρόπο η προάσπιση του (κάθε) εθνικού συμφέροντος, η διατήρηση της (κάθε) εθνικής οντότητας ενάντια στις επιταγές των παγκοσμιοποιητών, εξισώνεται, ταυτίζεται συκοφαντούμενη με την εθνικιστική αντίληψη και στάση, η απαίτηση για κοινωνική συνοχή και αρμονία με τον ρατσισμό, η προστασία του (κάθε) εθνικού πολιτισμού με την ξενοφοβία!
Σε πιο προχωρημένο στάδιο και με την συνδρομή του νεοταξικού ιδεολογήματος των "ανοιχτών συνόρων", διαβάλεται/ενοχοποιείται το θεμελιωμένο και βασισμένο στην καταστατική χάρτα του ΟΗΕ, δικαίωμα του κάθε λαού για αυτοδιάθεση και αυτοοργάνωση σε δική του κρατική οντότητα, παραδοχή και απαίτηση που προϋποθέτει την ύπαρξη συνόρων και όχι καθεστώτος τύπου "μπάτε σκύλοι αλέστε"...
Η απέχθεια προς τον ισότιμο και ανοιχτό διάλογο και η λατρεία της βρώμικης υπονόμευσης κάθε αντίθετης με τον "αντι-φασισμό" άποψης, οδήγησε στο ακραίο σημείο σε πολλές χώρες να νομοθετηθεί η ποινικοποίηση των "ρατσιστικών" και "ξενοφοβικών" απόψεων, όπου η σύγχυση κι ο αποπροσανατολισμός αντί να συμβάλουν στην καταπολέμηση, αποτελούν το καλύτερο εφόδιο για την δικαίωση του παραδοσιακού φασισμού.
Κι όλα αυτά στο όνομα της εξουδετέρωσης(;) του συστήματος που εφηύρε και ανήγαγε σε κρατικό δίκαιο την ποινικοποίηση των απόψεων, του συστήματος που τροφοδοτείται από την άσκηση βίας σε βάρος του διαφορετικού, του συστήματος που δεν σέβεται τίποτα, δεν αναγνωρίζει τίποτα και δεν επιτρέπει την ύπαρξη σε τίποτα άλλο, εκτός από τον εαυτό του...
Ίσως οι λαμπροί αυτοί αστέρες της δημοκρατίας και φανατικοί σωματοφύλακες της παγκοσμιοποίησης κάποια στιγμή καταφέρουν, στο όχι μακρινό μέλλον, να στήσουν τα δικά τους Άουσβιτς προκειμένου να "απελευθερώσουν" τους "άλλους", τους "λερούς", τους μη επιδεχόμενους "αντι-φασιστικής" νουθεσίας, από τα ιδεολογικά τους ασήκωτα επικίνδυνα φορτία...
Με τον φασισμό ηθικά αλώβητο και την κοινωνία να τελεί σε σύγχυση, αφού τα επιδιωκόμενα από αυτόν (κατάργηση εθνικών συνόρων, μετατροπή των κοινωνιών σε άμορφες μάζες υπηκόων, εξαφάνιση μειονοτήτων, παγκόσμιο διευθυντήριο, κλπ), αποτελούν πλέον στόχους από κοινού με τον νεόκοπο "αντι-φασισμό", η κατάσταση δείχνει να ευνοεί την νεκρανάσταση του πιο φρικτού εφιάλτη που έζησε ποτέ ο πλανήτης, υποβοηθούμενος στην νέα επέλασή του από τον υποτιθέμενο αντίπαλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου