...Ακόμη και τα ιδανικά.
Γιατί όχι και τα νεανικά μας οράματα.
Τότε που εφορμούσαμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο.
Και αντί ν΄αλλάξουμε τον κόσμο, αλλάξαμε εμείς.
Και γίναμε χειρότεροι.
Πολύ χειρότεροι από αυτό που θεωρούσαμε αντιδραστικό, ξεπερασμένο.
Θλίψη, απέραντη θλίψη το πολιτικό σκηνικό αδέρφια.
Τι πιο θλιβερό ν' αντικρίζεις ανθρώπους να ξερογλείφονται για μια καρέκλα, να χαριεντίζονται με την πολιτική γλίτσα μπας και εισπράξουν κανένα χαμόγελο συμπάθειας, γιατί όχι και μια έμμισθη θέση στον επερχόμενο διαμοιρασμό των ιματίων της Πάρου.
Άλλωστε, σε τούτον εδώ τον τόπο ΟΛΑ αγοράζονται και όλα ενοικιάζονται, άμα λάχει να πούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου